Ορειβατική Ομάδα

Φέτος αποφασίσαμε να μελετήσουμε στο μάθημα της Τοπικής Ιστορίας τα ημερολόγια της Αντίστασης, δηλαδή τις μνήμες ανθρώπων που έζησαν και επιβίωσαν κατά τη διάρκεια της ναζιστικής κατοχής και κατέγραψαν τη ζωή τους την εποχή εκείνη σε ημερολόγιο. Η ορειβατική ομάδα ενθουσιάστηκε με την ιδέα αυτή. Τα μονοπάτια και τα βουνά της Κρήτης έπαιξαν ένα πολύ σπουδαίο ρόλο στην Αντίσταση αφού τα βουνά αποτέλεσαν το καταφύγιο της Αντίστασης και πεδίο μεγάλων μαχών ενώ τα μονοπάτια τους, σε μια Κρήτη με ελάχιστο οδικό δίκτυο, ήταν οι κύριες οδοί συγκοινωνίας και επικοινωνίας των ανταρτών με τα χωριά και τον υπόλοιπο πληθυσμό.  Συμμετέχουμε λοιπόν και αφιερώνουμε τις φετινές πορείες σε αυτά τα μονοπάτια που συνδέθηκαν με τόσο έντονο τρόπο με αυτή τη σκοτεινή περίοδο της Ιστορίας της Πατρίδας μας.

Η πρώτη φετινή πορεία έγινε στη Σελένα στις 19 Οκτωβρίου 2014 σε συνδυασμό με την γιορτή της 28η Οκτωβρίου και τον εορτασμό του ΟΧΙ. Οργανώθηκε από το Σύλλογο Γονέων και συμμετείχαν 23 μαθητές από το ΠΠΓΗ, 10 από το ΠΠΛΗ με συνοδούς καθηγητές τους: Νίκο Ψαρουδάκη, Νίκο Σπανουδάκη, Βασιλική Μότσιου, Μιχάλη Τουρμπέλη, Γιάννη Καραδάμογλου, Παναγιώτη Αμβροσιάδη και τους γονείς Ειρήνη Μπολωνάκη και Λουκία Λοπινέ.

Στην πρωινή συνάντηση στο Αρχαιολογικό Μουσείο όλοι ήταν συνεπείς και λίγο μετά τις 7.30 αναχωρήσαμε για το Λασίθι. Η πορεία μας ξεκίνησε από τους Ποτάμους Λασιθίου στις 9.20. Ακολουθήσαμε τον ανηφορικό χωματόδρομο μέχρι τη θέση Σελί, με την εκκλησία του Άγιου Παντελεήμονα και τους ερειπωμένους ανεμόμυλους. Μετά από μικρή ξεκούραση μπήκαμε στο μονοπάτι για την κορφή, που έγινε με την υποχρεωτική εργασία των κατοίκων της περιοχής την περίοδο της Κατοχής. Ο κρητικός ασβεστόλιθος απλώθηκε παντού χαϊδεύοντας τα πόδια των νεαρών ορειβατών που άρχισαν να βαρυγκωμούν για τις πέτρες, να αγκομαχούν για την ανηφόρα και να κρυώνουν από τον δυνατό βοριά.

Ο καιρός άλλαξε και άρχισε να μας καλύπτει η ομίχλη. Όσο ανεβαίναμε αυξάνονταν το κρύο και η ένταση του ανέμου. Η ομάδα όμως ήταν αποφασισμένη. Ο Παναγιώτης πίσω σκούπα, παράσερνε και τους πιο κουρασμένους προς τα πάνω. Λίγο πιο πάνω, ακριβώς κάτω από την κορφή, το μονοπάτι περνάει από βράχια που κόπηκαν και από αναβαθμίδες που χτίστηκαν για να το υποστηρίξουν.

Το σύννεφο που μας ακολουθούσε σε όλη την ανάβαση δεν μας εγκατέλειψε ούτε στην κορυφή. Μας στέρησε τη θέα προς το οροπέδιο Λασιθίου στα νότια και την πεδιάδα των Μαλλίων και το Κρητικό Πέλαγος στα βόρεια, όμως μας  έδωσε μια έντονη αίσθηση χειμώνα και βουνού, μια εμπειρία πρωτόγνωρη για τους μαθητές μας.

Εκεί ψηλά απαγκιάσαμε στο ανασκαμμένο ανατολικό τμήμα της κορφής, εκεί όπου άνεμος έκοβε. Μέσα στο μεγάλο λάκκο υπήρχαν σωροί ερειπίων, σπασμένα τσιμεντένια δοκάρια, τούβλα, και το σύμβολο της κατοχής, τα  συρματοπλέγματα.

Από το χώρο αυτό ξεκινούν ορύγματα που οδηγούν σε λιθόχτιστες σκοπιές στα βόρεια και δυτικά της κορφής.

Οι μαθητές δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι άνθρωποι είχαν αναγκαστεί να εργαστούν και να κατασκευάσουν, σε αυτό τον αφιλόξενο και άγριο τόπο, όλα αυτά τα πράγματα και από την άλλη να υποστηρίζουν με τρόφιμα και πολεμικό υλικό καθημερινά τις ανάγκες του φυλακίου.

Καθως ο αέρας δυνάμωνε και η ομίχλη πύκνωνε, αποφασίσαμε να επιστρέψουμε γρήγορα και χωρίς στάσεις, τουλάχιστον μέχρι το Σελί. Το παιχνίδι με το σύννεφο συνεχίστηκε, αφήνοντας μας μικρά παράθυρα για να θαυμάσουμε τη θέα από τη μία προς το οροπέδιο του Νήσιμου και από την άλλη προς τα Λασιθιώτικα βουνά πάνω από το οροπέδιο του Καθαρού. Για το οροπέδιο του Λασιθίου ούτε λόγος να γίνεται.

Στο χωματόδρομο της επιστροφής, πολλοί δοκίμασαν πεντανόστιμα κάστανα και μήλα, τα φθινοπωρινά φρούτα που τόσο απλόχερα προσφέρουν τα Λασιθιώτικα βουνά.

Έξι ώρες μετά την αναχώρηση μας από τους Ποτάμους, επιστρέψαμε στο λεωφορείο και 1,5 ώρα μετά ήμασταν στο Ηράκλειο.

Δείτε τις φωτογραφίες της εκδρομής

Ακολουθήστε το μονοπάτι μέσα από το