Κανένα βότσαλο δεν μοιάζει με άλλο βότσαλο. Διαφέρουν στο μέγεθος, το σχήμα, το χρώμα κι έχουν όλα τη δική τους ιστορία. Το κάθε βότσαλο, απόσπασμα ενός μητρικού βράχου, κύλισε στα ρυάκια και τους χειμάρους, έσπασε, λειάνθηκε και ορίστε, έφτασε στην παραλία. Κι αν πάμε παραπίσω, ο μητρικός βράχος ποιος ξέρει που ήταν, ίσως διάπυρο μάγμα στο εσωτερικό της γης, ίσως μετεωρίτης … Έτσι και εμείς οι άνθρωποι, διαφέρουμε στο μέγεθος, την ηλικία, το χρώμα, το σχήμα. Ο καθένας μας γεννήθηκε από γονείς που έχουν τη δική τους ιστορία. Αν, τώρα, βρίσκω μια ουσιώδη διαφορά μας με τα βότσαλα είναι ότι εμείς οι άνθρωποι νιώθουμε τα συναισθήματα με τον ίδιο τρόπο, όσο κι αν διαφέρουμε μεταξύ μας, κι αυτό είναι που μας συνδέει. Γελάμε, πονάμε, θυμώνουμε, ντρεπόμαστε, ερωτευόμαστε όπως ακριβώς όλοι οι άλλοι άνθρωποι … Φωτογραφία του οικογενειακού μας αρχείου από την παραλία στο Πευκί της Βόρειας Εύβοιας.
