Μιλάμε για πολύ κλάμα. Πολύ. Πολύ κλάμα.

Γενικά

Και ελάτε, μας έλεγαν οι καθηγητές μας, θα είναι ωραία, μας έλεγαν, είναι καλή ταινία, μας έλεγαν, θα χαρείτε, μας έλεγαν. Και πήγαμε στις 9 Φεβρουαρίου, μετά τους ελέγχους (μήπως μας καλοπιάνανε;), και είδαμε την ταινία “ΤΟ ΘΑΥΜΑ”.

Τι να χαρούμε, που αγόρια κορίτσια πλαντάξαμε στο κλάμα. Να μην πιάσουμε στο στόμα μας μερικές καθηγήτριες που έκαναν πισίνα με το δάκρυ. Και κάποιον καθηγητή, ονόματα δε λέμε.

Χαλάλι, γιατί η ταινία ήταν πολύ ωραία και διδακτική. Τέτοιες διδακτικές επισκέψεις προτιμάμε. Τα μουσεία δεν είναι τόσο συγκινητικά!

 

Αφήστε μια απάντηση