Στην τελευταία, αποχαιρετιστήρια συνάντησή μας ως μαθητικός Όμιλος σήμερα, δώσαμε χαρακτήρα επίσημο με έναν τόνο πολυτέλειας! Γνωρίσαμε το αξεπέραστο αβγοτάραχο από τις θάλασσες του Μεσολογγίου και του Αιτωλικού, τη μοναδική ελληνική υπερτροφή την οποία λίγοι γνωρίζουν γευστικά, ίσως λόγω του κόστους του, και συνάμα απαιτητική λιχουδιά ως προς τα συνοδευτικά με τα οποία θα την καταναλώσεις!

Αρχικά παρακολουθήσαμε το επόμενο διαφωτιστικότατο ντοκιμαντέρ,

και ακολούθως βυθιστήκαμε στα αρώματα της θάλασσας που είναι εγκλωβισμένα στις κερωμένες ωοθήκες και το τρίμα αβγοτάραχου από αυτούς τους παραγωγούς εδώ και εδώ. Έμπνευση για τους μεζέδες μας οι προχωρημένες γευστικές προτάσεις από τις ιστοσελίδες των παραγωγών με μικροτσαχπινιές από εμάς: πουρές σελινόριζας & γλυκοπατάτας αρωματισμένος με εστραγκόν και μαραθόσπορο με την οξύτητα του λεμονιού διακριτικά·

φετούλες χαρουπόψωμου με κατίκι Δομοκού, αποξηραμένο βερίκοκο και σταγόνες μελιού-παλαιωμένου βαλσαμικού ξυδιού πάνω στο αβγοτάραχο·

φετούλες μπαγκέτας με κατίκι-φράουλα (να ’τη και η εποχικότητα) και ψημένα φύλλα nori,

ή με μους αγκινάρας-άνηθου (πάλι η εποχικότητα), σχοινόπρασο και φρέσκο λαδολέμονο με ελαιόλαδο μάκρης·

χοντρός φιδές από αλεύρι φαγόπυρου και καλαμποκάλευρο μέσα σε σάλτσα κίτρινης ντομάτας-βασιλικού μαγειρεμένης με αγουρέλαιο από την ποικιλία μανάκι.

Είναι αλήθεια ότι κάποια μέλη του Ομίλου δεν τα κατάφεραν άνετα με το αβγοτάραχο ως γευστική πρόκληση. Πιστεύω οι 2 γεύσεις παγωτού στο τέλος, μαζί με την ελιά της μάκρης ως γλυκό του κουταλιού (δώρο προς εμάς από τον Κύκλωπα) και τα γνώριμά μας & πετυχημένα σοκολατένια δαμάσκηνα γεμιστά με καρύδι από τη συνάδελφο Αλεξάνδρα Παπακυρίλλου να αποζημίωσαν τον όποιο δύσκολο ουρανίσκο.

Σχετικά με τα ευεργετικά οφέλη του αβγοτάραχου, λεπτομέρειες εδώ.

