Αρχεία για 'θέατρο' Κατηγορία

Οκτ 06 2010

Μονόλογοι από τη Γάζα (Το πρόγραμμα)

Συντάκτης: κάτω από εκπαίδευση,θέατρο

Οι «Μονόλογοι απ’ τη Γάζα» στην Ελλάδα

Οι 32 Μονόλογοι των μαθητών από τη Γάζα μεταφράστηκαν στα ελληνικά από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση και θα παρουσιαστούν σε 8 πόλεις στις 17/10/2010.  Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Πρέβεζα, Σέρρες, Κέρκυρα, Χίος, Ρόδος.

Το πρόγραμμα εντάσσεται στις ευρύτερες δράσεις που οργανώνει το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση γύρω από τα ζητήματα των Δικαιωμάτων του Παιδιού, της Πολιτειότητας (η Ιδιότητα του Πολίτη) και της Προσέγγισης των Πολιτισμών μέσα από τις παραστατικές τέχνες (θέματα που περιλαμβάνονται και στις προτεραιότητες της UNESCO για τη δεκαετία). Για αυτό το σκοπό, με αφορμή τους μονολόγους των μαθητών από τη Γάζα, μετά τις 17/10/10 θα οργανωθούν δράσεις σε διάφορες πόλεις στις οποίες περιλαμβάνονται:  αλληλογραφία μαθητών από Ελλάδα, Γάζα και άλλες χώρες, βιωματικά σεμινάρια για εκπαιδευτικούς και στελέχη ανθρωπιστικών οργανώσεων νέων, εργαστήρια για μαθητές και νέους, συζητήσεις και ενημερωτικές δράσεις, για ζητήματα Δικαιωμάτων του Παιδιού και Προσέγγισης των Πολιτισμών.

Τον Νοέμβριο 2010 ένας έλληνας νέος θα ταξιδέψει στη Νέα Υόρκη για να ενταχθεί στη διεθνή ομάδα νέων που θα προετοιμάσουν και παρουσιάσουν τους μονολόγους στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΚΔΗΛΩΣΕΩΝ: Κυριακή, 17/10/2010

Η παρουσίαση των μονολόγων θα γίνει από μαθητές και νέους ηθοποιούς:

Αθήνα: 11π.μ. στο Θέατρο Νέου Κόσμου και στις 6μ.μ. στην Πλατεία στο Μοναστηράκι

Θεσσαλονίκη: 11π.μ. στο Θέατρο της Εταιρείας Μακεδονικών Σπουδών (Κρατικό Θέατρο).

Ηράκλειο: 12μ. στην Πλατεία Λιονταριών.

Σέρρες: 11π.μ. στο Δημοτικό Θέατρο ΑΣΤΕΡΙΑ και στον πεζόδρομο

Πρέβεζα: 11 π.μ. στο Κάστρο Αγίου Ανδρέα

Χίος: 5μ.μ. στην Πλατεία Φρουρίου στο Κάστρο Χίου

Κέρκυρα: 12μ. στο Μουσείο Ασιατικής Τέχνης & στη Λευκίμμη στις 7μ.μ.

Ρόδος: 5μ.μ. στο Θόλο απέναντι από το ΑΚΤΑΙΟ

Όλες οι εκδηλώσεις ετοιμάστηκαν με εθελοντική προσφορά και εργασία και η είσοδος είναι ελεύθερη.

Δωρεές-χορηγίες στο λογ. ALPHA BANK 202-00-2002-000277 με τη σημείωση «Μονόλογοι»

Πληροφορίες & αναλυτικό πρόγραμμα για κάθε πόλη στην ιστοσελίδα: www.TheatroEdu.gr

από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

Οκτ 04 2010

Moνόλογοι από τη Γάζα

Συντάκτης: κάτω από εκπαίδευση,θέατρο

32 μαθητές-μαθήτριες από τη Γάζα   γράφουν για τη ζωή τους .

