no rotate image set no rotate image set no rotate image set no rotate image set

Άρθρα σχετικά με Εκδρομές 2018 2019

Τα ψηλά βουνά

Συγγραφέας: | 17 Μαΐου, 2019
| 2 σχόλια |

Τα μονοπάτια της Κρήτης, ο Όμιλος Ορειβασίας,  συμπλήρωσαν φέτος δέκα χρόνια συνεχούς παρουσίας με τριάντα τρεις πεζοπορίες. Έτσι αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε  στα ψηλά βουνά της Ευρυτανίας, από 12 μέχρι 14 Μαΐου, συνεργαζόμενοι με τα περιβαλλοντικά προγράμματα και με το πρόγραμμα φωτογραφίας του σχολείου. Συνοδοί της εκδρομής αυτής ήταν η  Χαρά Μαρκάκη, ο Νίκος Σπανουδάκης, ο Παναγιώτης Τουμπανιάρης και ο Νίκος Ψαρουδάκης ενώ από το Πειραματικό Λύκειο ήρθε ο Παναγιώτης Αμβροσιάδης.

Ένας μαθητής για κάθε πεζοπορία, τριαντατρείς μαθητές και τέσσερις συνοδοί περπατήσαμε από το χωριό Κλαυσί μέσα στο δάσος και πλάι στον Καρπενησιώτη ποταμό μέχρι το ιστορικό Κεφαλόβρυσο. Τη δεύτερη μέρα απομακρυνθήκαμε μέχρι το χωριό Τόρνος κάτω από την Καλιακούδα. Βραχήκαμε στους καταρράκτες του χωριού, είδαμε νυχτερίδες στο σπήλαιο, επισκεφθήκαμε  το λαογραφικό μουσείο, περάσαμε μέσα από το δάσος και τα πέτρινα γιοφύρια στις πεζούλες και τον παλιό νερόμυλο. Το μεσημέρι επισκεφθήκαμε το μοναστήρι της Παναγιάς του Προυσού και στη συνέχεια δοκιμάσαμε τοπικά φαγητά στους πρόποδες της Χελιδώνας. Την τρίτη και τελευταία μέρα ανακαλύψαμε το δάσος στο μονοπάτι από Γοργιανάδες προς Κορυσχάδες. Ζήσαμε με την όραση, την ακοή, την όσφρηση και την αφή διαφορετικά στιγμιότυπα αυτού του περιβάλλοντος. Δέσαμε σαν ομάδα μέσα από παιχνίδια στα ξέφωτα, μάθαμε να βοηθούμε ο ένας τον άλλο αλλά και να παίρνουμε βοήθεια, στα δύσκολα περάσματα. Ολοκληρώσαμε την εκδρομή μας με την επίσκεψη στο μουσείο της Εθνικής Αντίστασης, το παλιό Δημοτικό Σχολείο στους Κορυσχάδες.

Περισσότερες φωτογραφίες υπάρχουν εδώ

Νίκος Ψαρουδάκης

Υπεύθυνος Ομίλου

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

Πολλά νερά είχε φέτος ο χειμώνας. Και μόλις πλησίαζε Σαββατοκύριακο άνοιγαν οι ουρανοί. Να ξεμυτίσουμε δεν μπορούσαμε. Έτσι, με το ένα και το άλλο πέρασαν οι μήνες και φτάσαμε 17 Μάρτη για να οργανώσουμε εκδρομή. Στην αρχή λέγαμε για χιόνια στον Ψηλορείτη. Και είχε πολλά. Όμως το ξανασκεφτήκαμε. Σαρακοστή μπήκε, ήρθε η Άνοιξη. Δεν πάμε είπαμε μέχρι το Βώσακο, όπως κάθε χρόνο τέτοια εποχή, που μας αρέσει πάντα; Και το οργανώσαμε για Κυριακή 17 Μαρτίου, 7.30 το πρωί, από το Αρχαιολογικό Μουσείο.