Η σημερινή σχεδόν 2μιση ωρών συνάντησή μας πάλι ήταν αφιερωμένη στο εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο, μόνο που αυτή τη φορά ικανοποιήσαμε την περιέργειά μας να δοκιμάσουμε το προϊόν που προέκυψε από τις συγκομιδές του Φθινοπώρου 2022 σε διαφορετικές καλλιεργούμενες ποικιλίες ελιάς πλην της κορωνέικης. Ο οργανοληπτικός πλούτος σύνθετος & απερίγραπτος! Επιλέξαμε μονοποικιλιακά ελαιόλαδα κυρίως με επίσημο ισχυρισμό υγείας, και μετατρέψαμε το σχολικό εργαστήριο σε ένα olive oil bar (δεν είχε να ζηλέψει τίποτα από ένα αντίστοιχο επαγγελματικό, για μην το χαρακτηρίσω και ανώτερο!) γεμάτο health tonics– φυσικά ελιξίρια υγείας για όλα τα μέλη του Ομίλου μας. Η γευσιγνωσία ακολούθησε την πρακτική που εφαρμόσαμε στην προηγούμενη συνάντηση με τα ελαιόλαδα κορωνέικης ποικιλίας, αν και αυτή τη φορά για κάθε ελαιόλαδο επιδιώξαμε μια προσχεδιασμένη τροφική ζεύξη (food pairing) με ξεχωριστό συνοδευτικό τρόφιμο ανά ελαιόλαδο [βλ. τη Σημείωση στο τέλος]. Έχοντας ως βάση αναφοράς την κορωνέικη της 1^ης μας προτίμησης από τη Μεσσηνία, συγκρίναμε μαζί της 6 μονοποικιλιακά ελαιόλαδα κυριολεκτικά προερχόμενα από τα 4 σημεία του ορίζοντα, ακολουθώντας μια γεωγραφική διαδρομή από βορρά προς νότο, από δυτικά προς ανατολικά και ξανά πίσω στον βορρά· γευτήκαμε και νησιωτικούς και στεριανούς ελαιώνες με την εξής διαδοχή: κορωνέικη (Αμπελόφυτο/Μεσσηνία) → λιανολιά (Κέρκυρα) → τσαμπιδοελιά (Αρχαία Ολυμπία/Ηλεία) → μανάκι (Καλέντζι/Κορινθία) → τσουνάτη (Χανιά/Κρήτη) → κολοβή (Πλωμάρι/Λέσβος) → μάκρη (Μάκρη/Αλεξανδρούπολη). Όλα τα προαναφερθέντα ελαιόλαδα (περιορισμένης ή μη κυκλοφορίας, τα προμηθευτήκαμε από εδώ και εδώ) ανοίχτηκαν επί τόπου, και κάθε γευσιγνώστης μας συμπλήρωσε το παρόν φύλλο αξιολόγησης· τα εικονιζόμενα αποτελέσματα που ακολουθούν, προέκυψαν από τις απαντήσεις 18 ατόμων (τα 15 μέλη του ομίλου μας μαζί εκτάκτως με 3 καθηγήτριές μας):

Ως προς το χρώμα τους, το ελαιόλαδο της τσουνάτης φάνηκε να μην πολυδιαφέρει από αυτό της κορωνέικης, ενώ στα υπόλοιπα ελαιόλαδα εντοπίσαμε πιο πράσινους τόνους, και ειδικά περισσότερο πράσινο όλων το ελαιόλαδο της μάκρης. Αναμενόμενο κάτι τέτοιο, αφού οι καρποί συλλέγονται σχετικά άγουροι, οπότε οι χλωροφύλλες τους έχουν την ευκαιρία να εκχυλιστούν στο τελικό προϊόν.

Ως προς τη μύτη και έχοντας ως μέτρο σύγκρισης το μέτριο φρουτώδες της κορωνέικης, διαπιστώσαμε ότι η λιανολιά, η τσουνάτη και η κολοβή μάς έδωσαν εξίσου μέτριο φρουτώδες, ενώ ως έντονα φρουτώδεις αξιολογήσαμε την τσαμπιδοελιά, το μανάκι και τη μάκρη, με τις δύο τελευταίες να συναγωνίζονται στην ένταση.   

Σε ό,τι αφορά το πικρό στοιχείο, δεν απείχαμε ως ερασιτέχνες γευσιγνώστες από τις επίσημες επαγγελματικά χαρακτηρισμένες ποιότητες που ισχύουν για αυτά τα ελαιόλαδα: η μάκρη και το μανάκι αξιολογήθηκαν από εμάς ως ήπια προς μετρίως πικρά ελαιόλαδα παράλληλα προς την κορωνέικη· στο μεταίχμιο μέτριου προς έντονα πικρού η κολοβή, και αναμφίβολα έντονα πικρές η λιανολιά και η τσουνάτη· το δε πικρό της τσαμπιδοελιάς για τους μισούς σχεδόν γευσιγνώστες μας αξιολογήθηκε ως ιδιαίτερα έντονο!

Ως προς το πικάντικο «αποτύπωμά» τους, ήπιες/μέτριες: η μάκρη, η κολοβή και το μανάκι, παράλληλα προς την κορωνέικη της επιλογής μας. Έντονα πικάντικες η τσαμπιδοελιά και η τσουνάτη, ενώ πιο πικάντικη όλων η λιανολιά.