Θεατρικά & εικαστικά δρώμενα 17 Οκτωβρίου 2010 ταυτόχρονα σε όλο τον κόσμο

Οργάνωση: Θέατρο ASHTAR της Παλαιστίνης

Στην Ελλάδα: Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση

σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Ηράκλειο, Σέρρες, Κέρκυρα, Πρέβεζα, Χίο, Ρόδο

και σε ολόκληρο τον κόσμο από διάφορους φορείς

και στις 29 Νοεμβρίου 2010 στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην Νέα Υόρκη.

Από τον Νοέμβριο 2009 μέχρι τον Απρίλιο 2010, με τη βοήθεια ενός θεατροπαιδαγωγού και ενός ψυχολόγου, 32 νέοι και νέες 13-17 ετών στη Γάζα επεξεργάστηκαν και κατέγραψαν σε μορφή μονολόγων τις εμπειρίες, τις σκέψεις, τις ελπίδες, τα όνειρα και τους φόβους τους κατά τη διάρκεια και μετά την εισβολή και τον πόλεμο τον Δεκέμβριο του 2008. Η προσέγγιση έγινε με τη βοήθεια τεχνικών του Θεάτρου του Καταπιεσμένου του Αουγκούστο Μποάλ, της Δραματοθεραπείας και των Αφηγήσεων-Παραμυθιών.

Οι ιστορίες τους θα παρουσιαστούν θεατρικά στις 17 Οκτωβρίου 2010 ταυτόχρονα στην Παλαιστίνη και σε ακόμα 30 χώρες. Οι εκδηλώσεις θα ξεκινήσουν στην παραλία της Γάζας στις 10π.μ. όπου χάρτινα καραβάκια με τα κείμενα των μαθητών θα ταξιδέψουν στη θάλασσα.

Αργότερα, στις 29 Νοεμβρίου 2010 μια ομάδα νέων από αυτές τις χώρες θα ταξιδέψουν στη Νέα Υόρκη για να παρουσιάσουν τους Μονολόγους σε διάφορες γλώσσες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ στην ετήσια συνεδρίαση της για το Παλαιστινιακό ζήτημα.

Ταυτόχρονα οι Μονόλογοι απ τη Γάζα θα αποτελέσουν αφορμή για επικοινωνία μαθητών από διάφορα μέρη του κόσμου και για δημιουργία εκπαιδευτικών προγραμμάτων σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων, πολέμου-βίας, διαπολιτισμικότητας κ.ά.

Πρόκειται για ένα διεθνές πρόγραμμα του θεάτρου ASHTAR της Παλαιστίνης το οποίο στην Ελλάδα συνεργάζεται με  το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση. (www.TheatroEdu.gr)

από το Πανελλήνιο Δίκτυο για το Θέατρο στην Εκπαίδευση

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

Σεπ 27 2010

…..στο Δάσκαλο…..

Συντάκτης: κάτω από θέατρο,Νέα

Με ιδιαίτερη συγκίνηση διάβασα χθες στον Αγγελιοφόρο της Κυριακής (Θεσσαλονίκη) μια κρτιτική για την παράσταση “Το τάβλι” του Δημήτρη Κεχαΐδη σε σκηνοθεσία Άρη  Ρέτσου. Και συγκινήθηκα γιατί η κριτική ήταν γραμμένη από Τον αγαπημένο μου καθηγητή στο Πανεπιστήμιο. Χρόνια έχω να τον δω, ακόμα περισσότερα να του μιλήσω ή να τον ακούσω στο αμφιθέατρο, κρατώ ακόμα όμως την ένταση με την οποία έκανε μάθημα, την όρεξη και το συναίσθημα  που μετέφερε , τις άπειρες γνώσεις και την αγάπη του για το αντικείμενό του. Tη ζούσε την παράδοση στο αμφιθέατρο. Zούσε για την παράδοση στο αμφιθέατρο. Οι συμφοιτήτριες έγραφαν ακόμα και τις ανάσες που έπαιρνε μιλώντας, εγώ απλά ξεχνιόμουν ακουγοντάς τον και ταξίδευα ήθελα να συμμετέχω στα ταξίδια του. (Γι αυτό ποτέ δεν είχα σημειώσεις, αν και δεν έχανα παράδοση…). Πάντα πολυπράγμων και πάντα πολυγραφότατος. Σήμερα ξαναγύρισα στα έδρανα  στο μάθημά του, γιατί  είναι τα γενέθλιά του και ήθελα απλά να του πω κάτι που δεν του είχα πει τότε : “Σ’ ευχαριστώ, για το ταξίδι και τους ούριους άνεμους που έστειλες τότε κι ακόμα μας συνοδεύουν. Να σαι πάντα καλά”

