ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΟΡΗΣΟΥ

Ο υπεύθυνος του Σχολικού Επαγγελματικού Προσανατολισμού (ΣΕΠ) της ΔΔΕ Καστοριάς κ. Γρηγόρης Ζέζος ενημέρωσε σήμερα (3-4-2024) τους μαθητές της Γ΄ Γυμνασίου για τις επιλογές σπουδών τους μετά το γυμνάσιο.

Με την Περιβαλλοντική μας Ομάδα
καθαρίζουμε τον αύλειο χώρο του σχολείου.

Ένα μεγάλο ευχαριστώ στην Ελένη Αλεξίου, την Ελένη Τσιπλάκη καθώς και στο Μουσικό Σχολείο Καστοριάς για την εμπειρία που ζήσαμε στη γιορτή της ποίησης!
Και του χρόνου!

Οι συμμετοχές μας:

Ειρήνη
Θέλουμε να έχουμε ειρήνη.
Δέντρα σιγοψέλνουν στον αέρα.
Πουλιά ψιθυρίζουν μελωδίες.
Αγάπη αγκαλιάζει τον κόσμο.

Ειρήνη είναι η παρέα.
Ειρήνη είναι η οικογένεια.
Ειρήνη είναι να χαμογελάς.
Ειρήνη είναι η ευτυχία.

Βιογραφικό Τλαέντιας Μερρούκο
Με λένε Τλαέντια Μερρούκο. Πηγαίνω στη Β΄ Γυμνασίου Κορησού
Καστοριάς. Μου αρέσει να ζωγραφίζω ακούγοντας μουσική. Μιλάω
ελληνικά και αγγλικά και αρχίζω να μαθαίνω τούρκικα. Όταν
μεγαλώσω, θέλω να γίνω δασκάλα αγγλικών και ηθοποιίας σε σειρές
στην Τουρκία. Γεννήθηκα στην Αλβανία και έζησα εκεί για δέκα χρόνια
και τώρα ζω στην Ελλάδα για περίπου τέσσερα χρόνια. Έχω δυο
αδερφές κι έναν αδερφό. Γεννήθηκα το 2010.

Η αρχή του ονείρου
Ένα όνειρο έχω από τότε που ήμουν μικρή.
Να έχω το δικό μου συγκρότητμα, τη δική μου μουσική.
Να έχω το δικό μου μικρόφωνο
κι από δίπλα την κολλητή.
Να χορέψουμε και να τραγουδήσουμε
πάνω σε μια σκηνή.
Να καθόμαστε να γράφουμε τραγούδια
από το βράδυ ως το πρωί.
Άλμπουμ, φωτογραφίες και αυτόγραφα να δίνουμε.
Σε επισκέψεις και συνεντεύξεις να είμαστε.
Και μια δροσερή καλοκαιρινή βραδιά του ‘23
όλα αυτά έγιναν αλήθεια
Δεν ονειρευόμουν παραμύθια.
Δουλεύαμε όλο το καλοκαίρι
μέρα με τη νύχτα.
Φωνή ψηλά και τα τραγούδια απ΄ την καρδιά
καθε τραγούδι που ψιθυρίσαμε
κάθε νότα που παίξαμε.

Βιογραφικό Παρασκευής Μπίρτσου

Είμαι η Παρασκευή Μπίρτσου. Πηγαίνω στη Γ΄ τάξη στο Γυμνάσιο
Κορησού Καστοριάς. Αγαπώ τη μουσική, αλλά δε μου αρέσει η
λυπημένη μουσική. Μιλάω αγγλικά και ιαπωνικά. Όταν μεγαλώσω θέλω
το συγκρότημά μου να έχει μεγάλη επιτυχία, να σπουδάσω δασκάλα ή
μεταφράστρια ιαπωνικών και να μεταναστεύσω στην Ιαπωνία.