Δεν γνωρίζω πόσο επηρέασαν τα συνοδευτικά τρόφιμα, στην τελική τους απόφαση, τους γευσιγνώστες μας σχετικά με το ποιας ποικιλίας ελαιόλαδο θα επέλεγαν ως πρώτο/δεύτερο/τρίτο: Από τα ήπια, «γλυκά» ελαιόλαδα, η μάκρη και το μανάκι συγκέντρωσαν πολλές ψήφους 1^ης προτίμησης, ενώ εντός πρώτης τριάδας προτιμήσεων βρέθηκαν σταθερά οι «επιθετικές» τσαμπιδοελιά και λιανολιά. Το αποτέλεσμα στον ουρανίσκο και οισοφάγο των δύο τελευταίων  προφανώς μετριάστηκε από τα βρασμένα ρεβύθια και την καυτή πατάτα ατμού, ενώ η μάκρη συνόδευσε τέλεια την “υπερ-τροφική” μους σοκολάτας από κακάο-αβοκάντο-μέλι που παρασκευάσαμε (η συνταγή εδώ). Τέλος, η προτεινόμενη από τον ελαιοπαραγωγό ζεύξη ψαριού με μανάκι ενθουσίασε αρκετούς από τους γευσιγνώστες μας, όταν δοκίμασαν τρυφερά κομμάτια σκέτου τόνου ή σολωμού al naturale μέσα στο προαναφερθέν ελαιόλαδο.

Από αυτή τη συνάντηση σίγουρα αποχώρησαν πολλοί ουρανίσκοι εκπαιδευμένοι ή έστω συνειδητοποιημένοι ότι το γενετικό απόθεμα της ελιάς σε αυτή τη χώρα εκτός από πλουσιότατο είναι και ικανότατο να αποδώσει εξαιρετικά υγειοπροστατευτικά ελαιόλαδα σε κάθε τόπο με τις κατάλληλες πρακτικές καλλιέργειας και ελαιοτριβείου.  

Σημείωση: Τα ελαιόλαδα που χρησιμοποιήσαμε, –μετά από κάθε δοκιμή ξεχωριστά το καθένα από το ειδικό ποτηράκι γευσιγνωσίας–, συνδυάστηκαν με τα εξής τρόφιμα: κορωνέικη μαζί με ψωμί/μήλο Granny Smith· λιανολιά με ρεβύθια βρασμένα σε νερό, σε θερμοκρασία δωματίου· τσαμπιδοελιά με καυτή πατάτα βρασμένη στον ατμό· μανάκι με κομμάτια από νερόβραστο φιλέτο τόνου/σολομού σε θερμοκρασία δωματίου· η χανιώτικη τσουνάτη με ροζ ντομάτες και ντοματάκια βιολογικής καλλιέργειας επίσης από τα Χανιά, σε θερμοκρασία δωματίου· η κολοβή από το Πλωμάρι Λέσβου με βιολογική φέτα από τον Μανταμάδο Λέσβου· η μάκρη με μους σοκολάτας και ανθό αλατιού από το Μεσολόγγι. Το συγκεκριμένο food pairing επιλέχτηκε αφενός ως τρόπος καθαρισμού του ουρανίσκου μας πριν ακολουθήσει το κάθε επόμενο ελαιόλαδο, και αφετέρου διότι ήταν μεσημέρι και κάπως πεινούσαμε μετά από το πρωινό πρόγραμμα μαθημάτων…επίσης όλες αυτές οι διαδοχικές δοκιμές των ελαιολάδων θα ήταν άκρως βαρετές μόνο με ενδιάμεση κατανάλωση ψωμιού ή μήλου, δεδομένου ότι οι επαγγελματίες γευσιγνώστες αποφεύγουν να δοκιμάζουν περισσότερα από 5 ελαιόλαδα τη φορά· εμείς, παρότι άπειροι ερασιτέχνες, τα καταφέραμε με 7 διαφορετικά ελαιόλαδα “στο μενού”.

