Αρχείο για την κατηγορία “Φυσική Β’ Λυκείου (Θετικής-Τεχνολογικής Κατευθυνσης)”


Σύστημα σωμάτων

Όταν δύο ή περισσότερα σώματα αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, μπορούμε να τα θεωρήσουμε ότι αποτελούν ένα σύστημα.

  • Εσωτερικές δυνάμεις: Οι δυνάμεις που ασκούνται ανάμεσα στα σώματα που αποτελούν το σύστημα.
  • Εξωτερικές δυνάμεις: Οι δυνάμεις που ασκούνται από σώματα που δεν ανήκουν στο σύστημα.

Όταν σε ένα σύστημα δεν ασκούνται εξωτερικές δυνάμεις ή αν ασκούνται έχουν συνισταμένη μηδέν, τότε το σύστημα ονομάζεται μονωμένο.

\vspace {10mm}

Κρούσεις

Κρούση ονομάζουμε το φαινόμενο όπου δύο σώματα αλληλεπιδρούν για πολύ μικρό διάστημα με αρκετά μεγάλες δυνάμεις.

Για να έχουμε κρούση, δεν είναι απαραίτητο να έχουμε επαφή των σωμάτων. Για παράδειγμα στην πυρηνική φυσική όπου το φαινόμενο ονομάζεται και σκέδαση.

Επειδή κατά την κρούση οι δυνάμεις μεταξύ των σωμάτων είναι πολύ μεγαλύτερες από τις τυχόν εξωτερικές δυνάμεις που ασκούνται στο σύστημα αλλά κι επειδή ο χρόνος που διαρκεί το φαινόμενο είναι πολύ μικρό, μπορούμε να θεωρούμε το σύστημα μονωμένο κατά την διάρκεια της κρούσης.

Είδη κρούσεων (ανάλογα με την διατήρηση της κινητικής ενέργειας)

  • Ελαστική κρούση: Σε μία ελαστική κρούση η κινητική ενέργεια του συστήματος παραμένει σταθερή.
    K_{o \lambda. (\pi \rho \giota \nu)} = K_{o \lambda. (\mu \epsilon \tau \acute{\alpha})}
  • Ανελαστική κρούση: Στην ανελαστική κρούση, ένα μέρος της κινητικής ενέργειας μετατρέπεται σε θερμότητα, άρα η κινητική ενέργεια του συστήματος μειώνεται.
    K_{o \lambda. (\pi \rho \giota \nu)} = K_{o \lambda. (\mu \epsilon \tau \acute{\alpha})}+Q \Longrightarrow Q = |\Delta K|
    K_{o \lambda. (\pi \rho \giota \nu)} > K_{o \lambda. (\mu \epsilon \tau \acute{\alpha})}

 


Ερωτήσει – Ασκήσεις από το σχολικό βιβλίο (σελ. 60 – 67):

Ερωτήσεις: 1, 2, 4

Ασκήσεις: …


 

Comments Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Συστήματα, κρούσεις


Κυκλική Ομαλή Κίνηση (ΚΟΚ) ονομάζεται η κίνηση που κάνει ένα σώμα όταν κινείται σε κυκλική τροχιά με ταχύτητα σταθερού μέτρου.

Η κυκλική ομαλή κίνηση, είναι μια περιοδική κίνηση κι όπως κάθε περιοδική κίνηση, χαρακτηρίζεται από μία περίοδο (T) και μία συχνότητα (f).

 

Περίοδος (T), ονομάζεται ο χρόνος που χρειάζεται για να εκτελέσει το σώμα έναν πλήρη κύκλο. Αν το σώμα χρειάζεται χρόνο t για να εκτελέσει N κύκλους, τότε η περίοδος είναι:

    \[T = \frac{t}{N}\]

 

Η συχνότητα (f) μας δείχνει πόσους κύκλους διαγράφει το σώμα στη μονάδα του χρόνου (κάθε δευτερόλεπτο). Αν το σώμα εκτελεί N κύκλους σε χρόνο t τότε η συχνότητα είναι:

    \[f=\frac{N}{t}\]

Αν συγκρίνουμε τις δύο σχέσεις βλέπουμε ότι η περίοδος και η συχνότητα συνδέονται από τη σχέση:

    \[T \cdot f = 1 \Leftrightarrow T = \frac{1}{f} \Leftrightarrow f = \frac{1}{T}\]

 

Γραμμική Ταχύτητα

Το μέτρο της γραμμικής ταχύτητας παραμένει σταθερό αλλάζει όμως συνεχώς η διεύθυνσή της.

