Γράφει η Σμαράγδα Κουκιά, Β2

Mark Haddon, Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Άννα Παπασταύρου). 

Το “Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα” του Mark Haddon, (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Άννα Παπασταύρου) είναι ένα βιβλίο διδακτικό, με ενδιαφέρον, που σε προβληματίζει, θίγοντας ένα πολύ σημαντικό κοινωνικό ζήτημα. Πρωταγωνιστής του είναι ένα πολύ ιδιαίτερο αγόρι – ο Κρίστοφερ – του οποίου η καθημερινότητα είναι πολύ διαφορετική από τη δική μας. Γνώσεις απίστευτες, αγάπη για μάθηση, εκπληκτική μνήμη και παρατηρητικότητα, μεγάλο ενδιαφέρον για τις επιστήμες και παράλληλα ιδιοτροπίες, όπως απέχθεια για το ανθρώπινο άγγιγμα, επιθετικότητα (για λόγους άμυνας), αδυναμία έκφρασης και κατανόησης συναισθημάτων, αντικοινωνικότητα – εσωστρέφεια. Ένα παιδί λοιπόν που βρίσκεται στο φάσμα του αυτισμού και στην προσπάθειά του να εξιχνιάσει το μυστήριο μιας δολοφονίας, έρχεται αντιμέτωπο με απρόσμενες εκπλήξεις που θα ταράξουν το προκαθορισμένο του πρόγραμμα. 

Διηγείται ο ίδιος την ιστορία του και μέσα από την εξιστόρηση των γεγονότων, φαίνεται ξεκάθαρα η στάση του κοινωνικού του περιγύρου απέναντι σε τέτοιες διαταραχές. Ομολογώ πως βρήκα θλιβερό και απαράδεκτο το γεγονός πως στη συντριπτική πλειοψηφία, οι άνθρωποι από το περιβάλλον του τού φέρονταν με αγένεια και ανεξήγητη κακία. Δεχόταν διαρκώς βωμολοχίες, ακόμη κι από το οικογενειακό του περιβάλλον. Έπρεπε όμως να τις αποδέχεται, γιατί ήταν για εκείνον προφανές πως οι γονείς του τον αγαπούσαν πολύ, τον νοιάζονταν και ήταν πάντοτε απόλυτα ειλικρινείς μαζί του. Κάποια χρόνια αργότερα, ανακαλύπτει πως η εικόνα που είχε δημιουργήσει δεν ανταποκρινόταν πλήρως στην πραγματικότητα. Από τη μία, ανακαλύπτει πως η μητέρα εκείνη που νόμιζε πως ήταν νεκρή, βρίσκεται σε μια άλλη πόλη και ζει πλέον με τον νέο της σύντροφο, απαλλαγμένη από το βάρος ενός παιδιού με αυτισμό. Από την άλλη, έρχεται αντιμέτωπος με το γεγονός πως ο πατέρας εκείνος που ισχυριζόταν πως έλεγε πάντα την αλήθεια, τελικά έκρυβε ένα μεγάλο κομμάτι της σε εξαφανισμένους φακέλους. Ο Κρίστοφερ βιώνει μια πρωτόγνωρη κατάσταση ενώ ταυτόχρονα αναγνωρίζει στο πρόσωπο του πατέρα του τον περιβόητο δολοφόνο του σκύλου, το γεγονός που είναι και η αρχή της ιστορίας μας. Εξεπλάγην με την απόφαση του μικρού, μέσα στο φόβο, να ταξιδέψει μόνος του ώστε να βρεθεί και πάλι κοντά στη μητέρα του.  

Το τέλος του βιβλίου δεν το θεωρώ συγκλονιστικό, πιστεύω όμως πως κρύβει ένα πολύ σημαντικό μήνυμα. Μπορεί οι γονείς του να μην ήταν ιδανικοί, να μην ανταποκρίνονταν στις υποχρεώσεις τους απέναντι σε ένα παιδί ξεχωριστό, τουλάχιστον όμως του ζητούν συγγνώμη και προσπαθούν να χτίσουν τη ζωή τους μαζί του ξανά από την αρχή. Το γεγονός αυτό δε διαγράφει φυσικά τα όσα συνέβησαν, το να καταλαβαίνει όμως ο άνθρωπος τα λάθη του, να μετανοεί  και να ζητάει μια ειλικρινή συγγνώμη από τους αγαπημένους του (και όχι μόνο), είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα για να προχωρήσει μπροστά. Εξάλλου, η πίστη του  Κρίστοφερ στον εαυτό του και οι υψηλοί του στόχοι για το μέλλον, του δίνουν δύναμη και θάρρος για κάθε νέα περιπέτεια.

Γράφει η Σοφία Λίτσιου, Β3

Mark Haddon, Ποιος σκότωσε το σκύλο τα μεσάνυχτα (εκδ. Ψυχογιός, μτφρ. Άννα Παπασταύρου). 