Ενα αλλιώτικο τάβλι

του Σάββα Πατσαλίδη, ΑΓΓΕΛΙΟΦΟΡΟΣ ΤΗΣ ΚΥΡΙΑΚΗΣ

Εκείνους που γνωρίζουν τη δουλειά του Αρη Ρέτσου ώς τώρα ίσως και να τους ξένισε η επιλογή του να ανεβάσει το ρεαλιστικό «Τάβλι» του Δημήτρη Κεχαΐδη. Με αυτό δεν υπονοώ βεβαίως οτιδήποτε για την αξία του έργου. Αλλωστε το γεγονός ότι κάθε τόσο όλο και κάποιος το κάνει παράσταση, κάτι λέει για τις αντοχές του στο χρόνο. Πολλά από τα θέματα που καυτηριάζει δεν εξέλιπαν. Και οι δωσίλογοι υπάρχουν και οι ρουφιάνοι, οι κομπογιαννίτες, οι ψευτόμαγκες, οι καφενόβιοι, οι αεριτζήδες, οι ονειροπόλοι. Μάλιστα, σήμερα με το φιάσκο της οικονομίας, η παρουσία τύπων όπως ο Κόλιας και ο Φώντας (Γιάννης Μόρτζος και Νικήτας Τσακίρογλου στο πρώτο ανέβασμα του έργου στο Θέατρο Τέχνης το 1972) είναι πιο έντονη από ποτέ. Το θέμα είναι πώς τους ζωντανεύει κάποιος στο σανίδι, ώστε να μην προδίδονται οι ρυτίδες της πρώτης σύλληψής τους. Πού βρίσκει τις γέφυρες; Γιατί το κατά πόσο ένα έργο μας αφορά ή όχι δεν έχει να κάνει μόνο με τις ιδέες και τους χαρακτήρες που τις κουβαλούν, αλλά και με το σύνολο της αισθητικής του. Και το «Τάβλι», όπως και να το δει κανείς, αισθητικά τουλάχιστον είναι εγκλωβισμένο στα ηχοχρώματα μιας άλλης εποχής, μιας άλλης Ελλάδας. Το χιούμορ του, η γλώσσα του, οι εικόνες και ρυθμοί του φωνάζουν από μακριά την ηλικία τους. Γι’ αυτό και θεωρώ πως κάθε καινούργιο ανέβασμά του απαιτεί και ένα είδος γενναίου λίφτινγκ.

Ο Ρέτσος δεν έδειξε να φοβάται την ηλικία του. Πίστεψε στα μηνύματά του, στους εσωτερικούς του χυμούς και στη συγχρονικότητά του, και πήρε το ρίσκο. Και κρίνοντας εκ του αποτελέσματος, θα ‘λεγα πως κέρδισε στα περισσότερα σημεία.

Μια παράσταση έξω από τα τείχη Συνεχίστε να διαβάζετε »

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

Σεπ 27 2010

Κλειστοί χώροι

Συντάκτης: κάτω από θέατρο,Νέα

Θέατρο σε γκαρσονιέρες, πατάρια και φουαγέ, συναυλίες σε «ροκ τρύπες» και ατμοσφαιρικά μπιστρό περιορισμένων θέσεων είναι η απάντηση που δίνουν όλο και περισσότεροι ηθοποιοί και τραγουδιστές στην κρίση.