Σε χρόνο μίας περιόδου (Τ) το σώμα που εκτελεί ΚΟΚ, διαγράφει έναν πλήρη κύκλο, άρα το μέτρο της γραμμικής ταχύτητας θα είναι:

(1)   \begin{equation*}  \upsilon = \frac{s}{t} = \frac{2\cdot \pi \cdot R}{T} = 2\cdot\pi\cdot R \cdot f \end{equation*}

Η κατεύθυνση της γραμμικής ταχύτητας είναι πάντα εφαπτόμενη στην κυκλική τροχιά του σώματος.

 

Γωνιακή Ταχύτητα

Η γωνιακή ταχύτητα ορίζεται ως ο ρυθμός μεταβολής της γωνίας που διαγράφει η επιβατική ακτίνα, δηλαδή:

    \[\vec{\omega} = \frac{\Delta \vec{\theta}}{\Delta t}\]

Η γωνιακή ταχύτητα είναι σταθερή (και το μέτρο και η κατεύθυνση της).

Σε χρόνο μιας περιόδου, η επιβατική ακτίνα διαγράφει έναν πλήρη κύκλο, δηλαδή γωνία . Το μέτρο, λοιπόν, της γωνιακής ταχύτητας θα είναι:

(2)   \begin{equation*}  \omega = \frac{\Delta \theta}{\Delta t} = \frac{2 \cdot \pi}{T} = 2 \cdot \pi \cdot f \end{equation*}

Η διεύθυνση της γωνιακής ταχύτητας είναι κάθετη στο επίπεδο της τροχιάς του σώματος ενώ η κατεύθυνσή της δίνεται από τον κανόνα του δεξιού χεριού.

Από τον ορισμό της γωνιακής ταχύτητας προκύπτει ότι η μονάδα μέτρησής της είναι: 1rad/s.

Από τις (1) και (2) προκύπτει ότι:

(3)   \begin{equation*}  \upsilon = \omega \cdot R \end{equation*}

 

Κεντρομόλος επιτάχυνση 

Όπως είδαμε, η διεύθυνση της γραμμικής ταχύτητας ενός σώματος που εκτελεί κυκλική ομαλή κίνηση μεταβάλλεται, άρα μεταβάλλεται και το διάνυσμα της ταχύτητας. Αυτό σημαίνει ότι το σώμα έχει επιτάχυνση, η οποία αλλάζει μόνο την διεύθυνση της ταχύτητας κι όχι το μέτρο της.

Η επιτάχυνση αυτή ονομάζεται κεντρομόλος επιτάχυνση και αποδεικνύεται ότι το μέτρο της υπολογίζεται από τον τύπο:

(4)   \begin{equation*}  \alpha_{\kappa} = \frac{\upsilon^{2}}{R} = \omega^2 \cdot R =\frac{4\cdot \pi^2 \cdot R}{T} = 4\cdot \pi^2 \cdot R \cdot f \end{equation*}

Η κατεύθυνση της κεντρομόλου επιτάχυνσης βρίσκεται πάνω στην ακτίνα της κυκλικής τροχιάς με φορά προς το κέντρο της τροχιάς.

 

Κεντρομόλος δύναμη 

Από τη στιγμή που το σώμα έχει επιτάχυνση, σύμφωνα με τον 2ο Νόμο του Νεύτωνα, θα πρέπει να ασκείται πάνω του μια δύναμη. Η δύναμη αυτή ονομάζεται κεντρομόλος δύναμη και το μέτρο της δίνεται από τον τύπο:

(5)   \begin{equation*}  F_{\kappa} = m\cdot \alpha_{\kappa} = \frac{m\cdot\upsilon^2}{R} = m \cdot \omega^2 \cdot R \end{equation*}

Η κατεύθυνση της κεντρομόλου δύναμης είναι ίδια με την κατεύθυνση της κεντρομόλου επιτάχυνσης.

