Από τις Γεωργία Τράκκα, Μελίσα Φατία, Πλουδίτσα Φύλλη, Ελένη Χειμωνέττου
Περσινό καλοκαίρι γεμάτο αναμνήσεις
Περίπατοι τα ξημερώματα
Νύχτα για ημέρα
Φωνές στον αέρα
Νέες γνωριμίες, νέες φιλίες
Τσάντες γεμάτες άμμο
Ηλιοθεραπεία κάτω από τον ήλιο
Καμμένα πρόσωπα γεμάτα χαρά
Διακοπές γεμάτες ανεμελιά
Δίχως ανησυχίες
Βράδια στη θάλασσα, βρεγμένα μαλλιά
Διασκέδαση χωρίς αύριο
Ποτό δίχως όριο
Μαύρος ήλιος καλοκαιρινός
Ενενήντα-δύο μέρες αναμνήσεις
Ξύπνησα από τις σειρήνες / Μα τι να είναι, άραγε;
Μήπως πρέπει να φύγω / Να φοβάμαι
Και τι είναι αυτοί οι κρότοι;
Οβίδες, ή, τα όπλα που κλωτσούν;
Ο Πόλεμος!
Θάνατο, Πείνα, Εξαθλίωση
Μόνο αυτός τα προκαλεί
Των μανάδων τα καμάρια
Ο Θεός να τα ευλογεί
Η γυναίκα να μην τα λησμονεί
Που θα καταφύγουν τα παιδιά / που γίναν προσφυγόπουλα;
Ποια σκέψη κάθε μέρα τα ξυπνά;
Μόνο η ελπίδα να ζήσουν
Και στην πατρίδα πίσω να γυρίσουν
Μαρ 22 1
Την Τρίτη 22 Φεβρουαρίου 2022 στο μάθημα της Βιολογίας με την κυρία Τσαγγάρη παίξαμε ένα παιχνίδι με σκοπό να κατανοήσουμε καλύτερα το κεφάλαιο της ύλης στο οποίο δουλεύαμε. Χωριστήκαμε σε ομάδες: κάποιοι από εμάς ήταν πιθανοί ένοχοι και ερευνητές, άλλοι ήταν μόνο ερευνητές και ένας συμμαθητής μας ήταν το θύμα μιας δολοφονίας. Έτσι μαζευτήκαμε, συγκεντρώσαμε αποδεικτικά στοιχεία και μετά από ανάκριση των υπόπτων “πήγαμε” στο εργαστήριο για εξέταση DNA τους.
Εντοπίσαμε τις ομοιότητες μεταξύ του DNA των ενόχων και αυτών που βρέθηκαν στον τόπο του εγκλήματος και καταλήξαμε στον δολοφόνο.
Μετά την εύρεσή του, ήρθε στην τάξη η κυρία Χρονοπούλου με την οποία συζητήσαμε για το κομμάτι της Βιοηθικής και κατά πόσο θεωρούμε πως είναι σωστό οι ερευνητές να διατηρούν δείγματα DNA παλιότερων ενόχων στα εργαστήριά τους.
Έτσι, μετά από αυτή τη συζήτηση κατανοήσαμε πώς λειτουργούν τα εγκληματολογικά εργαστήρια και τι συνέπειες μπορεί να έχουν κάποιες πράξεις τους. Τέλος, επιθυμώ εκ μέρους όλων των μαθητών της τάξης να ευχαριστήσω την κυρία Τσαγγάρη και την κυρία Χρονοπούλου για τον χρόνο που αφιέρωσαν για τη δραστηριότητα αυτή.
Απαγγέλουν, συνοδεία μουσικής υπόκρουσης, οι μαθήτριες Σμαράγδα Κουκιά, Δήμητρα Καφεντζάκη, Παρασκευή Κουνάκη και Νίκη Ντέντα.
Προορίζεται για μία κοινή εκδήλωση με το Λύκειο Παραλιμνίου Κύπρου, με το οποίο έχουμε αδελφοποιηθεί.
Φεβ 22 15
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Μπορεί απ’ έξω εκεί να στέκουν
τρία πόδια, τέσσερα μάτια,
μια γνωστή μορφή.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Μπορεί να είναι τα γατιά,
Μπορεί να δεις ένα χαμόγελο.
αυτό χωρίς όλα τα δόντια,
μια γνωστή φωνή να τραγουδάει.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Αν είναι η εκκλησία
θα θορυβήσει.
Πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Κι αν είναι μόνο η σκέψη
που σ’ ενόχλησε
κι αν είναι μόνο
κούφιος άνεμος
κι αν
τίποτα
δεν είναι
έξω εκεί,
πήγαινε κι άνοιξε την πόρτα.
Τουλάχιστον
θα νιώσεις
κάποιο
νεύμα.
