Θεωρώ ότι πρέπει να είμαστε νομοταγείς πολίτες αλλά πάνω από όλα οφείλουμε για το καλό του κράτους να είμαστε ΚΡΙΤΙΚΑ ΣΚΕΠΤΟΜΕΝΟΙ Πολίτες !!!
Να πληρώσω ή να μην πληρώσω τα συνεχώς εφευρισκόμενα χαράτσια (ΕΤΑΚ, φόρος αλληλεγγύης, ειδικό τέλος, περαίωση, κλπ.), είναι το ερώτημα που μας ταλανίζει το τελευταίο διάστημα. Βέβαια, δεν αναφέρομαι σε αυτούς (οι οποίοι αυξάνονται με ρυθμό γεωμετρικής προόδου) που δεν μπορούν να πληρώσουν, αφού πλέον δεν έχουν. Αναφέρομαι σε εκείνους που αντέχουν ακόμη (για πόσο όμως;)!
Αντιλήφθηκε κανείς ότι οι αιματηρές συνεισφορές του κάθε οικογενειάρχη, του κάθε συνταξιούχου, του κάθε πολίτη, να οδήγησαν στη βελτίωση της Παιδείας; Αντίθετα οι περικοπές στα βιβλία, στο δυναμικό και στις υποδομές εξευτέλισαν κάθε προηγούμενο, ενώ ακύρωσαν κάθε έννοια «νέου και σύγχρονου σχολείου», όπως ευαγγελιζόταν το υπουργείο Παιδείας.
Μήπως οδήγησαν στην αναβάθμιση της Υγείας; Οι συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων, οι ασύστολες περικοπές ιατροφαρμακευτικού υλικού, οι μειώσεις σε προσωπικό και μισθούς εξαθλίωσαν ακόμη περισσότερο τις τριτοκοσμικές συνθήκες νοσηλείας.
Μήπως αναβαθμίστηκαν οι υπηρεσίες του κράτους; Η γραφειοκρατία, η έλλειψη στοιχειώδους εξυπηρέτησης, η αδιαφάνεια και η αναλγησία του κρατικού μηχανισμού εξάλειψαν κάθε ίχνος υγιούς συναλλαγής και κάθε πρόθεση επενδυτικής πρότασης.
Μήπως αποκαταστάθηκε η αίσθηση της δικαιοσύνης; Από την επιβολή άνισων φόρων, την επιβράβευση της απάτης μέσω ατιμωρησίας, έως τη συγκάλυψη όλων των σκανδάλων και την αντισυνταγματική θέσπιση διαταγμάτων κατέστησαν το «άδικο» νόμο του κράτους και το «δίκαιο» διώξιμο.
Μήπως μπήκε μια τάξη στην οικονομία του κράτους; Τα διαρκώς αυξανόμενα ελλείμματα και χρέη, η προχειρότητα σύνταξης των προϋπολογισμών, η κατασπατάληση των αποθεματικών των ταμείων και των οργανισμών υποβάθμισαν κάθε συνιστώσα της οικονομικής ζωής της χώρας, ενώ επανέφεραν (από τη μεταπολεμική περίοδο) το μεταναστευτικό κλίμα υψηλού (και όχι μόνο εργατικού αυτή τη φορά) επιστημονικού δυναμικού.
Μήπως δημιουργήθηκαν συνθήκες ανάπτυξης; Οι επιχειρήσεις κλείνουν η μία μετά την άλλη, ενώ οι εναπομένουσες συντηρούνται με απολύσεις προσωπικού και μισθολογικές μειώσεις. Όσον αφορά την αγοραστική δύναμη σημειώνει συνεχώς αρνητικά ρεκόρ, ενώ η ανεργία καλπάζει σε ανεξέλεγκτα ύψη με απρόσμενες συνέπειες.
Όλα τα προηγούμενα (και πολύ περισσότερα) φέρουν τη σφραγίδα μιας επιεικώς χείριστης κακοδιαχείρισης του κράτους από ανάξιες κυβερνήσεις με προεξέχουσα την τωρινή, η οποία συνεχώς μας σώζει από τη χρεοκοπία αλλά στην πραγματικότητα μας βουτάει όλο και πιο βαθιά. Μια κυβέρνηση η οποία εξελέγη με ψέματα και κυβερνά με ψέματα. Μια κυβέρνηση που διατυμπανίζει σε όλη την Ευρώπη ότι χρωστάμε και είμαστε τεμπέληδες!
Όλα τα τελευταία χρόνια, οι εκάστοτε κυβερνήσεις δανείζονταν με άγνωστους όρους και ανταλλάγματα, με αδιαφανείς διαδικασίες προς όφελος ποιού; Σίγουρα όχι του Έλληνα πολίτη.
Και τώρα τι; Ζητούν από όλους εμάς να καλύψουμε τις ακάλυπτες επιταγές τους. Να μπούμε εγγυητές με τις αιματηρές οικονομίες μας (όσες απέμειναν ακόμη), να στερηθούμε, να εξαθλιώσουμε το βιοτικό μας επίπεδο για να μην χάσουν τα υπερκέρδη οι τραπεζίτες. Να ξεπουλήσουμε τη χώρα μας και να υποθηκεύσουμε το μέλλον των παιδιών μας σε ένα ζοφερό τοπίο που μόνο καταστροφή προμηνύει.
Φτάνει πια! Φτάνει πια! Όχι μόνο δε χρωστάμε, αλλά μας χρωστάνε! Όταν ένας νόμος είναι κοινωνικά άδικος και δεν ικανοποιεί το περί δικαίου αίσθημα της κοινωνίας , τότε παύει να είναι νόμος. Επειδή η καταβολή από τους πολίτες όλων αυτών των έκτακτων φόρων προσδίδει ηθική εγκυρότητα στα αντισυνταγματικά αυτά διατάγματα και ανοίγει δρόμους για νέες εισφορές, θεωρώ ότι αν πληρώσουμε έστω και ένα ευρώ γινόμαστε συνένοχοι στην εγκληματική διάθεση αυτής της ολιγαρχίας (η οποία δεν πείθει πλέον ούτε τους … ίδιους τους βουλευτές της) και γκρεμίζουμε τα θεμέλια της δημοκρατίας και της ελευθερίας που τόσες γενιές προγόνων μας θυσιάστηκαν για αυτές. Ίσως να μην είμαστε η καλύτερη γενιά Ελλήνων, αλλά δεν μας αξίζει αυτή η τύχη!
Ένας απλός πολίτης
Αθανάσιος Βυρίνης
“Η νομιμοποίηση του κράτους βασίζεται στη συναίνεση των πολιτών. Όταν παραβιάζει την εμπιστοσύνη των πολιτών χάνει τη νομιμοποίησή της και οι πολίτες έχουν το δικαίωμα να επαναστατήσουν”.
John Locke,
Ευρωπαίος Διαφωτιστής
πηγή: Ροδιακή