Προσοχή!

Η κεντρομόλος δύναμη δεν είναι μια νέα δύναμη της φύσης. Τον ρόλο της κεντρομόλου δύναμης μπορεί να τον παίξει μια οποιαδήποτε ήδη γνωστή δύναμη (π.χ. η δύναμη της βαρύτητας, τάση του νήματος, τριβή κ.α.).

 


 

Παράδειγμα 1

Ένας άνθρωπος βρίσκεται ακίνητος στον ισημερινό της Γης.

  1. Ποια η γραμμική και ποια η γωνιακή του ταχύτητα;
  2. Πόση επιτάχυνσης δέχεται;
  3. Πόση είναι η κεντρομόλος δύναμη που δέχεται αν η μάζα του είναι 50Kg;

(δίνεται η ακτίνα της Γης R ≃ 6.400km=6.400.000m)

Λύση

1. Η περίοδος περιστροφής της Γης είναι 24h. Άρα ο άνθρωπος που βρίσκεται στον ισημερινό θα διανύσει έναν κύκλο ακτίνας 6.400km σε 24 ώρες.

Η γραμμική του ταχύτητα θα είναι:

    \[\upsilon = \frac{2\pi R}{T} = \frac{2 \cdot 3,14 \cdot 6.400}{24} \simeq 1.675km/h \simeq 465m/s\]

Η γωνιακή του ταχύτητα θα είναι:

    \[\omega = \frac{2 \pi}{T} = \frac{2 \cdot 3,14}{24} \simeq 0.26 rad/h \simeq 0,000072 rad/s\]

(Η γωνιακή ταχύτητα αυτή αντιστοιχεί σε  15o/h ≃ 0,0042 o/s)

2. Η κεντρομόλος επιτάχυνση που θα δέχεται ο άνθρωπος θα είναι:

    \[\alpha_\kappa = \frac{\upsilon^2}{R} = \frac{465^2}{6.400.000} \simeq 0,0338 m/s^2\]

3. Η κεντρομόλος δύναμη θα είναι:

    \[F_\kappa = m\cdot \alpha_\kappa = 50\cdot 0,0338 \simeq = 1,69N\]

    \[\vspace {10mm}\]


Ερωτήσει – Ασκήσεις από το σχολικό βιβλίο (σελ. 30-35):

Ερωτήσεις: 4, 5, 6, 7, 8, 9, 11, 12, 13, 15, 16, 19, 20.

Ασκήσεις: 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10.


 

Comments Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Κυκλική Ομαλή Κίνηση

 

Προσομοίωση οριζόντιας και πλάγιας βολής Phet

Ερωτήσεις (πάνω στην προσομοίωση):

  1. Πώς πιστεύετε ότι θα αλλάξει ο χρόνος πτώσης του σώματος αν αλλάξουμε την αρχική του ταχύτητα;
  2. Δοκιμάστε διαφορετικές αρχικές ταχύτητες στην προσομοίωση (για το ίδιο ύψος h) και μετρήστε τον χρόνο που χρειάζεται το σώμα για να φτάσει στο έδαφος. Τι παρατηρείτε;
  3. Τι παρατηρείτε για την οριζόντια απόσταση στην οποία προσγειώνεται η σφαίρα; Πώς εξαρτάται από τον χρόνο;
  4. Τι είδους κίνηση κάνει το σώμα στον οριζόντιο άξονα;
  5. Για μία συγκεκριμένη αρχική ταχύτητα, αλλάξτε το ύψος από το οποίο εκτοξεύεται το σώμα. Πώς εξαρτάται ο χρόνος πτώσης του σώματος από το ύψος;
  6. Τι είδους κίνηση κάνει το σώμα στον κατακόρυφο άξονα;

 


 

Η οριζόντια βολή είναι μια σύνθετη κίνηση που αποτελείται από δύο απλές κινήσεις, μία ευθύγραμμη ομαλή κίνηση, στον οριζόντιο άξονα (x’x), και μία ελεύθερη πτώση, στον κατακόρυφο άξονα (y’y).

Αρχή Ανεξαρτησίας των Κινήσεων

Όταν ένα σώμα εκτελεί ταυτόχρονα δύο ή περισσότερες κινήσεις, κάθε μία από αυτές εκτελείται εντελώς ανεξάρτητα από τις υπόλοιπες.

