Επικοινωνία

14/9/2020. Η σημερινή εμπειρία δεν μπορεί εύκολα να βρει ευχαρίστηση, χωρίς επίπονη προσπάθεια. Η αυλή είχε την δυνατότητα να δεχτεί όλους τους γονείς και τα παιδιά, ακόμη και σε απόσταση του 1,5 μέτρου. Ακόμα και αν δεν βρίσκονταν οι γονείς στον υπαίθριο χώρο, τα παιδιά είχαν όλα δικαίωμα στο καλωσόρισμα αντικρίζοντας το χαμόγελο των δασκάλων τους και των συμμαθητών τους, το οποίο αν και πρώτη ημέρα τους απαγορεύτηκε. Με ιδιαίτερο παράδειγμα τα παιδιά του νηπιαγωγείου και της πρώτης δημοτικού η προσαρμογή τους χρειάζεται απαραιτήτως την ζεστασιά της έκφρασης των προσώπων. Παρόλα αυτά, συγκεντρωθήκαμε 40 ενήλικες και 30 παιδιά για τον αγιασμό του δημοτικού, μουδιασμενοι, μασκοφόροι σε ανοιχτό υπέροχα αεριζόμενο χώρο μαζί με τα παιδιά μας. Δείξαμε καλή διαγωγή και κρατήσαμε τα πολλά λόγια αναμεταξύ μας . Οι εκπαιδευτικοί μας από αύριο θα κληθούν να σηκώσουν το φορτίο της υπερπροσπαθειας παιδιών, γονέων και εκπαιδευτικών. Και όλα αυτά κάτω απ’ μια οξυμωρη αλήθεια. “Δεν έχουμε πειστεί για όλα αυτά” . Και δεν θα πειστούμε διά του φόβου. Αλλά δια της αλήθειας με επιστημονική τεκμηρίωση. Αγαπητοί μας εκπαιδευτικοί και γονείς, ζητάτε να γίνουμε παράδειγμα στα παιδιά μας και να τα παροτρύνουμε όταν μας εκφράζουν πόσο δύσκολα φέρουν τη μάσκα. Όμως, μας ζητάτε ταυτόχρονα να γίνουμε εμείς οι γονείς αυτοί που θα βεβηλωσουμε την ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του παιδιού μας, όταν αυτό θα νιώθει ότι, ναι μεν δεν αντέχω ένα πανί στο στόμα και τη μύτη μου, όμως όλοι με μαλώνουν για να το κάνω. Θέλω να αγκαλιάσω τον φίλο μου και δεν με αφήνουν, θέλω να γελάσω και δεν μπορώ να το δείξω, ούτε να λάβω αυτή την χαρά, θελω να μιλήσω, αλλά αποθαρρυνομαι, δεν θα ακουστω. Πώς να το κάνουμε αυτό στα παιδιά μας; Θα τα κάνουμε εμείς οι ίδιοι από τα 6 τους πολίτες χωρις πρόσωπο; Τι μας ζητούν; Να τα κάνουμε αριθμούς; Δεν μας είναι εύκολο να μας ζητήσει το σχολείο να κάνουμε αυτόν τον αγώνα. Αν όχι όλοι, η πλειοψηφία των γονέων είναι ανήσυχη για όλα αυτά. Για μια ίωση που είναι όπως αναφέρθηκε “μια ίωση, απλά λίγο πιο βαριά”, χάριν της οποίας για κάθε φτέρνισμα ή πυρετό το σχολείο έντρομο θα περιμένει την πολυπόθητη αρνητική απάντηση. Σχολείο και χαρά; Εύχομαι να μην μας γίνει ανάμνηση. Και μια θερμή παράκληση, έξω από τα σχολεία μας η αστυνομία… Εκπαιδευτικοί μας, ευχόμαστε ο θεός να σας δώσει φώτιση και δύναμη να σταθείτε. Είμαστε δίπλα σας, όχι τυφλά υπάκουοι, όμως καρδιακά πρόθυμοι να αλληλοστηριχθουμε. Ξέρουμε ότι δεν ευθυνεστε. Αυτός ο αγιασμός θα μείνει στην μνήμη μας ως μια μελανή έναρξη. Ελπίζουμε στον πλούτο της καρδιάς σας