Μετά την επίσnµn δαιµονοποίnσn τns δύσκολns οικονοµικήs συγκυρίαs, ξαφνικά n χώρα τns επαγγελίαs έγινε ο αποδιοποµπαίοs τράγοs των οικονοµικών δεινών όλns τns πολιτισµένns δύσns. Ψυχραιµία!
Το µόνο που πρέπει να κάνουµε είναι το σωστό …
Το τελευταίο που µε ενδιαφέρει να ακούσω και να αποδεχτώ είναι ότι ο Έλληναs είναι έναs Ευρωπαίοs χαραµοφάηs, που µέχρι να επισηµοποιηθεί ότι η χώρα του έχει οικονοµικό πρόβληµα, ήταν «μαλλλί, γυαλλλί και παντελόνι Lee». Και µάλιστα από τoυs ίδιουs ανθρώπουs που «θεοποιούσαν» την Ελλάδα ωs έναν επί γns παράδεισο, όπου η φύση έχει συνηγορήσει για ένα περιβάλλον που σου επιτρέπει να ζειs σαν βασιλιάs, xωρίs τις σκοτούρεs τις ανεπτυγµένηs Ευρώπηs. Πολύ δε περισσότερο, όταν αυτοί οι κατήγοροι είναι αυτόχθονεs.
Παράλληλα, δεν µπορώ παρά να απορήσω όταν δηµιουργείται τόση σύγχυση γύρω από το τι πρέπει να γίνει για «να βγούµε από την κρίση». Γιατί δηλαδή τώρα ανακαλύψαµε ότι πρέπει να δουλεύουµε περισσότερο και να ξοδεύουµε λιγότερο; Αυτό, προφανώs, αφορά σε όσουs δεν το κάνανε µέχρι τώρα. Όσουs ανθρώπουs – εργαζόµενουs γνωρίζω, κάνουν, από τότε που ξεκίνησαν να δουλεύουν, ακριβώs αυτό (κάτι που–για να µην παρεξηγούµαστε–αποτελεί σύµφυτο του καπιταλιστικού καθεστώτοs, µέσα στο οποίο ανδρώθηκαν όλεs οι παραγωγικέs γενιέs τns εποχήs µαs). Προσπαθούν να αποδείξουν ότι αξίζουν και την τελευταία δεκάρα του µισθού που παίρνουν και, φυσικά, τoυs είναι πολύ δύσκολο να την σπαταλήσoυν απερίσκεπτα. Γιατί αυτοί δεν κάνουν ό,τι πρέπει;
Εκτόs και αν ανάµεσά τoυs ανακατέψουµε αυτονόητα και ορισµένεs κατnγορίεs υπαλλήλων που ανάλωσαν όλη την ενέργειά τoυs στην πρόσληψη και «κάηκαν» επαγγελµατικά γρήγορα. Αν πρόκειται για τέτοιουs εργαζοµένουs, τότε δεν χρειάζεται να χρεώνουµε όλη την κοινωνία.
Δυστυχώs, φαίνεται ότι σε αυτήν την περίπτωση έχουµε πέσει θύµατα του φαινοµένου που ονοµάζεται «προβολή» –οπότε και ο «άρρωστοs» προβάλλει ωs γεγονόs και ευρέωs αποδεκτό κάτι που έχει γίνει δική του εµµονή και βίωµα. ‘Ετσι αυτόs που «κλέβει» –έµµεσα n άµεσα– θεωρεί λογικό ότι όλοι γύρω του είναι εν δυνάµει κλέφτεs. Ο οκνηρόs θεωρεί ότι όλοι, µε την πρώτη ευκαιρία, λουφάρουν. Ο σπάταλοs ανάγει την αδυναµία του σε πρόβληµα όληs της κοινωνίας, και πάει λέγονταs.
Προτείνω, λοιπόν, να κλείσουµε τα αυτιά σε όσουs κινδυνολογούν και να ακολουθήσουµε αυτό που λέει η λογική εκείνη που έχει επιτρέψει στον καθένα από εµάs, που ανήκουµε στη µικροµεσαία τάξη εργαζοµένων, να επιζήσουµε µε αξιοπρέπεια.
Και τότε κάθε Διευθύνων Σύµβουλοs του ΔΝΤ θα σκέφτεται διπλά πριν προτείνει, έτσι απλά, περικοπή των µισθών για να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα …
πηγή: Ιούνιος 2010 QUATTRORUOTE