Η ΦΥΓΗ
Η Φυγή είναι ελευθερία;
είναι δυστυχία;
είναι αποδέσμευση;
είναι ευτυχία;
Ή μήπως τελικά είναι απογοήτευση,
προδοσία;
Είναι αίμα, πόνος, ανοικτές πληγές,
ή μία νέα ελπίδα;
Είναι ένα ταξίδι στη Χαβάη,
μια εκδρομή, μία κοπάνα ίσως,
ένας χαμένος άνθρωπος, ένα χελιδόνι;
Ένα είναι σίγουρο·
Η Φυγή
είναι
αυτό που έχει ο κάθε άνθρωπος στο νου του
Η διατροφική ανασφάλεια είναι πρόβλημα που έπληττε την ανθρωπότητα από την αρχή της ιστορίας. Πολλοί πολιτισμοί, λαοί και χώρες έχουν περάσει φάσεις όπου τα τρόφιμα σπανίζουν και επικρατεί ασιτία. Βέβαια, με την εκβιομηχάνιση της κοινωνίας και την ανάπτυξη γεωργικών τεχνολογιών αυτό το πρόβλημα έχει εξαλειφθεί σε μεγάλο βαθμό, όμως συνεχίζει να υπάρχει στις φτωχότερες χώρες και σε περιπτώσεις στις αναπτυγμένες.
Το βασικότερο και γενικότερο αίτιο που προκαλεί το πρόβλημα είναι η ανατάραξη της οικονομίας. Όταν γίνεται πόλεμος, όταν υπάρχει πανδημία, οικονομική κρίση, ή, ακόμη, με την αλλαγή του κλίματος, η οικονομία πλήττεται αρνητικά. Τα παραπάνω παραδείγματα έχουν αρνητικές συνέπειες επειδή διακόπτουν το εμπόριο, πολλοί άνθρωποι είτε πεθαίνουν, είτε χάνουν τις δουλειές τους και οι τιμές γενικά αυξάνονται λόγω της έλλειψης προϊόντων. Αυτά έχουν ως αποτέλεσμα τη μείωση της παραγωγής και έλλειψη τροφίμων και οι άνθρωποι να μην μπορούν να αγοράσουν τρόφιμα λόγω της ανεργίας και των υψηλών τιμών.
Ο πιο εύκολος τρόπος για να μην δημιουργείται διατροφική ανασφάλεια θα ήταν οι οικονομίες να είναι πιο σταθερές , αλλά αυτό δύσκολα γίνεται. Πολλοί πολιτικοί και διπλωμάτες έχουν προσπαθήσει να αποφύγουν πολέμους και πολλοί οικονομολόγοι να αποτρέψουν οικονομικές κρίσεις αλλά πολλές φορές οι προσπάθειές τους αποδεικνύονται μάταιες. Αυτό το πρόβλημα είναι τόσο δύσκολο να λυθεί όσο είναι απρόβλεπτο οπότε μένει μόνο η αντιμετώπιση των συνεπειών του. Η δράση διεθνών εθελοντικών οργανώσεων έχει βοηθήσει αφάνταστα οπουδήποτε υπάρχει διατροφική ανασφάλεια, λόγω της ευλυγισίας που έχουν, καθώς δεν είναι δεμένοι πίσω από κάποια κυβέρνηση και επειδή υπάρχουν τεράστιες ομάδες ανθρώπων που θέλουν να δείξουν την αλληλεγγύη τους με όποιο τρόπο μπορούν, είτε στέλνοντας χρήματα, είτε τρόφιμα, είτε χρησιμοποιώντας το χρόνο τους για να συνεργαστούν άμεσα με αυτούς τους οργανισμούς.
Γενικότερα, η διατροφική ανασφάλεια είναι ένα περίπλοκο παγκόσμιο πρόβλημα που όποτε εμφανίζεται πλήττει αφόρητα τους πληθυσμούς που επηρεάζονται. Δεν υπάρχει πάντα ειρήνη στον κόσμο, ούτε ανθίζουν όλες οι οικονομίες ταυτόχρονα, οπότε μένει ως λύση η διεθνής συνεργασία για την αντιμετώπιση και εξάλειψη των συνεπειών αυτού του σοβαρότατου προβλήματος.
Γράφει η Δήμητρα Καφεντζάκη
Εδώ και δυο χρόνια ανελλιπώς κάνει αισθητή την παρουσία της στο σχολείο μας η Μάρω. Και όχι, η Μάρω δεν είναι ούτε μαθήτρια αλλά ούτε και καθηγήτρια. Είναι μια καλοσυνάτη και φιλική γάτα που έχει αποδειχθεί ότι αγαπάει πολύ το σχολικό μας περιβάλλον αφού μπορεί κανείς να τη χαρακτηρίσει και «θαμώνα». Βλέποντας την κανείς μπορεί εύκολα να την αναγνωρίσει αφού το πράσινο χρώμα των ματιών της αλλά και το χνουδωτό της τρίχωμα είναι αυτά που την κάνουν πραγματικά ξεχωριστή. Αυτό που προκαλεί ιδιαίτερη εντύπωση σε όποιον την συναντήσει είναι ότι το τρίχωμα της αποτελείται από 3 διαφορετικά χρώματα: το σώμα της είναι άσπρο και πορτοκαλί ενώ η ουρά της γκρι.
