Μια όμορφη και διδακτική ιστορία με τα πόδια του Γιάννου του χταποδιού! Τι γίνεται όταν τα πόδια του μπερδεύονται και κάνουν λάθος? Πώς αντιδρά το χταπόδι;Τα μαλώνει; Θυμώνει;Πώς αντιδρούν οι φίλοι του; Εμείς κάνουμε λάθη; Πώς αντιδρούν οι γύρω μας; κι εμείς όταν κάνουν οι άλλοι λάθος;

Αφού μιλήσαμε για το λάθος και τις αντιδράσεις που προκαλεί ή και για το πως θα θέλαμε να είναι αυτές…

Φτιάξαμε το δικό μας χταπόδι και μετρήσαμε τα πόδια του.

Μετά θυμηθήκαμε το επάγγελμα του κάθε ποδιού και αντιστοιχίσαμε εικόνες με λέξεις.

Και φτιάξαμε τα δικά μας μικρά χταπόδια.

Όλο και πιο νωρίς όλοι στολίζουν το δέντρο τους γύρω μας. Αργήσαμε με τα γεγονότα των ημερών και τους αγώνες μας…αλλά ήρθε η ώρα και η τάξη μας άρχισε να αλλάζει…

Στολίσαμε το δεντράκι μας με μπόλικα στολίδια και παγωμένο χιονάκι…

Και μετά απολαύσαμε μια χριστουγεννιάτικη ιστορία στο χαλάκι κάτω από το δεντράκι!

Συνεχίζεται….

ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΑΞΙΟΠΟΙΗΣΗ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΜΙΑ ΠΕΛΩΡΙΑ ΚΟΛΟΚΥΘΑ

Φθινόπωρο και οι κολοκύθες έχουν την τιμητική τους.

Μια κολοκύθα μας έμαθε τα ζώα της φάρμας…

…να μετράμε μέχρι το 5.

Συνδυάσαμε τα σύμβολα των αριθμών με τις ποσότητες

Το βιβλίο μας έδωσε όμως και ένα ακόμα πιο σημαντικό μάθημα, πως να ζητάμε αλλά και να προσφέρουμε βοήθεια. Πώς θα εξελισσόταν η ιστορία αν δεν ζητούσε ο ήρωας βοήθεια, και αν δεν του την έδιναν οι φίλοι του; Ζητάμε εμείς βοήθεια, με ποιον τρόπο; Παίρνουμε πάντα αυτό που ζητάμε; Μπορούμε να χαρούμε κάτι αν δεν δουλέψουμε γι΄αυτό;

Όλοι μαζί τα καταφέραμε!

Γιατί όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί όπως φωνάξαμε και στο πολυτεχνείο!

Γνωρίσαμε τις κολοκύθες 

της Yayoi Kusama και φτιάξαμε κι εμείς παρόμοιες

Η ιστορία της Ντενεκεδούπολης λειτούργησε ως προοργανωτής για τη διδακτική των επόμενων ημερών. Τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και ο αγώνας για την Δημοκρατία και την Ελευθερία μέσα από παιγνιώδεις δραστηριότητες, βοήθησαν τα παιδιά να αισθανθούν τις έννοιες που θα είναι τόσο σημαντικές στην ενήλικη ζωή τους!

Γνωρίσαμε την κυρία Δημοκρατία που όσο χαρούμενη και χαμογελαστή ήταν όταν ήρθε…άλλαξε και έγινε στεναχωρημένη και λυπημένη μέσα στη φυλακή.

Συνδυάσαμε λέξεις με τα γεγονότα του Πολυτεχνείου. Πώς έγιναν τα γεγονότα του Πολυτεχνείου;

Φτιάξαμε μια ομαδική εργασία για την τάξη μας

Δραματοποιήσαμε τον αγώνα για να γράψουμε τη λέξη “ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ” στον τοίχο στον δρόμο έξω από το Πολυτεχνείο…την ώρα που ο δικτάτορας παραμόνευε…

Κάναμε γιορτή όπου τα παιδιά άφησαν τα δικά τους γαρύφαλλα στο μνημείο του Πολυτεχνείου, έφτιαξαν πλακάτ και διαδήλωσαν, ενώ είπαν και δίστοιχα κρατώντας τα γράμματα της λέξης ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.