Μια σύνθετη γευστικά βόλτα εν μέσω φρέσκων αρωμάτων καταφέραμε σήμερα στο σχολικό εργαστήριό μας! Ήταν η πρώτη συνάντηση του Ομίλου (αν και η συμμετοχή των μελών μειώθηκε αυτή τη φορά στα 2/3) αφιερωμένη στη ρευστή χρυσή υπερτροφή: το ελληνικό ελαιόλαδο! Σκεφτήκαμε για αρχή να γνωρίσουμε αισθητηριακά (όραση, όσφρηση, γεύση) το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο μόνο από τη βασίλισσα ποικιλία Κορωνέικη. Προμηθευτήκαμε από εδώ αντιπροσωπευτικά premium ελαιόλαδα της εν λόγω ποικιλίας με αναγνωρισμένη γεωγραφική προέλευση (Ηλεία, Μεσσηνία, Λακωνία και Σητεία Κρήτης). Χρησιμοποιήσαμε βιοαποικοδομήσιμα ποτηράκια γευσιγνωσίας από PLA (πολυγαλακτικό) μιας χρήσης (τα οποία εντοπίσαμε εδώ και αγοράσαμε από εδώ) και ακολουθήσαμε τους κανόνες γευσιγνωσίας όσο πιο κοντά στα επαγγελματικά πρότυπα (λ.χ. από ελαιόλαδο σε ελαιόλαδο «καθαρίζαμε» το στόμα μας με μήλο Granny Smith ή ψωμί ημέρας και εμφιαλωμένο νερό· ο δε χώρος μας είχε σταθερή θερμοκρασία 22°C και ελεγχόμενο ηλιακό φως). Συμπληρώσαμε το παρόν ερωτηματολόγιο (στα ακόλουθα γραφήματα συγκεντρωμένα τα αποτελέσματα από 10 γευσιγνώστες), αλλά το κυριότερο κάθε ελαιόλαδο από τα 4 της δοκιμής ήταν αφορμή για γόνιμη συζήτηση με τις συγκρίσεις να πρωταγωνιστούν!  

Πιο πράσινες νότες εντόπισαν οι γευσιγνώστες μας στα ελαιόλαδα από Ηλεία και Λακωνία, ενώ κάπως πιο ανοιχτόχρωμα τα άλλα δύο. Και τα τέσσερα ελαιόλαδα χαρακτηρίζονται από μέτριας έντασης φρουτώδη αρώματα (σύμφωνα με τις ιστοσελίδες του προμηθευτή), εμείς όμως το σητειακό ελαιόλαδο το βρήκαμε από έντονα έως πολύ έντονα αρωματικό έναντι των άλλων τριών. Σαφώς διακρίναμε τα αρώματα φρεσκοκομμένου γρασιδιού/ φύλλων πράσινης σαλάτας, ντομάτας ή αγκινάρας. Ως προς το πικρό στοιχείο, το σητειακό ελαιόλαδο όπως και αυτό της Μονεμβασιάς μας «χτύπησαν» ως ιδιαιτέρως έντονα στη γεύση. Τέλος, έντονα πικάντικα χαρακτηρίσαμε όλα τα ελαιόλαδα πλην του μεσσηνιακού, με το σητειακό ειδικά να «τρέχει» πιο μπροστά ως κάπως πιο πικάντικο όλων.

Από αυτήν την κούρσα των (εντελώς υποκειμενικών) συγκρίσεων, οι (αρχάριοι) γευσιγνώστες του Ομίλου μας ανέδειξαν αυθόρμητα ως 1^ο στις προτιμήσεις τους το μεσσηνιακό ελαιόλαδο και 2^ο αυτό από την Αρχαία Ολυμπία. Όλες αυτές οι διαφορές –είτε μικρές είτε μεγάλες για τον καθέναν από εμάς– που αισθανθήκαμε και διαπιστώσαμε μεταξύ των συγκεκριμένων ελαιολάδων δεν αντανακλούν άλλο από αναμενόμενες παραλλαγές στο βασικό γευστικό/αρωματικό προφίλ της κορωνέικης ποικιλίας ελιάς, όπως αυτές διαμορφώνονται κυρίως από το μικροκλίμα του εκάστοτε ελαιώνα και το υψόμετρο της περιοχής του, από τις πρακτικές καλλιέργειας κάθε παραγωγού, από τη συνολική εργασία του ελαιοτριβείου.

Σε επόμενη συνάντησή μας, προγραμματίζουμε να επαναλάβουμε τη σημερινή (ερασιτεχνική) γευσιγνωσία με ελαιόλαδα από διαφορετικές ποικιλίες ελιάς έχοντας ως μέτρο σύγκρισης/αναφοράς τη μεσσηνιακή κορωνέικη της 1^ης μας προτίμησης.