Ηταν Φεβρουάριος του 2008, ημέρα Σάββατο, κατά την οποία «οι κυρίες με τις γούνες» κάνουν παραδοσιακά την επέλασή τους στις θεατρικές σκηνές της Αθήνας. Μια συμπαθής κυρία με γούνα βιζόν και ασορτί καπέλο ετοιμαζόταν να ανεβεί στην επάνω σκηνή του Θεάτρου Χώρα, προκειμένου να παρακολουθήσει την παράσταση «Χοντροί άντρες με φούστες». Μόνο που κανείς δεν την είχε προειδοποιήσει ότι τα σκαλιά που έπρεπε να ανεβεί και η ξύλινη γέφυρα που έπρεπε να διασχίσει ώσπου να καθήσει στη θέση της ήταν παιχνιδάκι για το νεανικό- κατά κύριο λόγο- κοινό της παράστασης, όχι όμως και για την ίδια. Ο μονόλογός της όσο πάσχιζε να ανεβεί, ήταν απολαυστικός: «Καλέ,πού μας πάνε;Τι είναι αυτός ο περιστερώνας;Πρέπει να ΄χεις κάνει λοκατζής για να δεις μια παράσταση;».

Δύο χρόνια αργότερα, με την οικονομική κρίση να θερίζει και να φοβερίζει, οι… περιστερώνες, όπως τόσο εύστοχα τους βάπτισε η συγκεκριμένη θεατής, έχουν πολλαπλασιαστεί. Αλλοι σε πατάρια, άλλοι σε υπόγεια και ισόγεια, όλοι πάντως αντιτίθενται στις συχνά παράλογες οικονομικές απαιτήσεις των μεγάλων χώρων- τα ενοίκια των «παραδοσιακών» θεάτρων παραμένουν απλησίαστα. Η τάση της καμαρούλας που άρχισε από το θέατρο, επεκτείνεται με γοργούς ρυθμούς και στα μουσικά live, με όλο και περισσότερους ερμηνευτές να βρίσκουν απάνεμο λιμάνι σε ατμοσφαιρικά μπαράκια, ποντάροντας στη λογική του unplugged και όχι της πολυμελούς μπριζωμένης μπάντας. Σε τέτοιους χώρους, η είσοδος είναι ελεύθερη και το κοινό μπορεί να στριμώχνεται λίγο παραπάνω, αλλά τουλάχιστον δεν κλαίει τα λεφτά του. Και τις περισσότερες φορές, περνά πολύ καλύτερα απ΄ ό,τι σε ένα πολυδιαφημισμένο χαοτικό θέαμα με προπώληση που έχει ξεκινήσει πριν από έναν χρόνο. Ενδιαφέροντα θεάματα σε συσκευασία τσέπης…

Διαβάστε περισσότερα για ΠΕΝΤΕ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΘΕΑΜΑΤΩΝ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ

Της ΑΣΤΕΡΟΠΗΣ ΛΑΖΑΡΙΔΟΥ | Κυριακή 26 Σεπτεμβρίου 2010  ΤΟ ΒΗΜΑ

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

Σεπ 11 2010

11/9

Συντάκτης: κάτω από εκπαίδευση,θέατρο


Εκτός από την ανατροπή και δολοφονία του Αλλιέντε και τις μαζικές δολοφονίες με την επίθεση στους Δίδυμους Πύργους, η 11η Σεπτεμβρίου είναι και ημέρα έναρξης της σχολικής χρονιάς. Mιαν άλλη 11η Σεπτεμβρίου (του 1938) είχαμε την πρώτη μετά την αρχαιότητα παράσταση αρχαίου δράματος στην Επίδαυρο: “Ηλέκτρα” του Σοφοκλή.