Το βιβλίο έχει ως πρωταγωνιστή ένα παιδί στο φάσμα του αυτισμού, το οποίο ψάχνει ποιος σκότωσε τον σκύλο της γειτόνισσας. Είναι ένα πάρα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, το οποίο είναι γραμμένο με απλοϊκό τρόπο, και έτσι η αφήγηση κυλάει γρήγορα, χωρίς να χάνεις το ενδιαφέρον σου. Το παιδί εκθέτει τις σκέψεις του και με αυτό τον τρόπο βάζει τους αναγνώστες να προβληματιστούν πάνω σε αυτές, διότι δεν είναι οι «συνηθισμένες». Πόσο άδικο είναι ένα παιδί, που είναι διάνοια στα μαθηματικά, που έχει τόσες γενικές γνώσεις και διαθέτει τόση εξυπνάδα για την ηλικία του, να νιώθει μοναξιά, ακόμα και από την οικογένεια του. Είναι ένα βιβλίο που δίνει ένα σημαντικό μήνυμα σε όλους μας για τα συγκεκριμένα παιδιά, γι’ αυτό και πιστεύω ότι αξίζει να το διαβάσει κάποιος.

Άννα Κιόσια, Α2

Για μένα ένα λογοτεχνικό βιβλίο δεν είναι μόνο ένας τρόπος απασχόλησης∙ είναι μια διαφυγή από τον έξω κόσμο, το άγχος και τη δυσφορία. Διαβάζοντας ένα βιβλίο βρίσκω τον εαυτό μου να χάνεται και να απορροφάται από την πλοκή του κειμένου. Χαρά και ευφορία είναι συνήθως τα συναισθήματα τα οποία μού δημιουργούνται διαβάζοντας. Η πρωτόγνωρη αυτή ευκαιρία να μοιραστώ το ταξίδι μου με τη λογοτεχνία είναι κάτι που με συναρπάζει, εφόσον μού δίνεται από τη λέσχη βιβλίων.

Εύη Κουνάκη, Α2

Ένα λογοτεχνικό βιβλίο για μένα είναι σαν ένα αεροπλάνο. Με αυτό μπορείς να ταξιδέψεις σε άλλα μέρη και να γνωρίσεις ανθρώπους. Από αυτό το ταξίδι γυρνάς με αμέτρητες γνώσεις και συναισθήματα. Δεν υπάρχουν όρια στη φαντασία και αυτό είναι το μαγικό. Το γεγονός ότι θα έχω την ευκαιρία να ταξιδέψω εκεί με τους συμμαθητές μου το καθιστά μοναδικό και ξεχωριστό.

Σμαράγδα Κουκιά, Α2

Αυτό που με εντυπωσιάζει στη λογοτεχνία και με κάνει να αγαπώ όλο και περισσότερο το διάβασμα είναι οι απεριόριστες δυνατότητες που σου δίνει. Σε βάζει στη διαδικασία να πειραματιστείς με τη φαντασία σου, να ταξιδέψεις με το νου, ενώ ταυτόχρονα αποκτάς νέες γνώσεις. Είναι πραγματικά απίστευτο πώς μέσα από την ανάγνωση μερικών σελίδων μπορείς να ξεφύγεις από την πραγματικότητα και να «εξερευνήσεις» νέους κόσμους!

Νίκη-Αγγελική Ντέντα, Α2

Η λογοτεχνία για μένα είναι ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο στη ζωή μου. Διαβάζοντας βιβλία φεύγω από αυτήν την πραγματικότητα και ταξιδεύω στη χώρα του βιβλίου. Αφήνω πίσω μου όποιο αρνητικό συναίσθημα μπορεί να με κατακλύζει όπως θλίψη, άγχος και στενοχώρια. Τη θέση αυτών των συναισθημάτων έρχονται να πάρουν η φαντασία, το ταξίδι και η ευχαρίστηση που νιώθω κάθε φορά που πιάνω ένα βιβλίο στα χέρια μου. Όσο σκέφτομαι όμως πως αυτήν την υπέροχη εμπειρία θα τη ζήσω παρέα με τους συμμαθητές μου, νιώθω ακόμα περισσότερη ευτυχία διότι θα μπορούμε στη διάρκεια του ταξιδιού μας να ανταλλάσσουμε απόψεις και ιδέες μεταξύ μας.

Αλέξανδρος Κατίνας, Α2

Δύο λόγια για τους λόγους που συμμετέχω στη λέσχη και γιατί διαβάζω λογοτεχνία.

Ξεκίνησα να διαβάζω βιβλία για διασκέδαση, αλλά βλέποντας πώς εξελίσσονται οι γνώσεις μου και διευρύνονται οι πνευματικοί μου ορίζοντες, αποφάσισα να εξοικειωθώ πιο πολύ με τη λογοτεχνία. Έμαθα να χρησιμοποιώ πολλές σύνθετες και περίπλοκες λέξεις.

Και κάπως έτσι, ξεκίνησα να γράφω ένα δικό μου βιβλίο.

Αποφάσισα, λοιπόν, να συμμετάσχω στη λέσχη ώστε να γνωρίσω άτομα που έχουμε κοινά ενδιαφέροντα και να διαβάσω άγνωστα σε μένα, καινούργια βιβλία.

Στεργούλα Κουκιαΐνη, Α2