Ορειβατική Ομάδα

Την Κυριακή 26/1/2014 πραγματοποιήσαμε την τρίτη εξόρμηση μας για τη φετινή σχολική χρονιά.

Σαράντα τέσσερις μαθητές από το Γυμνάσιο, δεκαέξι από το Λύκειο με συνοδούς τους καθηγητές Παναγιώτη Αμβροσιάδη, Νίκο Σπανουδάκη, Γιάννη Καραδάμογλου, Τακουή Βακιρτζιάν, Έφη Ζερβάκη και την αντιπρόεδρο του Συλλόγου Γονέων του Γυμνασίου γιατρό Ειρήνη Μπολωνάκη αψηφήσαμε τον κακό καιρό της νύχτας και τις μέτριες προβλέψεις για την ημέρα και συναντηθήκαμε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου στις 7.30 το πρωί για την αναχώρηση. Ψιλόβρεχε, φυσούσε αρκετά αλλά εμείς αποφασίσαμε να δοκιμάσουμε και να πάρουμε την τελική απόφαση για την πραγματοποίηση ή μη της εκδρομής κάτω από το βουνό που είχαμε αποφασίσει να επισκεφθούμε.

Όταν φθάσαμε στο καφενεδάκι στη Δόξα, μια καταιγίδα ήπιας έντασης μας οδήγησε στο εσωτερικό του καφενείου. Δέκα λεπτά αργότερα αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε εμπιστευόμενοι το μετεωρολογικό που προέβλεπε παρόμοιες ήπιες καταιγίδες κατά τη διάρκεια της ημέρας αλλά και το ένστικτο μας ότι ο νοτιάς δεν θα μας έκανε μεγάλο χουνέρι.  Ο χωματόδρομος μας οδήγησε νότια, στο αμπέλι πίσω από το οποίο ξεκινά το μονοπάτι του Στρούμπουλα.

Η ανάβαση ξεκίνησε με πολύ αργό ρυθμό, μιας και ο στόχος ήταν να ανέβουμε χωρίς στάση μέχρι το διάσελο για να μην κρυώσουμε.  Το ψιλόβροχο επανέρχονταν περιοδικά, κάνοντας τα βράχια γλιστερά αλλά δημιουργώντας και συνεχή ουράνια τόξα, γεφύρια ανάμεσα στα βουνά. Μετά από πορεία μίας ώρας φτάσαμε στο διάσελο, έχοντας πλέον  βόρεια  και δυτικά το Μάραθος και τα Ταλαία, βόρεια και ανατολικά την κορυφή του Στρούμπουλα, νότια το οροπέδιο και στο βάθος το Κουδούνι και τον Ψηλορείτη.  Σύντομη στάση και αναχώρηση για το τελευταίο και ευκολότερο τμήμα της ανάβασης προς την κορφή.  Μετά από λίγο είδαμε μπροστά μας τους ορειβάτες  από τον Ορειβατικό Σύλλογο Ηρακλείου που ανέβαιναν από το  μονοπάτι της  καθόδου μας, από τη μεριά του οροπεδίου.

Συναντηθήκαμε μετά από λίγο στην κορφή και ανταλλάξαμε ευχές για τη νέα χρονιά. Ο αέρας πάνω είχε κρυώσει αρκετά, μπουμπουνητά ακούγονταν από μακριά, προς τις Γωνιές, ο καιρός έκλεινε και η βροχή έκανε ξανά την εμφάνιση της. Ο φόβος να εμφανιστούν κεραυνοί μας έκανε να φύγουμε εσπευσμένα, χωρίς να έχουμε προλάβει να απολαύσουμε τη θέα και  να βγάλουμε τις συνηθισμένες αναμνηστικές φωτογραφίες.