Και αφού η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε….ήρθε η ώρα για εκλογές! Κάποια παιδιά έθεσαν υποψηφιότητα, έβγαλαν λόγο και ετοίμασαν αφίσες με τις προεκλογικές δεσμεύσεις τους: “Θα φέρω Ουράνιο τόξο”, “θα καθαρίζω την τάξη”κτλ…Φροντίσαμε να στείλουμε ψηφοδέλτια και στα παιδιά που λείπουν ώστε να εκφραστεί η γνώμη όλων!

Οι αφίσες αναρτήθηκαν…

Και οι εκλογές άρχισαν…

όμως μας χρειάζεται ταυτότητα…Μελετήσαμε τα στοιχεία μιας ταυτότητας με προσοχή…

Αφού τις φτιάξαμε…δημιουργήθηκε η κάλπη, ο εκλογικός κατάλογος και η εφορευτική επιτροπή!

Μία από τις γλωσσικές δραστηριότητές μας ήταν αφού βρήκαμε το πρώτο γράμμα της λέξης ΕΚΛΟΓΕΣ να το αναπαραστήσουμε με τουβλάκια και με το σώμα μας!

Τις μέρες των εκλογών κάποια παιδιά έλειπαν…φροντίσαμε να στείλουμε ψηφοδέλτια στο σπίτι για να έχουν δικαίωμα ψήφου. Αρκετό καιρό μετά συγκεντρωθήκαμε πάλι όλοι μαζί και ανοίξαμε την κάλπη. Τα παιδιά ρωτούσαν συχνά πότε θα ανοίξουμε το κουτί κυρία, όμως έπαιρναν την απάντηση …”όταν θα είμαστε όλοι μαζί!” Όταν λοιπόν βρεθήκαμε και πάλι χωρίς να επισημανθεί από τη νηπιαγωγό τα παιδιά φώναξαν…”σήμερα μπορούμε να ανοίξουμε το κουτί…είμαστε ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ!”. Και είναι τέτοιες συμπεριφορές που μας κάνουν λίγο πιο αισιόδοξους για το αύριο κυρίως το δικό τους…

Οι ήρωες της Ντενεκεδούπολης σήμερα έδωσαν μια υπέροχη παράσταση με πολλά μηνύματα. Τα παιδιά ευχαριστήθηκαν τόσο το κουκλοθέατρο όσο και το δικό τους παιχνίδι με τα ντενεκεδάκια της.

Αφού χάρηκαν, συζήτησαν για το δικαίωμα της ελευθερίας, τη “Δημοκρατία” και τη “Δικτατορία”. Τι είναι αυτό που οδηγεί κάποιον να γίνει τύραννος, πώς αισθάνονται οι άνθρωποι που χάνουν την ελευθερία τους; Πώς αντέδρασαν τα ντενεκεδάκια και τι θα κάναμε εμείς στη θέση τους;

Στο τέλος τραγούδησαν όλα μαζί…

“Ντενεκεδούπολη, Ντενεκεδούπολη σε αγαπάμε πολύ…”

Αγαπημένο θέμα του Φθινοπώρου το αμπέλι. Με το “τσίρι τσίρι τρό” του Ζ. Παπαντωνίου, τον πίνακα του Μουρίγιο και άλλων ζωγράφων σχετικά με το σταφύλι… περάσαμε ώρες αναζήτησης και επεξεργασίας.

Είδαμε τον τρόπο που οι άνθρωποι έχουν συνδεθεί με το αμπέλι και το κρασί!

Πατήσαμε κι εμείς σταφύλια και απολαύσαμε μούστο

Είδαμε τα προιόντα του σταφυλιού

Όμως όλα αυτά ήταν θεωρητικά καθώς τα παιδιά δεν είχαν βίωμα και αυτό μας στεναχωρούσε που δεν είχαμε ένα αμπέλι κοντά να δούμε το σταφύλι και το κλήμα…να έχουμε βίωμα!

Οκτώβρης και ο τρύγος έχει πια τελειώσει. Ο κόβιντ πίεσε το πρόγραμμα του σχολείου και εκεί που λέγαμε οτι δεν θα δούμε αμπελάκι από κοντά φέτος, μιας και ο χρόνος είχε περάσει …μια πρόταση μας έκανε να πετάξουμε από χαρά! Η κυρία Μαρία και ο κύριος Βίκτωρ μας προσκάλεσαν να δούμε την κληματαριά τους! Τι πιο όμορφο να δούμε από κοντά σταφυλάκια και να τριγύσουμε κι εμείς;

Χωρίς δεύτερη σκέψη πήραμε πάλι τους δρόμους!

Ο κύριος Βίκτωρ και η κυρία Μαρία μας άνοιξαν την αυλή τους.