Αφιερωμένο στα πρωτάκια. Λίγα από τα λόγια που απευθύνει ο Χορός στην Ηλέκτρα:

Κανείς άνθρωπος από τη φύση Ευγενικός -δεν θέλει
να ζει μ’ ευτέλεια και την τιμή του να Αισχύνει
-Χωρίς όνομα να καταντά, παιδί μου. Παιδί μου.
Εδιάλεξες να ζεις –
Πλάι σε ημέρες που όλο κλαιν
Εστόλισες την κατάντια σου με όπλα
Και σ’ έναν λόγο ένωσες τα δυο ονόματά σου:
-Σοφή κι Ενάρετη.
Ευχή σου κάμω ν’ ανεβείς ψηλά
-πιο πάνω από τους εχθρούς σου.
Με Δύναμη και Πλούτο τόσον
-όσο φτωχή κι ανίσχυρη
Τώρα ζεις την Σκλαβιά σου.

Η μετάφραση είναι του Γιώργου Χειμωνά και κυκλοφορεί στις εκδόσεις Καστανιώτη .

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

Αυγ 28 2010

Ο μαγικός Ορέστης του Χουβαρδά

Συντάκτης: κάτω από θέατρο

Γράφει  o Δημήτρης Κεραμεύς Ντουμπουρίδης μετά την παράσταση στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων, το Σάββατο 7/8/2010 και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω , αφού και στο Θέατρο της ΕΗΜ στα Γιάννενα, την Τετάρτη 25 Αυγούστου ζήσαμε την εκεί παράσταση και  γίναμε κοινωνοί των ίδιων συναισθημάτων.

