Προς την κορφή
Αλλού εμείς κινήσαμε κι αλλού ο γιαλός μας πάει.
Κάπως έτσι θα μπορούσαμε να περιγράψουμε τη φετινή μας προσπάθεια να πραγματοποιήσουμε τη δεύτερη πεζοπορία μας. Μετά από πολλές Κυριακές που ο καιρός δεν ήταν σύμμαχος, τολμήσαμε να σκεφτούμε ότι θα ανέβουμε τις βόρειες πλαγιές στα λασιθιώτικα βουνά από τη μεριά της Κασταμονίτσας για να βγούμε στο Οροπέδιο, όπου και θα κόβαμε την πίτα μας. Όμως όχι. Ο καιρός είχε άλλες διαθέσεις, αγρίεψε και έστειλε ένα σύννεφο ακριβώς πάνω από το μονοπάτι μας.
Έτσι στις 12 Φεβρουαρίου 2017, Κυριακή πρωί μπροστά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου, αποφασίσαμε να πάμε στον Στρούμπουλα, ώστε να μην χάσουμε την πεζοπορία και να είμαστε και κοντά, αν χαλάσει πολύ ο καιρός.
Στην εκδρομή συμμετείχαν δεκαεννέα μαθητές από το Γυμνάσιο, οκτώ από το Λύκειο και ένας από το 3ο Γυμνάσιο με τη συνοδεία των καθηγητών Νίκου Ψαρουδάκη, Νίκου Σπανουδάκη, Γιάννη Καραδάμογλου, Κωνσταντίνας Σωτηροπούλου, Χρήστου Γιώβου και Παναγιώτη Αμβροσιάδη.
Ανεβαίνοντας με ψιλόβροχο
Η κοπή της πίτας
Η πίτα μοιράζεται μέσα στην εκκλησία λόγω κρύου
Ξεκινήσαμε από το καφενεδάκι στη Δόξα, με ψιλόβροχο και την πίτα στο ταψί και παραμάσχαλα για να ανέβουμε στην κορφή. Το κρύο και ο αέρας δεν επέτρεψαν σκέψεις για μικρά διαλλείματα. Ο αργός, σταθερός ρυθμός μας έφερε σε μία ώρα πάνω, στο εκκλησάκι. Αφού θαυμάσαμε για λίγο τη θέα, και είδαμε ότι δεν θα μπορούσαμε να σταθούμε έξω, βρήκαμε καταφύγιο στο εσωτερικό της εκκλησίας. Η βασιλόπιτα κόπηκε και μοιράστηκε σε όλους. Τυχερή ήταν η Φωτεινή Ζαχαριουδάκη που βρήκε το φλουρί και κέρδισε το δώρο, ένα ορειβατικό σακίδιο για να τη βοηθάει στις μελλοντικές της αναβάσεις.
Αναμνηστική φωτογραφία στην κορφή
Γρήγορη αναχώρηση και κατάβαση νοτιοανατολικά, προς τη μεριά του οροπεδίου. Το μονοπάτι καλύτερο αλλά καλυμμένο με παχιά κόκκινη λάσπη. Όταν φτάσαμε στο εκκλησάκι, μέσα στο οροπέδιο, τέθηκε το ερώτημα αν θα συνεχίζαμε προς το σπήλαιο της Τραπέζας και την Τύλισο ή θα επιστρέφαμε νωρίς νωρίς Ηράκλειο. Δύο μόνο προτίμησαν την επιστροφή κι έτσι συνεχίσαμε την πορεία μας προς την απέναντι κορφή, το Ζαχαριά, περνώντας από την μάντρα των Σαλούστρων.
Η ομάδα στο Ζαχαριά
Στο σπήλαιο της Τραπέζας
Στο Ζαχαριά σταματήσαμε για λίγο, αναμνηστικές φωτογραφίες και φύγαμε προς τον χωματόδρομο που οδηγούσε στο χωριό. Η σπηλιά ήταν κοντά και όλοι ήθελαν να εξερευνήσουν τα σκοτάδια της. Μέσα στη σπηλιά. Μικροί φακοί έδιναν το στίγμα. Επιφωνήματα θαυμασμού, άλλοι για την πρώτη τους εμπειρία σε σπήλαιο και άλλοι για το πλούσιο σταλαγμιτικό. Κάποιοι δοκίμασαν να εξερευνήσουν τα πλάγια περάσματα αλλά δεν είχε να πάνε και πολύ μακριά.
Η πορεία μας έφτασε κάποια στιγμή στο τέλος της αφού περπατήσαμε μέσα από τα τυλισανά περιβόλια.
Ο οδηγός μας περίμενε έξω από το Γυμνάσιο Τυλίσου και 2.30 ήμασταν πίσω στο Ηράκλειο.
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.