Παλαιότερες αναρτήσεις μας σχετικά με το ελαιόλαδο: εδώ, εδώ, εδώ, εδώ και εδώ. 😉

Το απόλυτο φυσικό κοκτέιλ-υπερτροφή: ένα ποικίλα γλυκό, υδάτινο συνονθύλευμα σακχάρων (πρωταγωνιστούν η φρουκτόζη και η γλυκόζη), οργανικών οξέων, ενζύμων (φυτικής προέλευσης αλλά και από τους αδένες των μελισσών) και άλλων πρωτεϊνών, αμινοξέων, βιταμινών, μεταλλικών ιόντων, ιχνοστοιχείων, φλαβονοειδών με αντιοξειδωτική αξία, αλκαλοειδών και γυρεόκκοκων! Αν μάλιστα λάβουμε υπόψιν τη ποικιλότητα των φυτικών ειδών της χώρας μας τα οποία αξιοποιούν οι μέλισσες, το γεωγραφικό ανάγλυφο και τις ιδιαίτερες κλιματικές συνθήκες κατά τόπους, και ασφαλώς τη νομαδικότητα της μελισσοκομίας, μπορούμε άνετα να καταλάβουμε γιατί το ελληνικό μέλι είναι μοναδικά αξεπέραστο!  

Ο Όμιλός μας έθεσε ως στόχο μέχρι την έναρξη των διακοπών του Πάσχα να γνωρίσει γευστικά έναν αριθμό μελιών (άλλα κοινά και άλλα ασυνήθιστα, 34 στο σύνολό τους και διαφορετικής γεωγραφικής προέλευσης, βλ. εδώ), και ακολούθως κάθε μέλος των μαθητικών ομάδων να αναγνωρίσει 4 άγνωστα μέλια έχοντας ως βάση τη γευστικές εμπειρίες που συσσώρευσε (φύλλο εργασίας εδώ).

Κατά τη σημερινή συνάντησή μας, στο 1^ο μέρος της, σμίξαμε διαδικτυακά με τον Κο Γιώργο Καρυπίδη, υπεύθυνο του Κ.Ε.ΠΕ.Α. (ΚΠΕ) Παρανεστίου, ο οποίος, ως έμπειρος μελισσοκόμος, μας έλυσε κάμποσες απορίες σχετικά με τη βιολογία της μέλισσας, την ηθολογία μιας μελισσοκοινωνίας, ενώ μας αποκάλυψε χρήσιμα tips σχετικά με το (γνήσιο) μέλι. Στο 2^ο μέρος, αξιοποιήσαμε ένα μέλι πορτοκαλιάς πάνω σε φετούλες ψωμιού με κατίκι Δομοκού ή τσαλαφούτι Αμφιλοχίας παρέα με γύρη ερείκης· ακολούθως γευτήκαμε μια σεφουκλωτή πίτα (με αφορμή τη συνταγή εδώ) περιχυμένη με μέλι θυμαριού ή μέλι μάραθου, και κλείσαμε επισήμως γλυκά με μια μους ταχινιού που είχε ως βάση της το μέλι θυμαριού (βλ. συνταγή εδώ).

Ευχαριστούμε θερμά τον Κο Καρυπίδη Γιώργο για τον χρόνο που μας αφιέρωσε σήμερα και μας ενθουσίασε με όσα μας παρουσίασε, και την Κα Αιγινήτου Νικολέτα (η γραμματέας του σχολείου μας), η οποία επιμελήθηκε έμπειρα την τελική παρασκευή της σεφουκλωτής μας.

Ακόμη μία ελληνική υπερτροφή μάς απασχόλησε σήμερα, στην πρώτη βόλτα μας ως μαθητικός Όμιλος εκτός σχολικού περιβάλλοντος. Σιδερίτης ή σιδηρίτης (κατά τον Διοσκουρίδη), διάσημο φυτό της ελληνικής χλωρίδας, γνωστό ως «τσάι του βουνού», το οποίο σημειώνει αυξημένη ζήτηση στο εξωτερικό (εκεί άλλωστε διοχετεύονται οι μεγάλες ποσότητες των καλλιεργούμενων ειδών της χώρας), αλλά όχι τόσο διαδεδομένο στις προτιμήσεις εντός χώρας όσο για το απωανατολικό κοινό τσάι, ίσως λόγω άγνοιας για τις ιδιότητές του. Αποφασίσαμε λοιπόν να το γνωρίσουμε και να το γευτούμε με αφορμή ένα διαφωτιστικότατο σεμινάριο από τη γεωπόνο & οικοδέσποινα Κα Κουνέλη Βαρβάρα στο Open Farm μέσα στην ιστορική λαχαναγορά του Ρέντη.