Η Μάρω έκανε την πρώτη της εμφάνιση στο σχολείο μας το 2019. Μια χειμωνιάτικη μέρα έκανε βόλτες στο προαύλιο ώσπου κάποια παιδιά πήγαν κοντά της και όταν αντιλήφθηκαν πόσο φιλική είναι, την έκαναν να αισθανθεί πιο οικεία παίζοντας μαζί της. Αργότερα, η φήμη της διαδόθηκε τόσο πολύ που καθημερινά όλοι περίμεναν να την δουν και να ασχοληθούν με αυτή. Βέβαια, η αμέριστη αγάπη των παιδιών και των καθηγητών για τη Μάρω δεν είναι το μόνο πράγμα που την κράτησε στο σχολείο μας. Είναι φυσικά και το φαγητό. Αυτά όμως δεν είναι προφανώς αρκετά για να την κρατήσουν εντός του σχολικού χώρου για όλη τη μέρα αφού μετά τις 10 η Μάρω φεύγει και ξαναέρχεται πάλι την επόμενη ημέρα, νωρίτερα και από τους ίδιους τους μαθητές. Το πού πηγαίνει όμως μετά τις 10 πμ παραμένει ανεξιχνίαστο μυστήριο μέχρι και σήμερα. Πλέον, η συγκεκριμένη γάτα είναι τόσο αγαπητή σε όλους που τόσο οι μαθητές όσο και οι καθηγητές την θεωρούν μέλος της σχολικής κοινότητας και πολλοί μαθητές περιμένουν πώς και πώς να χτυπήσει το κουδούνι για διάλειμμα ώστε να περάσουν στιγμές χαλάρωσης μαζί της.
ΓΡΑΦΟΥΝ: Δημήτρης Δημητρακόπουλος, Κατερίνα Λογοθέτη, Κατερίνα Βασιλειάδη-Βασιλογιώργη
Το Γ1 Μαθηματικών οργανώσαμε εκδρομή στο Μουσείο Αρχαίας Τεχνολογίας στην Παλιά Πόλη. Μελετήσαμε διάφορες εφευρέσεις που εξελίχθηκαν κατά την Αναγέννηση και χρησιμοποιούνται μέχρι και σήμερα με ελάχιστες τροποποιήσεις. Κάποιες από αυτές είναι οι εξής:
α) ΑΥΤΟΜΑΤΕΣ ΠΟΡΤΕΣ: Βασικός παράγοντας της λειτουργίας των δύο θυρών ήταν η φωτιά. Με την πίεση του ατμού, καθώς ζεσταινόταν το καζάνι με το νερό, σωλήνες μετέφεραν αυτή την πίεση και ανύψωναν τα βαρίδια, με αποτέλεσμα να ανοίγουν οι πόρτες. Μόλις έσβηνε η φωτιά, η πόρτα έκλεινε.
β) ΞΥΠΝΗΤΗΡΙ ΜΕ ΤΕΧΝΗΤΟ ΚΕΛΑΗΔΙΣΜΑ: Υπήρχαν τέσσερα αγγεία, από τα οποία το πρώτο ήταν γεμάτο με νερό. Πάνω από τα αγγεία είχε τοποθετηθεί μια βαλβίδα, η οποία ρύθμιζε την ώρα αφύπνισης. Στην πραγματικότητα, με το πόσες ώρες είχαν διάθεση να κοιμηθούν. Το νερό κυλούσε από το ένα αγγείο στο άλλο και, όταν κατέληγε στο προτελευταίο αγγείο, με τη βοήθεια ενός σιδερένιου σωλήνα, συναντούσε εκεί ένα σιδερένιο κυπελάκι και με την αντίσταση του αέρα έβγαινε ο ήχος ενός κελαηδίσματος. Στο τέλος, το νερό άδειαζε σ’ ένα τελευταίο αγγείο, απ’ όπου το μετέφεραν πίσω στο πρώτο, για να επαναληφθεί η διαδικασία την επόμενη ημέρα.
Κατόπιν, η ξεναγός μας μοίρασε ένα ερωτηματολόγιο, το οποίο έπρεπε να απαντήσουμε με βάση τα εκθέματα. Μας επετράπη, επίσης, να βγάλουμε φωτογραφίες των εκθεμάτων.
Στο σχολείο, συζητήσαμε μεταξύ μας για όσα είδαμε. Γενικά, ήταν μία καταπληκτική εμπειρία, που μας επέτρεψε να συνδυάσουμε την ψυχαγωγία με την εκπαίδευση.
