– 31 Ιουλίου μεσημέρι πια και δεν μας παν τα δράματα. Το να σφάλεις είναι ανθρωπινό το να συγχωρείς θεϊκό. Θα το παίξω Θεός σήμερα. Συγχωρεμένη. Όμπερον.
Είναι απλό, τον Αύγουστο βαριέσαι να θυμάσαι εδώ στο θαλασσινό δάσος του Δούκα της Αθήνας. Ο Όμπερον ο βασιλιάς των ξωτικών και η Τιτάνια η βασίλισσα, ανταλλάσουν ακίνδυνα μηνύματα κατανόησης. Αφού ο Αύγουστος δεν επιτρέπει τη σπατάλη χρόνου και τη φτηνή υπερηφάνεια δήθεν θιγμένων. Τα λόγια δεν πληγώνουν, ούτε τα βλέμματα, ούτε τα γέλια, ούτε τα κείμενα. Πόσο μάλλον τον Αύγουστο. Ούτε τα λόγια που δεν ειπώθηκαν πληγώνουν. Είναι όλα αδύνατον να πληγώσουν δες και το no law της πρώτης τροποποίησης. Είναι Αύγουστος ημερολογιακά αλλά και πάντα εσωτερικά έχουμε Αύγουστο. Μόνο λίγες μέρες έχει συννεφιά, αλλά ξέρεις, ότι Αύγουστος είναι και θα δούμε το άρμα του να περνάει και να φωτίζει την αποσκίλα. Άλλωστε ο Φαέθων έπεσε και η Αλκμήνη έγινε Αγία. Στο ανοικτό δάσος του Δούκα της Αθήνας τα αστέρια είναι οι παιδικές κουδουνίστρες κρεμασμένες στο πάρκο του ξαπλωμένου παιδιού. Μόνο να απλώσεις το χέρι και τα ακούμπησες και αυτά θα βγάζουν ήχους και εσύ θα γελάς. Πήγαινε στο δάσος και ξάπλωσε γυμνός κάτω από τον ουρανό του Αυγούστου. Ξύπνα πρωί μόλις βγει ο ήλιος και βούτα στο όρμο έξω από την αυλή που λαθραία έστρωσες να κοιμηθείς. Γύρνα πίσω στην αυλή και ξύπνα την με τα νερά που στάζεις και χαμογέλα μόλις δεις πως χαμογελά. Πες της να σηκωθεί και να δει τον όρμο. Είσαστε δυο πειρατές που βαρέθηκαν να κυνηγούν καράβια και είπατε να κοιμηθείτε σε μια αυλή στο δάσος. Κοίταξε τη που σηκώνεται, έχει μια φυσική συστολή που σε κάνει να χαμογελάς. Αλλά είναι πολύ όμορφη γιατί είναι πρωί. Το μεσημέρι γίνεται πάρα πολύ όμορφη και το βράδυ νεράιδα. Αλλά μην τη φοβάσαι παρόλο που είναι νεράιδα. Δεν μπορεί να σε πειράξει γιατί εσύ είσαι ο Αύγουστος που έχει τον ήλιο. Αλλά και το Καστριτσάνικο Ποτάμι είναι εκεί και σε περιμένει να σε λούσουν οι νεράιδες, αλλά και ο Πουκ είναι δούλος σου και σου ρίχνει σκόνη στα ρουθούνια όποτε θες αφού κοιμάσαι στο δάσος. Είναι Αύγουστος λοιπόν. Ξάπλωσε στην αυλή στο δάσος και πάρτην αγκαλιά γιατί φοβάται παρόλο που είναι η Τιτάνια. Ξαπλώστε να μετρήσετε τα αστέρια και ακούστε τους περαστικούς που περνάν το βράδυ μέσα από το δάσος για τον Σκίνο, αυτοί δεν σας βλέπουν αλλά εσείς τους ακούτε. Είναι πολύ όμορφα στη αυλή στο δάσος του Δούκα της Αθήνας.
Του Παναγιώτη Κουϊνη, Ιθάκη
via protagon.gr
Αφήστε μια απάντηση