Την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου, στις 3 τα ξημερώματα της Κυριακής, κάθε χρόνο, οι δείκτες του ρολογιού προχωρούν μια ώρα μπροστά σηματοδοτώντας την έναρξη του καλοκαιριού. Στόχος είναι η εξοικονόμηση ενέργειας, αφού έχει υπολογιστεί ότι, εκμεταλλευόμενοι το φυσικό φως, τους μήνες που ισχύει η θερινή ώρα εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας.
Στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση φέρνουμε το δείκτη μια ώρα πίσω τον Οκτώβριο και μια ώρα μπροστά τον Μάρτιο, στην τελευταία Κυριακή των δύο αυτών μηνών.
Η διαδικασία αυτή ξεκίνησε στη χώρα μας, όπως και παγκοσμίως, το 1973, μετά την ενεργειακή κρίση. Ωστόσο, η ελληνική κυβέρνηση το 1997 διατύπωσε τη σκέψη να σταματήσει η εφαρμογή του μέτρου της θερινής ώρας, έτσι ώστε να μην έχουμε μεγάλη διαφορά ώρας από τις υπόλοιπες ευρωπαϊκές χώρες.
Κάτι τέτοιο, όμως, δεν εγκρίθηκε, με αποτέλεσμα το καλοκαίρι η Ελλάδα να είναι 3 ώρες και το χειμώνα 2 ώρες μπροστά από το Γκρίνουιτς.
Στη Ρωσία, πάντως, αυτή ήταν η τελευταία αλλαγή ώρας, καθώς έπειτα από απόφαση του Ντμίτρι Μεντβέντεφ θα παραμείνουν σε θερινή ώρα (μια ώρα μπροστά). Ο Ρώσος πρόεδρος εξήγησε πως «η αλλαγή ώρας δημιουργεί πρόβλημα στους αγρότες».