Κι όμως πολλά άλλαξε ο φετινός χειμώνας. Τα νερά πήραν τα χώματα στην κοίτη και φάνηκαν τα βράχια από κάτω. Αυτή είναι η κλιματική αλλαγή;

Πήγαμε από τα βόρεια. Το λεωφορείο μας άφησε στην εθνική, στην παραλία του Προπατούμενου,  πριν την Παναγιά τη Χαρακιανή. Από τη μάντρα που ξεκινά το μονοπάτι, αρχίσαμε να ανεβαίνουμε,  μαθητές από το Γυμνάσιο και το Λύκειο. Μπροστά ο Παναγιώτης και πίσω εγώ. Από καθηγητές, στη  μέση η Τακουή, ο Νίκος και ο άλλος Νίκος ο Σαλονικιός. Συναντήσαμε το ρυάκι που κατεβαίνει από την κοιλάδα. Μικρό μικρό το είχαμε αφήσει, όμως ο χειμώνας είπαμε άγριος, βαρύς, πολλά νερά. Αγνώριστη ήταν η κοίτη. Βάθυνε πολύ, πήρε και σε πλάτος, λεωφόρος στους χαράκους πάνω, και είχε και νερό σε κάποια σημεία. Τα κυκλάμινα βρέθηκαν ανθισμένα και κάτασπρα στις σκιές από τους πρίνους και τις κουμαριές. Ανάβαση μέσα από τα χαράκια και τα χάμπαθα, αρχίσαμε από νότια να πηγαίνουμε και λίγο ανατολικά για να συναντήσουμε ψηλά τη μάντρα. Πίσω της, πίσω από το Σελί βρήκαμε ξανά το μονοπάτι του μοναστηριού. Όταν φτάσαμε η λειτουργία είχε τελειώσει. Κόσμος πολύς, από τα γύρω χωριά και την πόλη. Μεγάλη γιορτή η πρώτη Κυριακή της Σαρακοστής. Ξεκούραση στην αυλή, νερό και πορτοκαλάδες, λίγο φαγητό, μια κουβέντα με τον πατέρα Τιμόθεο. Το λεωφορείο έφτασε για τους κουρασμένους, δέκα άτομα που συνέχισαν στο καφενείο στις Αλόιδες, περιμένοντας την υπόλοιπη ομάδα. Εμείς συνεχίσαμε προς το Αμπέλι και μέσα από το γνωστό άγνωστο μονοπάτι φτάσαμε στο διάσελο που κατηφορίζει προς το χωματόδρομο πάνω από το χωρίο. Ώρες καθαρής πορείας περίπου τέσσερις κια γύρω στα 21.000 βήματα σύμφωνα με το νέο και αλάθητο ηλεκτρονικό gadget του Κωσταντή.

Καλά να περνάμε και με το καλό και στο Πάσχα.

Περισσότερες φωτογραφίες μπορείτε να δείτε πατώντας εδώ.

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

“Αυτοί είναι τσίφτες” μας είπε ο Μιχάλης  Δρετάκης, ορνιθολόγος στο Μουσείο Φυσικής

Ιστορίας και ξεναγός μας στον όμορφο κόσμο των πουλιών στα φράγματα του Ηρακλείου. Τσίφτης στ’ αλβανικά σημαίνει γεράκι και εμείς της Κυριακή 14/10/2018 το πρωί είδαμε γεράκια να πετούν πάνω από το φράγμα στ’ Άρμα Ανώγεια. Όταν πλησιάσαμε στη λίμνη και στήσαμε τα δύο τηλεσκόπια του μουσείου που κρατούσε ο Μιχάλης, παρατηρήσαμε ένα αργυροτσικνιά και ένα σταχτοτσικνιά που είναι είδη ερωδιού, πρασινοκέφαλες πάπιες, φαλαρίδες, βουτηχτάρια, ένα λασπότρυγγα, δύο μπεκατσίνια, ένα μαυρολαίμη σε κλαδάκι και άλλα πουλιά που δεν τα θυμόμαστε μια εβδομάδα μετά που γράφουμε αυτό το άρθρο.

Περπατήσαμε στο χωματόδρομο και φτάσαμε στο φράγμα στις Αμουργέλες. Λιγότερα πουλιά, περισσότερα προβλήματα από τα ψάρια που έχουν αφεθεί να πολλπαλασιαστούν στα νερά της λίμνης. Και πάλι όμως δύο ερωδιοί ήταν εδώ, ένας σταχτοτσικνιάς και ένας λευκοτσικνιάς, ενώ σπάνιες νεροχελώνες ξεκουράζονταν στην μικρή εξέδρα που επίτηδες είχαν βάλει οι επιστήμονες του μουσείου.
Το φράγμα στα Πάρτιρα ήταν το επόμενο σημείο συνάντησης με τα πουλιά. Οι μαυροπετρίτες με απίστευτες πιρουέτες στον αέρα, κυνηγούσαν λιβελούλες, ακρίδες και άλλα έντομα αν και αυτή την εποχή προτιμούν μικρά μεταναστευτικά πουλιά, προετοιμάζοντας τα νεότερα μέλη της ομάδας για το ταξίδι μετανάστευσης προς τη Μαγαδασκάρη. Οι ερωδιοί, όπως ο αργυροτσικνιάς και ο σταχτοτσικνιάς που δύσκολο ξεχώριζε στην καφεγκρί λάσπη της απέναντι όχθης καθώς και οι πάπιες απολάμβαναν τα εδέσματα που τους πρόσφερε το λιγοστό νερό που παρέμενε στη λίμνη χάρι στην απαγόρευση άρδευσης που ίσχυσε για όλη της καλοκαιρινή περίοδο.