Η θέση στην οποία θα βρίσκεται το σώμα μετά από χρόνο t είναι η ίδια είτε οι κινήσεις εκτελούνται ταυτόχρονα, είτε εκτελούνται διαδοχικά για χρόνο t η κάθε μία.

 


Εξισώσεις κίνησης οριζόντιας βολής

Οι σχέσεις που περιγράφουν την κίνηση ενός σώματος που εκτελεί οριζόντια βολή είναι για κάθε άξονα:

Άξονας x’x: Άξονας y’y:
\upsilon_x = \upsilon_o \upsilon_y = g \cdot t
x = \upsilon_o \cdot t y = \frac{1}{2}\cdot g \cdot t^2

 

Η θέση και η ταχύτητα του σώματος κάθε χρονική στιγμή, μπορεί να βρεθεί από το διανυσματικό άθροισμα θέσεων και των ταχυτήτων σε κάθε άξονα, δηλαδή:

    \[\vec{r} = \vec{x}+\vec{y} \hspace{10mm} \& \hspace{10mm} \vec{\upsilon} = \vec{\upsilon_x} + \vec{\upsilon_y}\]

Κι επειδή τα διανύσματα των θέσεων και των ταχυτήτων σε κάθε άξονα είναι κάθετα μεταξύ τους, έχουμε για τα μέτρα:

    \[r = \sqrt{x^2 + y^2}  \hspace{10mm} \& \hspace{10mm} \upsilon = \sqrt{\upsilon_x^2 + \upsilon_y^2}\]

ενώ για τη γωνία που θα σχηματίζουν με το οριζόντιο επίπεδο:

    \[\epsilon\phi \theta = \frac{y}{x} \hspace{10mm} \& \hspace{10mm} \epsilon\phi \phi = \frac{\upsilon_y}{\upsilon_x}\]

 

Ο χρόνος που χρειάζεται το σώμα για να φτάσει στο έδαφος είναι:

    \[t_{\pi \tau \acute{\omega} \sigma \eta \varsigma} = \sqrt{\frac{2 \cdot h}{g}} \hspace{10mm}\]

Επειδή η οριζόντια ταχύτητα υx παραμένει σταθερή, όταν φτάσει το σώμα στο έδαφος θα έχει αλλάξει μόνο η κατακόρυφη ταχύτητά του και θα έχει τιμή:

    \[\upsilon_{y_{\epsilon \delta \alpha \phi .}} = g \cdot t_{\pi \tau \acute{\omega} \sigma \eta \varsigma} = \sqrt{2 \cdot g \cdot h}\]

Άρα στο έδαφος θα φτάσει με συνολική ταχύτητα: 

    \[\upsilon = \sqrt{ \upsilon_o^2 +2 \cdot g \cdot h}\]

η οποία θα σχηματίζει με το έδαφος γωνία φ τέτοια ώστε:

    \[\epsilon \phi \phi =\frac{\upsilon_y}{\upsilon_x} = \frac{\sqrt{2 \cdot g \cdot h}}{\upsilon_o}\]

 

Το βεληνεκές (S ή R), δηλαδή η οριζόντια απόσταση που θα διανύσει μέχρι να φτάσει στο έδαφος, θα είναι:

    \[S = R = \upsilon_o \cdot t_{\pi \tau .} = \upsilon_o \cdot \sqrt{\frac{2 \cdot h}{g}} = \sqrt{\frac{2 h \upsilon_o^2}{g}}\]

    \[\vspace {10mm}\]

 

 


Παράδειγμα

Ένας κασκαντέρ αποφασίζει να πηδήξει χωρίς αλεξίπτωτο από ένα μικρό αεροπλάνο που πετάει σε ύψος 320m από ένα δίχτυ που βρίσκεται κοντά στο έδαφος, με ταχύτητα 60m/s. Να υπολογίσετε:

  1. Πόσο χρόνο θα χρειαστεί ο κασκαντέρ να φτάσει στο δίχτυ-στόχο.
  2. Πόση απόσταση από το δίχτυ-στόχο πρέπει να πηδήξει ο κασκαντέρ ώστε να προσγειωθεί πάνω στο δίχτυ.
  3. Την ταχύτητα με την οποία θα πέσει πάνω στο δίχτυ.