“Ένα εικαστικό θαύμα. Μια εικαστική πανδαισία λόγου και κίνησης. Ένα απαύγασμα δεξιοτεχνίας και τελειότητας. Ιδού, ορισμένα μόνο, από τα συστατικά που κάνουν μια παράσταση αξέχαστη. Μια παράσταση που μπήκε ήδη στο πάνθεον των κλασσικών, πλην όμως ανατρεπτικών, παραστάσεων από τις αρχές του περασμένου αιώνα. Ο λόγος βέβαια για τον «Ορέστη» του Ευριπίδη δια χειρός Χουβαρδά. ………….. Εν αρχή βέβαια η μετάφραση του ποιητή Στρατή Πασχάλη, που «έπιασε» μια νέα δυναμική του Ευριπίδειου Λόγου, προσθέτοντας ειρωνική χροιά αλλά και ποιητική έξαρση σ’ ένα κατ’ εξοχήν ποιητικότατο έργο.Η σκηνοθεσία του Διευθυντή του Εθνικού έπεται αλλά και πρωτοπορεί. Στηριζόμενος σε ότι καλύτερο έχει αυτή τη στιγμή το Ελληνικό Θέατρο από πλευράς ανθρωπίνου δυναμικού, στο πολύ καλό, αισθητικά αλλά και λειτουργικά, σκηνικό αλλά και στον καθάριο λόγο της μετάφρασης επιχειρεί και στο τέλος καταφέρνει να παρουσιάσει μια μεταμοντέρνα παραγωγή, που δε μένει μόνο στα κλισέ που επιτυχώς αναπαράγει, αλλά βάζει τη σφραγίδα της σ’ ένα έργο που θα μείνει ως διδασκαλία για τις επόμενες γενιές. Ν’ αρχίσουμε πρώτ’ απ’ όλα απ’ τις καφκικές του επιρροές. Εμφανέστατες απ’ την αρχή ως το τέλος με πρώτο δείγμα τον Χορό που αρχίζει την περιπλάνησή του στο έργο ως αδαές συνονθύλευμα άσχετων και άμαθων νέων για να καταλήξει στην πορεία, συνένοχος, μάρτυρας και τέλος εκφραστής των επί σκηνής δρώμενων. Κατόπιν, τα στοιχεία του χωροχρόνου που εμπλέκονται και εν τέλει απορροφώνται και ξεβράζονται από όλους τους εμπλεκόμενους, χρησιμοποιώντας με επιτυχία μοναδική τα δυο σκηνικά ως χοάνη για να μπαίνουν και να βγαίνουν από το ένα στο άλλο, ως άλλη εύπλαστη μάζα που πλάθει όμως η ίδια τους χαρακτήρες της, δηλαδή τους χαρακτήρες, εν τέλει, της ίδιας της πλοκής. Αποστασιοποιημένο το «μέσα» σκηνικό, αυτό το διάφανο σπίτι, εξωστρεφές και μεγεθυσμένο, λόγω του πρώτου, το «έξω». Στοιχεία που χρησιμοποιήθηκαν με γνώση και σύνεση από τον σκηνοθέτη για να τονίσουν ακόμα περισσότερο τον ήδη «έγκλειστο» χαρακτήρα του έργου. Αν σε όλα αυτά προστεθούν και τα μεταμοντέρνα κλισέ που αναφέρθηκαν πιο πάνω, όπως η «κλοπή λόγου» αλλά και η «κλοπή σώματος», τότε θα πρέπει να μιλάμε για μια καινούρια, σαφέστατη, ενδιαφέρουσα και πλήρως δικαιωμένη οπτική του έργου. Του έργου, του οποίου η ουσία διακατεχόταν από την Ευριπίδεια φιλοσοφία. Δεν παρέκκλινε ούτε μια γραμμή απ’ αυτήν κι αν ξένισε, ίσως, σε κάποια σημεία ήταν η οπτική της ερμηνεία και όχι αυτή καθ’ αυτή η ίδια. Με δανεισμένη την οπτική από το Θέατρο του Παραλόγου, εδώ μπαίνει και ο Κάφκα, αλλά και σαφέστατα επηρεασμένη από το Θέατρο του Μπέκετ και του Πίντερ, ο Χουβαρδάς στήνει τον καμβά του προσεκτικά, με λατρεία στην λεπτομέρεια και μην αφήνοντας τίποτα στην τύχη. Από τη μουσική του Μανόλη Καλομοίρη ταιριασμένη εντελώς με τα δρώμενα, από τη χρήση της στατικής τραπεζαρίας, από το πάγωμα του χρόνου, από τους φωτισμούς του Λευτέρη Παυλόπουλου, από τις άψογες ερμηνείες, δουλεμένες μία προς μία για το γενικό άψογο αποτέλεσμα, ο Χουβαρδάς δεν αφήνει τίποτα να «πέσει κάτω», αντιθέτως ανάγει το Θέατρο, στην περίπτωσή μας τον «Ορέστη», ως την, έτσι κι αλλιώς, Μητ(έ)ρα όλων των Τεχνών.Όλα τα άλλα έπονται. Όχι όμως και οι ερμηνείες όλων, οι απίστευτες ερμηνείες όλων των συντελεστών, οι ερμηνείες που εμπεριείχαν άψογο συντονισμό λόγου / κίνησης, οι ερμηνείες που μάγευαν διότι αξιοποιούσαν τα μέγιστα των δυνατοτήτων των ηθοποιών. Χορού και Ρόλων. Πόση στ’ αλήθεια δουλειά έγινε; Πόσος στ’ αλήθεια χρόνος δαπανήθηκε; Διότι αυτό που είδαμε το βράδυ του Σαββάτου στο Αρχαίο Θέατρο των Φιλίππων ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Πέρα από κάθε σκέψη και ανάλυση. Ήταν η απόλυτη ευδαιμονία, η απόλυτη σκέψη, η απόλυτη αγαλλίαση. Τελευταίο, αλλά όχι έσχατο. Η γλυκύτητα, η σκηνική ομορφιά, η ενδυματολογική προσέγγιση του έργου είχαν κάτι από το Θέατρο του Παύλου Μάτεσι. Ο «Φύλακας Άγγελος», ο Ναύτης στον «Ραμόν Νοβάρο», ο Μαιτρ στην «Τελετή» ήταν εκεί απόλυτα συνυφασμένοι με το λόγο του Ευριπίδη. Με τη μαγική μπαγκέτα του Χουβαρδά μετουσιώθηκαν, εναρμονίστηκαν πλήρως με το περιβάλλον του «Ορέστη» και μας έδωσαν μια παράσταση που θα θυμόμαστε για χρόνια. Συνεχίστε να διαβάζετε »

22 απαντήσεις μέχρι τώρα

« Προηγ