Ξένος
Σε ξένο τόπο περιπλανιέμαι,
μονοπάτια άγνωστα διασχίζω.
Ξένοι άνθρωποι, γλώσσες νέες,
κόσμος μαγικός, γεμάτος θαύματα.
Στην ξενιτειά αναζητώ τον εαυτό μου,
αγκαλιά με τον άγνωστο κόσμο.
Σε κάθε βήμα, αίσθηση περιπέτειας,
στην καρδιά μου φωλιά της περιέργειας.
Ξένος, αλλά πάντα σε αναμονή,
να ανακαλύψω τα μυστικά του κόσμου

Είμαι η Αουρόρα Μερρούκα. Πάω τρίτη γυμνασίου,στο
γυμνάσιο Κορησού Καστοριάς. Γεννήθηκα και έζησα για
12 χρόνια στην Αλβανία. Έχω μια αδερφή μεγαλύτερη
και έναν αδερφό μικρότερο. Μου αρέσει να ζωγραφίζω,
να παίζω σε θέατρο και να δημιουργώ ποιήματα.
Μιλάω 4 γλώσσες (Ελληνικά, Αλβανικά, Τουρκικά και
Αγγλικά). Όταν θα μεγαλώσω θέλω να γίνω ηθοποιός σε
ταινίες.

Η αποτίμηση της δράσης!

Η ιστορία μας ξεκίνησε πέρυσι, όταν η ποιήτρια, φιλόλογος και μουσικός, Ελένη Αλεξίου επισκέφτηκε το σχολείο μας, το Γυμνάσιο Κορησού για ένα πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής με θέμα την ποίηση. Τα παιδιά είχαν την ευκαιρία να ακούσουν από την ποιήτρια αγαπημένα της ποιήματα και να συζητήσουν μαζί της για τα μυστικά της ποίησης. Στη συνέχεια με τη συνοδεία της κιθάρας της τα παιδιά έκαναν τις δικές τους ποιητικές δοκιμές. Αυτή η εμπειρία ήταν το κίνητρο, για να συμμετάσχουμε στην πρώτη συνάντηση νεανικής ποίησης που διοργάνωσε το Μουσικό Σχολείο Καστοριάς την περσινή χρονιά. Κι αφού ήταν πετυχημένη η πρώτη εμπειρία, την επαναλάβαμε και φέτος με την επίσκεψη της Ελένης στο σχολείο για ένα ακόμη πρόγραμμα Δημιουργικής Γραφής. Τρία κορίτσια αποφάσισαν να παρουσιάσουν τα ποιήματά τους και να εκτεθούν στο κοινό. Ήταν και φίλες οπότε η συμμετοχή τους στη εκδήλωση του Μουσικού Σχολείου ήταν και μια ευκαιρία για από κοινού απόδραση από την καθημερινότητα του σχολείου. Ο φιλόξενος χώρος εκδηλώσεων του Μουσικού Σχολείου ήταν ιδανικός για την εκδήλωση. Ένα κήπος ανθισμένος από εφήβους ήταν η αίθουσα. Τα κορίτσια μας βρήκαν τις φίλες τους από τα άλλα σχολεία κι αμέσως ένιωσαν οικεία. Παρουσίασαν πολλά σχολεία του νομού Καστοριάς, αλλά και η Κοζάνη φέτος έδωσε το παρόν. Ευτυχώς το Γυμνάσιο Κορησού ήταν στην αρχή οπότε απολαύσαμε τις απαγγελίες των ποιημάτων χωρίς την αναμονή και το άγχος της παρουσίασης.  Παρακολουθήσαμε με προσοχή τις ποιητικές δοκιμές των μαθητών/τριών και πολλές μας εντυπωσίασαν και μας συγκίνησαν, ίσως γιατί ακούμπησαν και δικές μας εσωτερικές χορδές. Την ώρα της απαγγελίας βλέπαμε σε οθόνη τα ποιήματα στο ηλεκτρονικό βιβλίο που ετοίμασαν οι υπεύθυνες της δράσης. Σημαντικό ήταν επίσης ότι προηγούνταν της απαγγελίας ένα βιογραφικό σημείωμα του παιδιού που το ίδιο είχε συντάξει, οπότε από αποκτούσαμε μια αίσθηση της προσωπικότητας του δημιουργού. Τα μουσικά διαλείμματα από τα μουσικά σύνολα του σχολείου με υπέροχα τραγούδια μας ξεσήκωσαν και τραγουδούσαμε κι εμείς μαζί τους. Οι διοργανώτριες φρόντισαν και για τη σίτισή μας με σάντουιτς, χυμό, νερό και γλυκό. Στο τέλος μας έδωσαν ένα αναμνηστικό λουλούδι μαζί με τις βεβαιώσεις συμμετοχής κι ένα μενταγιόν με το κλειδί του σολ. Βγάλαμε τις καθιερωμένες αναμνηστικές φωτογραφίες. Φύγαμε ενθουσιασμένες με τη διοργάνωση, γεμάτες από συναισθήματα για όλα αυτά που ζήσαμε. Θέλουμε αυτή η δράση να έχει συνέχεια. Ευχαριστούμε.

