“Με τις απρόκλητες επιθέσεις κατά των εκπαιδευτικών που κάποιοι έχουν βαλθεί να τους βάλουν όλους στο ίδιο τσουβάλι (κλασσικά…) και σίγουρα κάνουν το Υπ. Παιδείας και τους εκπαιδευτικούς των ιδιαίτερων να χασκογελάνε, αναρωτιέμαι:
Μιλάτε για ωράριο. Δηλαδή αν βάλουμε τον εκπαιδευτικό να κάνει 40 ώρες μάθημα την εβδομάδα λύνουμε το πρόβλημα της παιδείας; Είναι το ίδιο 40 ώρες διδασκαλίας με 40 ώρες γραφείου; Για…ενημέρωση, στα καθήκοντα τους προστίθενται ώρες γραμματειακής υποστήριξης (αφού δεν υπάρχει ανάλογο προσωπικό αν και το προβλέπει σχετικός νόμος), εποπτεία παιδιών, όγκος δουλειάς στο σπίτι κ.ά.
Μιλάτε για ατελείωτες διακοπές. Διακοπές Χριστουγέννων – Πάσχα – καλοκαιριού υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη-Αμερική. Συνεννοημένοι είναι όλοι οι εκπαιδευτικοί του κόσμου; Ή μήπως για τον εαυτούλη τους τις επινόησαν; Για πες το παιδί σου ότι πρέπει να πάει στο σχολείο Χριστουγέννα – Πάσχα – καλοκαίρι. Θα φας κανά βιβλίο στο κεφάλι… Για το παιδί υπάρχουν οι διακοπές αυτές. Ή μήπως αν πηγαίνουν οι εκπαιδευτικοί σε άδεια σχολεία για να κοιτάνε τους τοίχους βοηθάει την παιδεία; Δεν άκουσα κανέναν να προτείνει π.χ. προγράμματα επιμόρφωσης για εκείνες τις μέρες.
Μιλάτε για ιδιαίτερα. Γιατί δεν πάτε να τους καταγγείλετε στα αρμόδια όργανα; Τους πληρώνετε «μαύρα», τους «ταΐζετε» και μετά κλαίγεστε!!! Ποιος σας εμποδίζει να τους καταγγείλετε;
Μιλάτε ότι πρέπει να κάνουν babysitting τα παιδιά σας. Όποιοι το ισχυρίζονται αυτό το έχουν χάσει…
Μιλάτε για τη σωστή δουλειά που κάνουν τα φροντιστήρια. Ο γονέας «σέβεται» περισσότερο το φροντιστήριο γιατί τα «σκάει» χοντρά οπότε επιβάλλεται το παιδί του να προσέχει στο μάθημα εκεί. Τα φροντιστήρια χωρίζουν τα τμήματα ανάλογα με το πόσο «δυνατός» ή «αδύναμος» είναι ο μαθητής. Τι πιο εύκολο να κάνεις μάθημα όταν έχεις τέτοια ομοιομορφία στο τμήμα!
Και φυσικά είναι αυστηρά ολιγομελή (γύρω στα 10) σε αντίθεση με το σχολείο που με 25 περίπου παιδιά στην τάξη πρέπει να ασχοληθείς από τον πιο «αδύναμο» μέχρι τον πιο «δυνατό» μαθητή.
Δεν έχω ακούσει ποτέ προβλήματα συμπεριφοράς σε φροντιστήριο… Γιατί άραγε; Για τους παραπάνω λόγους φυσικά. Το σχολείο έχει καταντήσει χώρος εκτόνωσης για γονείς, μαθητές και εκπαιδευτικούς!
Μιλάτε για τα απίστευτα προνόμια της εκπαίδευσης. Αφού είναι τόσο ωραία και ρόδινα γιατί αφήνετε τέτοιο κελεπούρι; Δεν χρειάζεται πολύ κόπος… Μόνο το πτυχίο ενός ΑΕΙ, γραπτές εξετάσεις ΑΣΕΠ και 2 χρόνια «δόκιμος» με άγνωστο ποιος και με τι κριτήρια θα σε ελέγξει. Α, και αν έτρεχες σε βουνά και σε νησιά για να μαζέψεις προϋπηρεσία ως αναπληρωτής ή ωρομίσθιος, όπως και τα σκάνδαλα: παραγράφονται…
Τέλος, γιατί τόσο κόμπλεξ και φθόνος για τους άλλους; «Ο αναμάρτητος πρώτος το λίθο βαλέτω». Από πότε οι προσωπικές εμπειρίες του καθενός έχουν γίνει ο κανόνας που τα ισοπεδώνει όλα;
Όλη αυτήν την πίκρα και το φαρμάκι για τους συμπολίτες μας ας το εκφράσετε την ημέρα των εκλογών εκεί που ξέρετε.
Αλλά ξέχασα, για όλα φταίει ο άλλος και ο άλλος. Ποτέ εγώ…”