της Όλγας Κούβαρου (Γ1)
“Όλοι οι άνθρωποι θα ‘πρεπε να έχουν απέναντι στο Κράτος την κριτική στάση της Αντιγόνης” (Μπ. Μπρεχτ)
Την Τρίτη, 22 Σεπτεμβρίου 2015, το σχολείο μου επισκέφτηκε το Δίον με σκοπό να παρακολουθήσουμε τα “Ολύμπια εν Διω”, μια σειρά από θεατρικές, και όχι μόνο, παραστάσεις που λαμβάνουν χώρα κάθε χρόνο στο αρχαίο θέατρο του Δίου. Ο καιρός δεν ήταν όμως με το μέρος μας. Η δυνατή βροχή μετέφερε την παράσταση στην αίθουσα πολλαπλώνχρήσεωντου νέου λυκείου Κονταριώτισσας.
Εκεί, λοιπόν, παρακολουθήσαμε, εκτός των άλλων, μια τραγωδία του Σοφοκλή, την “Αντιγόνη”, που διασκευάστηκε από τον Μπρεχτ, για να μιλήσει για την αντίσταση κατά του ναζιστικού Γ΄Ράιχ. Η παράσταση έγινε από ένα σχολείο της Πρέβεζας, το ΓΕΛ Καναλακίου.
Το έργο ουσιαστικά μιλά για την αντίσταση της κεντρικής ηρωίδας, Αντιγόνης, στην εντολή του βασιλιά της Θήβας, Κρέοντα, να μην θάψει κανείς από τους πολίτες τον νεκρό Πολυνείκη (αδερφό της Αντιγόνης), αφού πολέμησε εναντίον της πατρίδας του με σκοπό την κατάκτηση του θρόνου που κατείχε ο αδερφός του, και θεωρείται προδότης. Εκείνη, λοιπόν, αποφασίζει να θάψει τον αδερφό της και να προσφέρει όλες τις νεκρικές τιμές στο άταφο σώμα του, όπως ακριβώς όριζαν οι θεϊκοι νόμοι, ακόμη και αν έβαζε σε κίνδυνο την ίδιο της τη ζωή. Αφού, λοιπόν, γίνεται γνωστή η πράξη αυτή της Αντιγόνης, εκείνη οδηγείται ζωντανή σε μια σπηλιά όπου και αυτοκτονεί. Στο προσκεφάλι της, όμως, δίπλα της, αυτοκτονεί ο αρραβωνιαστικός της, γιος του Κρέοντα, Αίμονας, καθώς και η μητέρα του, όταν πληροφορείται τον θάνατο του γιου της.
Τα κουστούμια των ηθοποιών ήταν προσεγμένα και με νόημα. Η Αντιγόνη, ντυμένη στα λευκά συμβόλιζε το δίκαιο, το καλό, τη χαρά, ενώ ο χορός όπως και ο Κρέοντας ντυμένοι στα μαύρα συμβόλιζαν την αδικία, τη βαρβαρότητα, τον αυταρχισμό, το κακό. Η ερμηνεία όλων των ηθοποιών ήταν εξαιρετική, αν σκεφτεί κανείς ότι όλοι τους ήταν μαθητές λυκείου, που βρήκαν τον χρόνο και τη διάθεση να μάθουν τους ρόλους τους και να ανεβάσουν μια παράσταση που δεν είχε να ζηλέψει σε τίποτα τις αντίστοιχες επαγγελματικές.
Η παράσταση, ήταν πραγματικά εντυπωσιακή. Αξίζουν συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά και στον καθηγητή που τα καθοδήγησε και τα ενέπνευσε να πάρουν μέρος.
Είναι μια παράσταση που σε συγκινεί, που σε βάζει να σκεφτείς αντιδράσεις και αποφάσεις που ίσως θα πρέπει να αναθεωρήσεις, ώστε να μην χάσεις από κοντά σου ανθρώπους και ευκαιρίες.
Φωτογραφίες: Κώστας Τσιαλός (Γ2)