(Θεωρούμε g=10 m/s2 και τις αντιστάσεις του αέρα αμελητέες.)

Λύση

Ο κασκαντέρ όταν πηδήξει από το αεροπλάνο θα εκτελέσει οριζόντια βολή με αρχική ταχύτητα όση η ταχύτητα του αεροπλάνου. Οπότε θα ισχύει:

    \begin{align*} \upsilon_x &= \upsilon_o = 60m/s\\ x &= \upsilon_o \cdot t = 60t\\ \upsilon_y &= g \cdot t = 10t\\ y &= \frac{1}{2}\cdot g \cdot t^2 = 5  t^2\\ \end{align*}

 

1. Ο χρόνος που θα χρειαστεί για να φτάσει στο έδαφος θα είναι:

    \[t_{\pi \tau .} = \sqrt{\frac{2 \cdot h}{g}} = \sqrt{\frac{2\cdot320}{10}}} = \sqrt{64} = 8s\]

    \[\vspace {10mm}\]

 

2. Η απόσταση από την οποία πρέπει να πηδήξει ο κασκαντέρ θα είναι ίση με το βεληνεκές, δηλαδή:

    \[S = \upsilon_o \cdot t_{\pi \tau .} = 60 \cdot 8 = 480m\]

    \[\vspace {10mm}\]

 

3. Ο κασκαντέρ θα φτάσει στο έδαφος με ταχύτητα:

    \[\upsilon = \sqrt{\upsilon_x^2 + \upsilon_y^2}\]

 

Όμως

    \[\upsilon_x = \upsilon_o = 60m/s\]

και

    \[\upsilon_y = g \cdot t_{\pi \tau .} = 10 \cdot 8 = 80m/s\]

Άρα:

 

    \[\upsilon = \sqrt{\upsilon_x^2 + \upsilon_y^2} = \sqrt{60^2+80^2} = \sqrt{3600+6400} = \sqrt{10000} = 100m/s\]

 

και η ταχύτητα θα σχηματίζει γωνία φ με το οριζόντιο επίπεδο τέτοια ώστε:

    \[\epsilon\phi \phi = \frac{\upsilon_y}{\upsilon_x} = \frac{80}{60} = \frac{8}{6}\]

    \[\vspace {10mm}\]

 


Ερωτήσει – Ασκήσεις από το σχολικό βιβλίο (σελ. 30-35):

Ερωτήσεις: 1, 2, 3, 10, 14.

Ασκήσεις: 1, 2.


Comments Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Οριζόντια Βολή

Ορισμοί:

Μετατόπιση:

    \[\Delta \vec{x} = \vec{x}_{\tau \epsilon \lambda.} - \vec{x}_{\alpha \rho \chi.\]

Ταχύτητα: 

    \[\vec{\upsilon} = \frac{\Delta \vec{x}}{\Delta t}\]

Επιτάχυνση:

    \[\vec{\alpha} = \frac{\Delta \vec{\upsilon}}{\Delta t}\]

Ακινησία

    \[\Sigma \vec{F} = 0\]

    \[\vec{\alpha} = 0\]

    \[\vec{\upsilon} = 0\]

    \[\Delta x = 0\]

    \[\vec{x} = \sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\vspace {10mm}\]

Ευθύγραμμη Ομαλή Κίνηση (ΕΟΚ)

    \[\Sigma \vec{F} = \vec{\alpha} = 0\]

    \[\vec{\upsilon} = \frac{\Delta \vec{x}}{\Delta t} = \sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\Delta x = \upsilon \cdot t\]

    \[\vspace {10mm}\]

Ευθύγραμμη Ομαλά Μεταβαλλόμενη Κίνηση

    \[\Sigma \vec{F} = m\cdot \var{\alpha} = \sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\vec{\alpha} = \frac{\Delta \vec{\upsilon}}{\Delta t} = \sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\upsilon = \upsilon_{o} \pm \alpha \cdot t\]

    \[\Delta x = \upsilon_{o} \cdot t \pm \frac{1}{2}\cdot \alpha \cdot t^2\]

    \[\vspace {10mm}\]