Η βιαστική αναχώρηση και το ψιλόβροχο μας οδήγησε σε μια ομοίως γρήγορη κατάβαση ακολουθώντας το όμορφο χωμάτινο μονοπάτι της ανατολικής πλαγιάς του βουνού.  Κάτω στο οροπέδιο, τα λεωφορεία που μας περίμεναν δεν χρειάστηκαν μιας και ένας λαμπρός ήλιος έκανε την εμφάνιση του.

Ήταν η στιγμή της βασιλόπιτας. Φέτος, την πέμπτη χρονιά ύπαρξης της ορειβατικής ομάδας,  ο Σύλλογος Γονέων μας τίμησε προσφέροντας τη βασιλόπιτα αναβαθμίζοντας με αυτό τον τρόπο την ομάδα σε θεσμό του Σχολείου μας στα μάτια των γονιών και των μαθητών. Ευχόμαστε να είμαστε όλοι γεροί και να κόψουμε βασιλόπιτες και τα επόμενα χρόνια. Για την ιστορία, το φλουρί βρήκε η Νεφέλη Σιγανάκη από το Λύκειο κερδίζοντας και το βιβλίο που είχε αθλοθετήσει ο Σύλλογος Γονέων. Της ευχόμαστε υγεία και καλή πρόοδο και να είναι πάντα τυχερή.

Μετά την κοπή  της πίτας διασχίσαμε το οροπέδιο του Στρούμπουλα προς την κορφή Ζαχαριάς, πάνω από την Τύλισσο, περνώντας από συστάδες μεγάλων πρίνων και το μιτάτο των Σαλούστρων.

Φθάνοντας στην κορφή η ώρα είχε προχωρήσει, η κούραση είχε αρχίσει να κάνει την εμφάνιση της κάμπτοντας το ηθικό για μια σύντομη ανάβαση στη διπλανή  κορφή του Πύργου, όπου βρίσκονται τα ερείπια του μινωικού ιερού κορυφής. Αναμνηστική ομαδική φωτογράφιση, λίγη γεωγραφία και ιστορία γύρω από τη θέση και τις κοντινές τοποθεσίες και αναχώρηση με κατεύθυνση πλέον την Τύλισσο που βλέπαμε μακριά.

Λίγο παρακάτω συναντήσαμε, κάνοντας μια μικρή παράκαμψη, το σπήλαιο της Τραπέζας. Η μεγάλη αίθουσα που επισκεφθήκαμε κοσμείται από σταλακτίτες και σταλαγμίτες ενώ έχει χρησιμοποιηθεί από τα προϊστορικά χρόνια και συγκεκριμένα την μινωική εποχή άλλοτε σαν ναός και άλλοτε σαν καταφύγιο.

Η κατάβαση συνεχίστηκε προς το χωριό.  Διασχίσαμε τον κάμπο της Τυλίσσου σταματώντας στο όμορφο πετρόκτιστο εκκλησσάκι του Άγιου Μάριου και παραδίπλα στα ερείπια του παλιού μοναστηριού του  ‘Αγιου Μάμμα  ξεκουράζοντας το βλέμμα μας στα περιβόλια με τα αφράτα χώματα, τα αμπέλια, τους κήπους με τα εσπεριδοειδή και τα χωράφια με τις ψηλές αιωνόβιες ελιές,  ζωντανούς πίνακες και ανάμνηση του μεσογειακού τοπίου πριν τις μονοκαλλιέργειες.

Στις 3.30 μμ, επτά ώρες και δεκαεπτά χιλιόμετρα μετά την αναχώρηση μας από τη Δόξα, κάναμε θριαμβευτικά την είσοδο μας στην Τύλισσο. Δεύτερες σκέψεις για επίσκεψη στον αρχαιολογικό χώρο και στις μινωικές οικίες δεν υλοποιήθηκαν και προτιμήσαμε μια σύντομη περιήγηση στο χωριό πριν την αναχώρηση και την επιστροφή στο Ηράκλειο.

Δείτε τις φωτογραφίες της εκδρομής