Το κείμενο του Δημήτρη Χατζή εδώ.

Στο εικαστικό έργο του Βλάση Κανιάρη μπορούμε να δούμε έναν άνθρωπο με τα χέρια στις τσέπες που τον περιτριγυρίζουν μερικές βαλίτσες. Φαίνεται ότι έχει μεταναστεύσει σε άλλη χώρα. Κάτι εντυπωσιακό είναι ότι δεν έχει κεφάλι. Στο απόσπασμα του Δημήτρη Χατζή ο μετανάστης ο οποίος αναφέρεται ότι νιώθει αποξενωμένος στη Γερμανία χωρίς κανένα συγγενή ή φίλο. Έχει κολλήσει στη βαρετή και συνηθισμένη καθημερινότητα. Ο άνθρωπος χωρίς κεφάλι στο εικαστικό έργο συνδέεται με τη ανυπόφορη ζωή του άντρα στη Γερμανία μιας και δεν ζει ευχάριστα και όλος του ο πνευματικός κόσμος και τα συναισθήματά του έχουν καταρρεύσει.

Θοδωρής Καραγιάννης

Ο εικαστικός Γιώργος Κόφτης δημιούργησε ένα έργο στη μνήμη όσων έχασαν τη ζωή τους στο τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα στα Τέμπη. Το έργο του «58 καρφιά στα Τέμπη», αποτελείται από 58 μεταλλικούς σωλήνες δυόμιση μέτρων που ο δημιουργός του με μια ομάδα φίλων του χρειάστηκαν περίπου τέσσερις εβδομάδες για να το στήσουν. Η καλλιτεχνική εγκατάσταση με τους σωλήνες, σε σχήμα καρφιών, θυμίζει Arte povera και παραπέμπει σε έργα τέχνης του Γιάννη Κουνέλλη.

Ο ίδιος ο καλλιτέχνης δήλωσε στην ΕΡΤ3 ότι το έργο αποτελείται από 57+1 καρφιά. 57 καρφιά για τα θύματα και ένα καρφί για τους αγνοούμενους και τους τραυματίες του δυστυχήματος. Το καρφί επιλέχθηκε γιατί είναι κάτι που μας πονάει, ένα αγκάθι, είναι αυτό που νιώθουμε όταν περνάμε από το σημείο, πρόσθεσε. Το έργο λειτουργεί και ως μήνυμα για τις οικογένειες των θυμάτων ότι είμαστε μαζί τους ότι δεν ξεχάσαμε, τόνισε και ανέφερε ότι το έργο τοποθετήθηκε 500 μέτρα μακριά από το σημείο της τραγωδίας γιατί δεν ήθελε να εκληφθεί ως παρέμβαση στο χώρο του δυστυχήματος.

Γ. Κόφτης (εικαστικός): 57+1 καρφιά στα Τέμπη