Ελεύθερη Πτώση

    \[\Sigma \vec{F} = \vec{B} = m \cdot \vec{g} =\sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\vec{\alpha} = \vec{g} = \sigma\tau\alpha\theta\rho\acute{\eta}\]

    \[\upsilon = g \cdot t\]

    \[y = \frac{1}{2}\cdot g \cdot t^2\]

Χρόνος πτώσης από ύψος h

    \[t_{\pi \tau \acute{\omega} \sigma \eta \varsigma} = \sqrt{\frac{2 \cdot h}{g}} \hspace{10mm}\]

  

Ταχύτητα που φτάνει στο έδαφος από ύψος h

    \[\upsilon_{\epsilon \delta \alpha \phi .} = \sqrt{2 \cdot g \cdot h}\hspace{10mm}\]

    \[\vspace {10mm}\]

 

Σύνθεση Κάθετων δυνάμεων

Synthesh_Kathetwn

 

 

 

 

    \[\vspace {15mm}\]

    \[\Sigma F = F_{o\lambda.} = \sqrt{F_{1}^2 + F_{2}^2}\]

    \[\vspace {15mm}\]

    \[\epsilon \phi \varphi = \frac{F_2}{F_1}\]

    \[\vspace {60mm}\]

 

Ανάλυση δύναμης σε κάθετες συνιστώσες

Analysh_Dynamewn

 

 

 

 

 

    \[\vspace {15mm}\]

    \[F_x = F\cdot\sigma \upsilon \nu \theta\]

    \[\vspace {15mm}\]

    \[F_y = F\cdot\eta \mu \theta\]

    \[\vspace {40mm}\]

 

1ος Νόμος Νευτωνα

    \[\Sigma \vec{F} = \vec{0} \Leftrightarrow \iota\sigma o \rho \rho o \pi \acute{\iota} \alpha\]

    \[\vspace {10mm}\]

 

2ος Νόμος Νευτωνα

    \[ \Sigma \vec{F} = m\cdot \vec{\alpha} \Longrightarrow \begin{cases} \Sigma F_{x} = m \cdot \alpha_{x} \\ \Sigma F_{y} = m \cdot \alpha_{y} \end{cases} \]

    \[\vspace {10mm}\]

 

Ιδιότητες δυνάμεων

    \[\alpha^0 = 1\]

    \[\alpha ^ \kappa \cdot \alpha ^\lambda = \alpha^{\kappa + \lambda}\]

    \[\frac{\alpha ^ \kappa }{\alpha ^\lambda} = \alpha^{\kappa - \lambda}\]

    \[(\alpha^\kappa)^\lambda = \alpha^{\kappa \cdot \lambda}\]

    \[(\alpha \cdot \beta)^\kappa = \alpha^\kappa \cdot \beta^\kappa\]

    \[(\frac{\alpha }{ \beta})^\kappa = \frac{\alpha^\kappa }{\beta^\kappa }\]

    \[\alpha^{-\kappa} = \frac{1}{\alpha^\kappa}\]

    \[(\frac{\alpha}{\beta})^{-\kappa} = (\frac{\beta}{\alpha})^\kappa\]

    \[\sqrt{\alpha^\kappa} = \alpha^{\frac{\kappa}{2}}\]

    \[\sqrt[\nu]{\alpha^{\kappa}} = \alpha^{\frac{\kappa}{\nu}}\]

Comments Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Βασικές Γνώσεις (B’ Λυκείου, Προσανατολισμού)

Ιδανικά Αέρια

Οι νόμοι των αερίων ισχύουν με μικρές ή μεγάλες αποκλίσεις για όλα τα αέρια. Κυρίως όμως ισχύουν για μονοατομικά αέρια και αέρια θερμά και αραιά.

Μακροσκοπικά ένα αέριο θα ονομάζεται ιδανικό όταν αυτό υπακούει στους τρεις νόμους των αερίων σε οποιεσδήποτε συνθήκες κι αν βρίσκεται.

Για ένα ιδανικό αέριο, οι ευθείες στα διαγράμματα P-T και V-T είναι συνεχείς για όλες τις θερμοκρασίες.

Comments Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Ιδανικά Αέρια

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων