Ορειβατική Ομάδα

ΠΡΟΤΥΠΟ ΓΕΝΙΚΟ ΛΥΚΕΙΟ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

ΟΜΙΛΟΣ ” ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΟΝΟΠΑΤΙΑ”

Ανάβαση στο ιερό βουνό των Μινωϊτών !!!

Η δεύτερη πεζοπορία της φετινής σχολικής χρονιάς είχε σαν στόχο την γνωριμία των μαθητών με το ιερό βουνό των Μινωϊτων, τον Γιούχτα (811μ.). Ο Γιούχτας είναι ένα από τα δύο επιβλητικά βουνά (μαζί με τον Στρούμπουλα) της πόλης του Ηρακλείου.

Η ομάδα μας, 18 μαθητές ένας γονέας και ο γράφων, συναντηθήκαμε το πρωί της Κυριακής 

03 Απριλίου 2022 στο ΚΤΕΛ Ηρακλείου και με το λεωφορείο της γραμμής φθάσαμε στο χωριό Άνω Αρχάνες. Αυτήν την φορά είχαμε μαθητές και από τις τρεις τάξεις του σχολείου μας και αυτό ήταν μια ευχάριστη έκπληξη.  Η ομάδα ξεκίνησε από το κέντρο του χωριού ακολουθώντας το δρόμο για τις Βασιλειές. Επιλέξαμε αυτήν την διαδρομή ώστε οι μαθητές να δούνε το βουνό από όλες τις πλευρές , δηλαδή την ανατολική, την βορινή και την δυτική. Αφού περπατήσαμε μια ώρα σε ασφαλτόδρομο έχοντας δεξιά μας το φαράγγι της Αγίας Ειρήνης μαζί με τα ατέλειωτα αμπελοτόπια των Αρχανών και της Συλλάμου φθάσαμε στον ανεμόσπηλιο. Από εδώ άρχισε η ανάβασή μας για την  κορυφή του Γιούχτα. Το μονοπάτι ήτανε βατό και η παρέα των παιδιών είχε όρεξη για περπάτημα και συζήτηση. Μετά από μικρά διαλείμματα φθάσαμε στο ιερό κορυφής και λίγο αργότερα στον Αφέντη Χριστό. Αφού ξεκουραστήκαμε αρκετά πήραμε το μονοπάτι της κατάβασης που μας έβγαλε στην πλατεία του χωριού Άνω Αρχάνες.

Ήτανε μια όμορφη πορεία και τα παιδιά ήδη ρωτάνε πότε θα κάνουμε την επόμενη εξόρμησή μας !!

                                                                                             Aμβροσιάδης Παναγιώτης

Πρότυπο Γενικό Λύκειο Ηρακλείου

Όμιλος Μονοπάτια της Κρήτης

Ένα από τα πράγματα που μας στέρησε ο ανελέητος εχθρός του σήμερα, ο κορονοιος, ήταν και η επαφή με την φύση, με το πράσινο της, τον καθαρό αέρα της. Έτσι, λοιπόν μετά από δυο χρόνια αποχής , η Ομάδα του ομίλου μας μονοπάτια της Κρήτης, πραγματοποίησε την πρώτη της εξόρμηση την Κυριακή 11/21. Κατά την Ανατολή φτάσαμε στο σημείο συνάντησης , την αρχή του γνωστού φαραγγιού του αλμυρού , γεμάτοι προσμονή και περιέργεια, όπου μας εμελλε να γίνουμε μάρτυρες της της απαρχής όλων… της δημιουργίας της ζωής. Μια μητέρα προβατίνα χάριζε το δώρο της ζωής στα μικρά της, δίνοντας μας έναυσμα για συζητήσεις βαθιές για την ζωή που διήρκησαν αρκετή ώρα ως που φτάσαμε στο φαράγγι. Διασχίζοντας το φαράγγι παρατηρούσαμε την μεγαλειότητα της φύσης, πώς από τις πέτρες και το ξερό, διψασμένο χώμα κατάφερνε να φυτρώσει ένα τέτοιο φυτό; Πως γίνεται οι ρίζες της γηραιάς χαρουπιάς να είναι τόσο βαθιά ριζωμένες που κι ακόμη αν τις έχει ξεσκεπάσει το χώμα ακόμη καταφέρνουν να στέκονται;… ήταν κάποιας από τις απορίες που ακούστηκαν. Μετά από 1:30 ώρα φτάσαμε στο τέλος του φαραγγιού επηρεασμένοι από τις ευωδιές των φορτωμένων πορτοκαλιών και των βοτάνων. Από το πολυμορφικό τοπίο του αλμυρού οδηγηθήκαμε στην άσφαλτο… όπου περπατήσαμε μερικά χιλιόμετρα φτάνοντας εντελή στο δάσος «» όπου κάναμε μια ολιγόλεπτη στάση για ξεκούραση κάτω από τα πελώρια πευκοδεντρα του δάσους. Στην συνέχεια συνεχίσαμε για μερικά ακόμη χιλιόμετρα την πορεία μας στην άσφαλτο όπου φτάσαμε στους πρόποδες του βουνού Στρούμπουλα, αποφασισμένοι να κατακτήσουμε την κορυφή, να φτάσουμε την γαλανόλευκη σημαία που ανέμιζε δίπλα στο εκκλησάκι. Η ανάβαση ήταν κουραστική και χρονοβόρα αλλά προκειμένου να πετύχουμε τον στόχο όλα ήταν εφικτά. Με αργά και σταθερά βήματα τα καταφέραμε, θαυμάσαμε το γόητρο της κρητικής γης. Το απέραντο γαλάζιο του κρητικού πελάγους, το καταπράσινο των εκτάσεων της περιοχής μέχρι και τα λευκά ορη, ηταν ολα μπροστά στα μάτια μας. Ποσό ασήμαντοι είμαστε μπροστά σε αυτό το θαύμα άραγε; Στη συνέχεια ήρθε η ώρα της κατάβασης. Κατεβήκαμε το απότομο βουνό αναζωογονημένοι, με τον αέρα να μας υπενθυμίζει διαρκώς την γαλήνη του τοπίου. Τέλος φτάσαμε στην περιοχή δόξα στο γνωστό καφενείο όπου ήταν και το τέλος της διαδρομής μας. Μετά από 6 ώρες είμασταν εκεί στο σημείο συνάντησης, το τέλος. Αλλά κάθε τέλος μιας περιπέτειας , δημιουργεί μια ανεξίτηλη ανάμνηση που θα κρατάμε πάντοτε μαζί μας…

Δανάη Αδαμάκη