Μας έδειξαν την κληματαριά, τρίγυσαν τα σταφύλια

…και στα σκαλοπάτια τους  φτιάξαμε με πλαστελίνη ένα τσαμπί σταφύλι,

ζωγραφίσαμε με μαρκαδόρους την κληματαριά τους,

τραγουδήσαμε το τσιρι τσιρι τρό…

Η κυρία Μαρία είχε ετοιμάσει κεράσματα για μας…κι εμείς είχαμε φροντίσει να έχουμε μαζί το κατιτίς μας…

…και πήραμε τον δρόμο της επιστροφής γεμάτοι εικόνες, όμορφα συναισθήματα και ευγνωμοσύνη που ζούμε σε ένα τόπο φιλόξενο και ζεστό!

Επιστρέφοντας στο σχολείο φτιάξαμε τη δική μας κληματαριά με σταφύλια!

Αφού μάθαμε πόσο σημαντικό είναι το σποράκι πήγαμε να δούμε από κοντά πως γίνεται το ψωμάκι. Η κυρία Λεμονιά και η οικογένειά της μας άνοιξαν το εργαστήρι τους και πλημμυρίσαμε μυρωδιές, συναισθήματα και χαρά! Ακούσαμε για το αλεύρι που γίνεται ένα με το νερό και το αλάτι και φτιάχνουν ένα πανέμορφο ζυμάρι. Και μετά το πλάσαμε όπως μας έδειξαν τα έμπειρα χέρια, το αφήσαμε να φουσκώσει και μετά να ψηθεί. Μάθαμε και μικρά μυστικά για να έχουμε ένα λαχταριστό και όμορφο ψωμάκι. Σας ευχαριστούμε κυρία Λεμονιά!

Και με σύμμαχο τον καλό καιρό παίξαμε στο πάρκο και απολαύσαμε τη διαδρομή μέχρι το σχολείο.

Φθινόπωρο και τα τρακτέρ εμφανίστηκαν στο χωράφι δίπλα στο σχολείο μας. Το χώμα σκάφτηκε…αλλά γιατί; Γράψαμε όλο τον κύκλο της σποράς…

Βρήκαμε πολλών ειδών σπόρους.

Ταξιδέψαμε με το μικρό σποράκι και χορέψαμε μαζί του μέχρι να γίνει ένα φυτό που ξεδιπλώνει τα φύλλα του.

Μάθαμε για όσα χρειάζεται για να γίνει από μικρό σποράκι ένα ψηλό φυτό και το προστατέψαμε με ένα σκιάχτρο.

Συγκρίναμε τους κόπους των αγροτών τότε και σήμερα…

Ψάξαμε γιατί το σποράκι είναι τόσο σημαντικό για τη ζωή μας…

Βρήκαμε πως μας δίνει το ψωμί που όλοι αγαπάμε…

και κάναμε χρονική ταξινόμηση με τον κύκλο του ψωμιού.

Κάναμε γλωσσικές δραστηριότητες με τα γράμματα των λέξεων “ψωμί” και “φούρνος”

και παραγωγή σύνθετων λέξεων με το ψωμί.

Δεν παραλέιψαμε να δοκιμάσουμε ψωμάκι και τις σύνθετες λέξεις του!!!

Αφού επεξεργαστήκαμε τη σημαία μας, κάναμε πρόβες για τη μεγάλη μέρα και το σχολείο μας συμμετείχε στον εορτασμό της εθνικής επετείου. Τα νηπιάκια μας εκτός από την γιορτή τους στο σχολείο, κατέθεσαν στεφάνι και έκαναν και παρέλαση με πολύ ενθουσιασμό! Νωρίτερα κάναμε πολλές πολλές πρόβες εκμεταλλευόμενοι το γεγονός πως ήμασταν μόνοι στο κτίριο φωνάξαμε δυνατά με ενθουσιασμό…”Εν’ δυό….Πύργοι!”

Ο πόλεμος ήταν το θέμα των ημερών. Αναγνωρίσαμε συναισθήματα των ανθρώπων μέσα από εικόνες και αφηγήσεις. Νιώσαμε κάποια όταν αναπαραστήσαμε την δική μας πόλη που έδιωξε τον πόλεμο. Και βρήκαμε πολύ αισιόδοξο ότι υπάρχει ελπίδα να φτιάξουμε έναν κόσμο πιο όμορφο γεμάτο αγάπη και χωρίς φόβο! Μας έδειξε τον τρόπο μια μικρούλα μαργαρίτα.