Δανειζόμαστε, παραφρασμένο, αυτόν τον τίτλο από τους “Αχαρνής”  του Σαββόπουλου για να σας παρουσιάσουμε  το δικό μας θερμοκήπιο, την προσπάθεια των παιδιών μας όλο αυτό τον καιρό και τέλος την ώρα που ξεκινήσαμε να μαζεύουμε τα πρώτα μαρούλια .

Νωρίς τον χειμώνα όλοι μας, παιδιά και δάσκαλοι, ξεκινήσαμε με μεγάλη χαρά και κέφι να φυτεύουμε μαρούλια, κρεμμύδια, ντομάτες, αγγούρια και κολοκύθια. Κάθε πρωί τα μεγάλα παιδιά άνοιγαν τα νάυλον και το απόγευμα πριν σχολάσει το ολοήμερο τα ξανάκλειναν. Το πότισμα γινόταν σε τακτικές ημερομηνίες από τα ίδια τα παιδιά και το ξεβοτάνισμα επίσης!

“Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά” και τα φυτά μας μεγαλώσανε, Τα πρώτα μαρούλια κόπηκαν  και “τι θα τα κάνουμε;” αναρωτηθήκαμε! Κι εδώ να τα πάλι τα καλά μας τα παιδάκια:”Να τα δώσουμε σαν δώρο σε κάποιους από τους ανθρώπους που μας έχουν βοηθήσει στο σχολείο, ο καθένας με τον δικό του τρόπο” κι έτσι έγινε.