Με την ολοκλήρωση της παρατήρησης προχωρήσαμε στην εξερεύνηση του εγκαταλελειμμένου πετρόκτιστου χωριού της Μικράς Επισκοπής.  Το παλιό καλντερίμι μας οδήγησε στη βρύση του χωριού, κάτω από το τεράστιο πλατάνι. Οι μαθητές κάνοντας μια μεγάλη αγκαλιά, το έκλεισαν στα χέρια τους ενώ άλλοι δροσίστηκαν με το νερό της κρήνης. Βρισκόμαστε στην έδρα της επισκοπής Αρκαδίας κατά τη 2η βυζαντινή περίοδο της Κρήτης όπου τα ερείπια σημαντικών κτιρίων αυτής της εποχής περιμένουν τον πεζοπόρο να τα ανακαλύψει. Εμείς επισκεφθήκαμε τα το ναό του Σωτήρα Χριστού, ένα ναό με γκρεμισμένη σκεπή αλλά με ψηλούς τοίχους, και με όμορφες κολόνες να στηρίζουν το γαλάζιο του ουρανού. Οι πιο προσεκτικοί από τους μαθητές αναγνωρίζουν αρχιτεκτονικούς ρυθμούς και οι καθηγητές τους αισθάνονται ότι οι κόποι δεν πάνε χαμένοι.

Η ανάβαση από τη Μικρά Επισκοπή μας οδήγησε στο ερειπωμένο χωριό, με το βυζαντινό όνομα και τη βενετσιάνικη ιστορία, το Μιλιαρίσι. Εκεί ξεκουραστήκαμε στον περίβολο του ανακαινισμένου ναού του Αγίου Νικολάου και θαυμάσαμε τη θέα κάτω προς την πεδιάδα και τις νοτιότερες πηγές του Καρτερού ποταμού.

Η οχυρή Βιτσιλιά ήταν η τελευταία στάση της ομάδας, κάτω από το πεύκο στον περίβολο του ναού του Τιμίου Σταυρού.  Ένα καστροχωριό της βενετσιάνικης περιόδου, του οποίου η ιστορία είναι δεμένη με τα πρώτα χρόνια της ενετικής κυριαρχίας και της ανακήρυξης της αυτονομίας και του Βασιλείου του Αγίου Τίτου από τους επαναστάτες. Βλέποντας προς τα ανατολικά από αυτή τη φυσικά οχυρή θέση, παρατηρήσαμε την ιδιαίτερη γεωγραφία της περιοχής, τον υδροκρίτη. Μπροστά μας και βόρεια έχουμε τις πηγές και τη λεκάνη απορροής τους Καρτερού ποταμού η οποία οδηγεί τα νερά στο κρητικό πέλαγος, ενώ μπροστά μας και νότια έχουμε τις πηγές του Αναποδάρη και τη λεκάνη απορροής της οποίας τα νερά καταλήγουν στη νότια Κρήτη.

Η εκδρομή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσο του ομίλου “Μονοπάτια της Κρήτης” που συντονίζει ο Νίκος Ψαρουδάκης. Τους μαθητές συνόδευσαν οι καθηγητές: Νίκος Ψαρουδάκης, Νίκος Σπανουδάκης, Κωνσταντίνα Σωτηροπούλου και Παναγιώτης Αμβροσιάδης. Ιδιαίτερες ευχαριστίες στο Μιχάλη Δρετάκη για τα πουλιά που μας έδειξε, για τις συζητήσεις και το διάλογο που ανέπτυξε για τα περιβαλλοντικά προβλήματα, για το εποπτικό υλικό και τα όργανα που κουβάλησε και για τα αναμνηστικά μπλουζάκια και καπέλα που διένειμε.

κάτω από: Εκδρομές 2018 2019

Κατηγορίες