Το πέταγμα του χαρταετού στην τέχνη…

Ο χαρταετός σύμβολο της παιδικής μας αθωότητας, της χαράς, της ελευθερίας ενέπνευσε μουσικούς, ζωγράφους, ποιητές κι έγινε μέσο έκφρασης καλλιτεχνικής, δείγματα της οποίας θέλησα να παραθέσω μ’ αυτή τη δημοσίευση.

Οι στίχοι του Πυθαγόρα μελοποιημένοι από τον Γιώργο Κατσαρό:

Θυμήσου το χαρταετό
που ρίχναμε στον ουρανό
κι ανέβαινε κι΄ανέβαινε
στα σύννεφα στ΄αστέρια
και τρέμαν με συγκίνηση
τα παιδικά μας χέρια

Με το μικρό χαρταετό
πηγαίναμε στον ουρανό
κι ανέβαινες κι΄ανέβαινα
με την πνοή τ΄αγέρα
απ΄ τ΄όνειρο ψηλότερα
κι΄απ΄τη ζωή πιο πέρα

Οι πίνακες ζωγραφικής του Φασιανού και του Σπύρου Βασιλείου:

Από το έργο του Οδυσσέα Ελύτη Ο Μικρός Ναυτίλος

[…] Είδες ποτέ σου πολιτεία να σηκώνεται ψηλά; Δεμένη από χιλιάδες σπάγκοι ν’ ανεβαίνει στα ουράνια; Ε, λοιπόν, ούτε είδες ούτε θα μεταδείς ένα τέτοιο θάμα. Αρχινούσανε την Καθαρή Δευτέρα -ήτανε αντέτι- και συνέχεια την κάθε Κυριακή και σκόλη, ώσαμε των Βαγιών. Από του Χατζηφράγκου τ’ Αλάνι κι από το κάθε δώμα κι από τον κάθε ταρλά του κάθε μαχαλά της πολιτείας, αμολάρανε τσερκένια. Πήχτρα ο ουρανός. Τόσο, που δε βρίσκανε θέση τα πουλιά. Για τούτο, τα χελιδόνια τα φέρνανε οι γερανοί μονάχα τη Μεγαλοβδομάδα, για να γιορτάσουνε την Πασχαλιά μαζί μας.

Ολάκερη τη Μεγάλη Σαρακοστή, κάθε Κυριακή και σκόλη, η πολιτεία ταξίδευε στον ουρανό. Ανέβαινε στα ουράνια και τη βλόγαγε ο Θεός. Δε χώραγε το μυαλό σου πώς μπόραγε να μένει κολλημένη χάμω στη γης, ύστερ΄από τόσο τράβηγμα στα ύψη. Και όπως κοιτάγαμε όλο ψηλά, τα μάτια μας γεμίζανε ουρανό, ανασαίναμε ουρανό, φαρδαίνανε τα στέρνα μας και κάναμε παρέα με αγγέλοι. Ίδια αγγέλοι κι αρχαγγέλοι κορονίζανε ψηλά. Θα μου πεις, κι εδώ, την Καθαρή Δευτέρα, βγαίνουνε κάπου εδώ γύρω κι αμολάρουνε τσερκένια. Είδες όμως ποτέ σου τούτη την πολιτεία ν’ αρμενίζει στα ουράνια; Όχι. Εκεί, ούλα ήταν λογαριασμένα με νου και γνώση, το κάθε σοκάκι δεμένο με τον ουρανό.
Αυτά είχα να σου πω. Ήτανε θάμα να βλέπεις ολάκερη την πολιτεία ν’ ανεβαίνει στα ουράνια. Να, για να καταλάβεις, ξέρεις το εικόνισμα, που ο άγγελος σηκώνει την ταφόπετρα, κι ο Χριστός βγαίνει από τον τάφο κι αναλήφτεται στον ουρανό, κρατώντας μια πασχαλιάτικια κόκκινη παντιέρα; Κάτι τέτοιο ήτανε.[…]

Η ανυπέρβλητη μουσική του Μίκη Θεοδωράκη….

Καλό πέταγμα!!!!!