Οι άνθρωποι του κινηματογράφου και γενικά οι άνθρωποι που ασχολούνται με τις τέχνες, είναι άνθρωποι με τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπά τους.
“Σαν να μην τους άγγιξε η κρίση” όπως παρατήρησε η Ειρήνη μια μαθήτρια μου κατά την διάρκεια της επίσκεψης του σκηνοθέτη Μιχάλη Μουρτζή σήμερα στην τάξη μας.
Ο Μιχάλης είναι η ζωντανή απόδειξη πως η τέχνη
είναι για να δημιουργούμε αλλά και να εξελισσόμαστε σαν άνθρωποι.
“Η καλλιέργεια της ψυχής είναι δεδομένη για τους ανθρώπους της τέχνης, αρκεί να είμαστε αυτό που κάνουμε…και να μην γινόμαστε αυτό που είμαστε μέσα από την δουλειά μας.” μας είπε και στα παιδιά αυτό φάνηκε πολύ δυσνόητο.
Ο Μιχάλης Μουρτζής ξεκίνησε ραδιόφωνο στα 14 από τον ραδιοφωνικό σταθμό music club, ενώ στα 18 έφυγε για το Manchester U.K.
όπου σπούδασε κινηματογράφο, ραδιόφωνο και θέατρο.
Ο άνθρωπός μας δηλαδή αφού εμείς φέτος στην τάξη προσπαθούμε να γυρίσουμε μια κινηματογραφική ταινία μικρού μήκους, να φτιάξουμε μια ραδιοφωνική εκπομπή στο European school radio και να οργανώσουμε ένα μαθητικό έντυπο.
Μεγαλεπήβολα σχέδια θα μου πείτε… Εμάς όμως μας ενδιαφέρει το ταξίδι και η γνώση που θα πάρουμε κατά την διάρκειά του κι όχι τόσο πολύ ο προορισμός. Κι έτσι ψάχνουμε.
Και η κινηματογραφική αγωγή προσφέρεται πολύ για την καλλιέργεια της κριτικής σκέψης, την καλλιέργεια της ψυχής και την απόκτηση θετικής στάσης στην ζωή.
Σε γεμίζει αντοχές και σε κάνει να βλέπεις το ποτήρι της ζωής μισογεμάτο και όχι μισοάδειο.
Ο Μιχάλης Μουρτζής έμεινε μαζί μας 2 ώρες και κανένα παιδί δεν δυσανασχέτησε. Ο λόγος του θεατρικός παραστατικός, οι ιστορίες του όλο χιούμορ κι ενδιαφέρον.
Εκείνη που ξεχωρίσαμε είναι πως γύρισε την πρώτη του ταινία ο Woody Allen για την οποία και αμείφθηκε μ ένα τεράστιο χρηματικό ποσόν,
απλά προωθώντας ο ίδιος τον εαυτό του ως τον καλύτερο σκηνοθέτη στην εταιρεία columbia. Μπορεί ο Woody Allen να είναι ένας από τους καλύτερους σκηνοθέτες αλλά εκείνη την περίοδο
ο μόνος που το ήξερε ήταν ο ίδιος. Μπλοφάροντας αρχικά, έπεισε την εν λόγω εταιρία πως λέει αλήθεια! Και τα κατάφερε!
Το κουδούνι χτύπησε και βγήκαμε διάλειμμα. Τα παιδιά βγαίνουν διάλειμμα, φωνάζοντας δυνατά και τρέχοντας για να εκτονωθούν στην αυλή.
“Πω πω πως φωνάζουν!” Μου λέει! Κι αμέσως αρχίζει να φωνάζει κι εκείνος!! Τα παιδιά που περνούσαν από δίπλα μας εκείνη την ώρα σταμάτησαν και μας κοίταξαν παραξενεμένα!
Ένας μεγάλος να φωνάζει; Στην τάξη που το κουβεντιάσαμε λίγο αργότερα μου είπαν πως αρχικά τους φάνηκε παράξενο όμως μετά σκέφτηκαν
πως το ίδιο παράξενο θα φάνηκε και στο ίδιο που φώναζαν τα παιδιά! Και πως μάλλον αυτό θα ήθελε να τους πει! 🙂
Η συνέχεια εκτυλίχθηκε στο γραφείο των δασκάλων όπου ο Μιχάλης είδε τις ως τώρα σκηνές της ταινίας που έχουμε γυρίσει και μας έδωσε τις συμβουλές του.
Μιλάει με τόσο μεράκι και αγάπη για την δουλειά του που σε κάνει να ζηλεύεις. Πραγματικά τον ευχαριστούμε από καρδιάς.
Ευχαριστούμε πολύ και την εκλεκτή συνάδελφο θεατρικής Αγωγής Μαρία Γκούφα που μεσολάβησε για να έρθει ο Μιχάλης στην τάξη μας, αλλά και για την πολύτιμη βοήθεια της σε ότι της ζητήσουμε!
Σημαντική βοήθεια στην πρόοδο της ταινίας μικρού μήκους με τίτλο “Γιατί;”