Μετά από μια σύντομη εισαγωγή σχετική με τα αρωματικά & φαρμακευτικά φυτά της Ελλάδας, τη βιοποικιλότητά τους, και τη θέση τους στην πυραμίδα της μεσογειακής διατροφής, περάσαμε σε ποικίλες εντυπωσιακές λεπτομέρειες για το γένος Sideritis: αυτοφυές με ~17 είδη και υποείδη στη χώρα μας, που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει ως πρώτης λογής «γιατροσόφι» τόσο σε ευεργετικότητα όσο και σε αντιοξειδωτική αξία από το κλασικό κινεζικό τσάι (Camelia sinensis). Πολύτιμη και πλούσια η σύστασή του ειδικά σε αντιοξειδωτικά: φλαβονοειδή, αιθέρια έλαια, τριτερπενικά οξέα, διτερπένια, κουρκουμίνη και καρυοφυλλίνη. Περιέχει επίσης φαινολοπροπάνια, ιριδοειδή, κουμαρίνες, λιγνάνες και στερόλες. Δεν περιέχει καφεΐνη, οπότε είναι δυνατόν να καταναλώνεται άφοβα σε αρκετή ποσότητα· ακόμη και τα παιδιά μπορούν να το πίνουν σε λογική ποσότητα, αφού δεν εμφανίζει διεγερτική δράση. Επιπλέον δεν εμφανίζει γνωστές παρενέργειες!

Στο βιωματικό μέρος αυτού του σεμιναρίου, εξοικειωθήκαμε ειδικά με 3 είδη καλλιεργούμενου σιδερίτη που μπορούμε να προμηθευτούμε από καταστήματα βιολογικών προϊόντων: αυτόν του Ταϋγέτου (Sideritis clandestina, γνωστό και ως τσάι του Μαλεβού), το τσάι του Ολύμπου (Sideritis scardica), και το τσάι της Κρήτης (Sideritis syriaca, γνωστό και ως μαλοτήρας ή καλοκοιμηθιά). Εντοπίσαμε και εστιάσαμε στις μορφολογικές διαφορές τους, ώστε να είμαστε σε θέση να τα αναγνωρίσουμε εάν ποτέ βρεθούμε σε μεγάλο υψόμετρο, ενώ τέλος προσπαθήσαμε να τα διαφοροποιήσουμε οργανοληπτικά- όσο αυτό ήταν εφικτό από κάθε μέλος του Ομίλου.

Καθιερώνεται εφεξής ως το επίσημο έγχυμα στις συναντήσεις του Ομίλου μας μετά από όσα μάθαμε!

Δύο συναντήσεις του Ομίλου μας αφιερώσαμε για να γνωρίσουμε το χαρούπι (πιο συγκεκριμένα τον καρπό της χαρουπιάς, Ceratonia siliqua). Αφού αναδιφήσαμε στην έντυπη βιβλιογραφία και το διαδίκτυο, καταγράψαμε την υψηλή διατροφική αξία του, την ιστορία του, ακόμη και τη χρήση του ως εναλλακτικό του κακάο σε άλλες εποχές («σοκολάτα της Κατοχής», «τρόφιμο επιβίωσης»). Μάλιστα το τελευταίο μάς ενέπνευσε να παίξουμε μια δοκιμή τυφλής γευσιγνωσίας κατά την πρώτη συνάντησή μας: Παρασκευάσαμε με τις ίδιες ακριβώς πρώτες ύλες δύο σοκολατόπιτες με βάση αυτή τη συνταγή, με τη διαφορά ότι στη δεύτερη «σοκολατόπιτα» χρησιμοποιήσαμε κρητικό χαρουπάλευρο αντί για κακάο. Όλα τα μέλη του Ομίλου κλήθηκαν να δοκιμάσουν και να αναγνωρίσουν γευστικά/οσφρητικά με καλυμμένα τα μάτια τους, μικρά κομμάτια είτε από το ένα παρασκεύασμα είτε από το άλλο με την εξής σειρά δοκιμής: 1^ο Κ, 2^ο Κ, 3^ο Χ, 4^ο Χ και 5^ο Χ, όπου Κ τεμάχιο με κακάο και Χ τεμάχιο με χαρουπάλευρο.

Τα αποτελέσματα επιτυχίας ανά τεμάχιο γλυκού δίδονται στο ακόλουθο γράφημα:

Είναι αξιοπερίεργο γιατί ειδικά το 5^ο κατά σειρά κομμάτι «σοκολατόπιτας» σημείωσε τη μικρότερη επιτυχία σε όλους τους γευσιγνώστες μας (αν και σοβαρή αποτυχία ~ 50% στην αναγνώριση προέκυψε ήδη από το 4^ο κομμάτι!), οι οποίοι είχαν γευτεί μόλις νωρίτερα ποικίλα προϊόντα με χαρουπάλευρο ή χαρουπόμελο, η δε γεύση του κακάο είναι πολύ οικεία σε όλους! Σίγουρα πάντως το χαρούπι τα κατάφερε επάξια ως μιμητής του κακάο.

Κατά τη δεύτερη συνάντησή μας, σαν σε άλλο γεύμα εργασίας, οι μαθητικές ομάδες παρουσίασαν τους καρπούς της έρευνάς τους σχετικά με το χαρούπι “μεταξύ τυρού και αχλαδίου”. Απολαύσαμε μία απολύτως φυτική πίτσα της οποίας το τραγανό ζυμάρι περιείχε χαρουπάλευρο, ενώ την ιδέα της ζύμης με χαρουπάλευρο την εφαρμόσαμε επιτυχώς και στην παρασκευή της βάσης μιας λαδένιας (με ριγανάτη επικάλυψη από κρεμμύδια, τομάτες και ελιές). Δεν αφήσαμε ψίχουλο! Η αναζήτησή μας στο χαρούπι έκλεισε γλυκά με χειροποίητα σοκολατάκια δαμάσκηνου σκονισμένα αυτή τη φορά με γνήσιο κακάο.

ΥΓ: Οι ακόλουθοι σύνδεσμοι οδηγούν σε παρουσιάσεις των μαθητικών ομάδων αφιερωμένες στο χαρούπι: εργασία #1 , εργασία #2 , εργασία#3 .

Εορταστικό το κλίμα στην πρώτη για το 2023 συνάντηση του Ομίλου μας την περασμένη Τετάρτη. Περιμέναμε να απαλλαγούμε από την πίεση των εξετάσεων του Α΄ τετραμήνου για να απολαύσουμε μια εναλλακτική βασιλόπιτα, η οποία δεν περιείχε γλουτένη, δεν περιείχε ζάχαρη αλλά κορινθιακή σταφίδα και μέλι από άνθη πορτοκαλιάς (από τους αργίτικους πορτοκαλεώνες), ενώ στη λιπαρότητά της συνέβαλε ένα αρωματικό στακοβούτυρο από τα Χανιά. Για την εορταστική επικάλυψη χρησιμοποιήσαμε: ερεικόμελο αραιωμένο με νερό μαστίχας, πάνω στο οποίο ρίξαμε βιολογική πολυανθική γύρη ερείκης και ρόδι Ερμιόνης. Πέντε οι νικητές του τυχερού φλουριού οι οποίοι κέρδισαν βρώσιμα δώρα με υπερτροφές, ενώ κλείσαμε την απογευματινή συνάντησή μας με ένα ισχυρά αντιοξειδωτικό αρωματικότατο έγχυμα από τα περίφημα αγιοργούσικα ροδοπέταλα.

Εορταστική η τελευταία μας συγκέντρωση στον όμιλο Greek Super Food Treasures για το 2022!

Η συνάντηση ήταν αφιερωμένη στα κράνα και τα τσάπουρνα· άγνωστοι αμφότεροι οι εν λόγω υπερκαρποί στα μέλη μας. Δοκιμάσαμε τα κράνα ως μαρμελάδα και ως λικέρ, ενώ τα τσάπουρνα ως μαρμελάδα. Στη γευσιγνωσία μας συμπεριλάβαμε διάφορα ιταλικά τυριά και σαλάμια που έφερε ο υπογράφων από την L’Antica Salumeria στη Ρώμη, αφού συμμετείχε στην πενθήμερη εκδρομή της Γ΄ τάξης. Η διακριτική στυφή/ξινωπή γεύση των δύο φρούτων ως μαρμελάδα ταίριαξε απόλυτα με το αλάτι και το άρωμα ειδικά των πρόβειων τυριών· επίσης οι δύο μαρμελάδες μας ανύψωσαν εκείνο το βουτυράτο αφράτο γνήσιο μιλανέζικο πανετόνε μας.

Ευχαριστούμε θερμά την Εύη Παπαβασιλείου από την Φιλύρα Τρικάλων και τον Τάσο Χατζηχρηστίδη από το Άγκιστρο Σερρών οι οποίοι πρόθυμα μας προμήθευσαν τα προσεγμένα προϊόντα τους και μας έδωσαν την ευκαιρία να γνωρίσουμε γευστικά αυτούς τους άγριους υπερκαρπούς έστω σε μεταποιημένη μορφή.

Πλούσια η δράση του Ομίλου μας Greek Super Food Treasures κατά τις πρώτες 6 βδομάδες των συναντήσεών μας! Ο ενθουσιασμός περισσεύει και έτσι εξηγείται γιατί από τα 12 αρχικά μέλη φτάσαμε στα 16 μέλη!
Γνωρίσαμε οπτικά & γευστικά σε αφυδατωμένη μορφή (δαμάσκηνα Σκοπέλου, μύρτιλα, goji berries, cranberries, κορινθιακές σταφίδες, αρώνια και ιπποφαές) και σε νωπή μορφή (ρόδι Ερμιόνης και αρώνια) διάσημους υπερκαρπούς με υψηλό αντιοξειδωτικό προφίλ, όλοι ελληνικής παραγωγής από βιολογικές καλλιέργειες. Έχοντας ως βάση πληροφορίες από ποικίλες πηγές (εδώ, εδώ, και εδώ), τα μέλη μας επεξεργάστηκαν το παρόν φύλλο εργασίας. Το ρόδι Ερμιόνης και τα cranberries διακρίθηκαν από τις ομάδες εργασίας ως τα πιο εύγεστα.

Σε επόμενη συνάντησή μας, αξιοποιήσαμε τα αποξηραμένα φρούτα που μας περίσσεψαν για να ετοιμάσουμε ένα τονωτικό ενεργειακό μούσλι ως εύκολη πρόταση για πρωινό. Στη γευστική παλέτα μας αυτή τη φορά συμπεριλάβαμε ως βάση στην παρασκευή μας λεπτές νιφάδες βρώμης χωρίς γλουτένη, νόστιμους κολοκυθόσπορους (ελληνικής παραγωγής), σπόρους chia και άρωμα κανέλας (είτε ως Κεϋλάνης είτε ως κασία). Ένα νέο φύλλο εργασίας οδήγησε τα μέλη του Ομίλου στην αναζήτηση πληροφοριών για τη διατροφική αξία της βρώμης και των σπόρων chia, ενώ πυροδότησε συζήτησή μας σχετικά με τα προτερήματα της γνήσιας κανέλας.

Tην ιδέα περί υπερτροφών την επεκτείναμε ένα βήμα παραπέρα: Παρασκευάσαμε ένα εύκολο ψωμί το οποίο συγκέντρωνε ποικίλες διατροφικές αρετές. Ακολουθήσαμε τη συνταγή που δίνεται εδώ και ετοιμάσαμε 6 ποιότητες άρτου ανάλογα με το αλεύρι που επέλεξε η κάθε ομάδα για να προσδώσει έναν ιδιαίτερο χαρακτήρα στο προϊόν της. [από αριστερά προς τα δεξιά στην παρακάτω φωτο: μείγμα επτά σπόρων, επτάσπορο με σκόνη ενεργού άνθρακα, με χαρουπάλευρο, με αλεύρι κάστανου, με αλεύρι αμάρανθου, και με αλεύρι καρύδας]

Τα ψωμιά μας ψήθηκαν στους οικιακούς φούρνους των μελών που ανέλαβαν να ολοκληρώσουν την όλη προσπάθεια, και την επόμενη μέρα τα γευτήκαμε όλα! Χωρίς διάκριση, όλες οι αρτοπαρασκευές μας ήταν ιδιαίτερες και γευστικότατες! Άξια δε συνοδευτικά στην αρτογευσιγνωσία μας: 4 πλούσια στο στόμα τυριά (αρσενικό Νάξου, γιδογραβιέρα Μετσόβου με πιπέρι, παλαιωμένες κρητικές γραβιέρες «σπηλιάς» και με θυμάρι από τη Φαιστό), συν 2 εξαιρετικές μαρμελάδες (σύκου & δαμάσκηνου) ιδιοπαρασκευή από τη συνάδελφο Παπακυρίλλου Αλεξάνδρα.

Επειδή η γεύση του επτάσπορου με ενεργό άνθρακα μας εντυπωσίασε, στην επόμενη ολομέλειά μας κατά την οποία συζητήσαμε το παρόν φύλλο εργασίας, παρασκευάσαμε ένα χειμωνιάτικο αποτοξινωτικό smoothie με ενεργό άνθρακα. Η ιδέα προήλθε από εδώ.