Κατηγορία: Γ΄ ΤΑΞΗ

Η 18η Μαΐου έχει καθιερωθεί από το ICOM (Διεθνές Συμβούλιο Μουσείων) ως η Διεθνής Ημέρα Μουσείων, μια ημέρα εορτασμού και ανάδειξης του ρόλου των μουσείων στην σύγχρονη κοινωνία.

Η ίδια η λέξη Μουσείο δηλώνει την προέλευσή της από τις Μούσες, αρχαίες ελληνικές θεότητες, προστάτιδες των Τεχνών και των Γραμμάτων, κόρες του Δία και της Μνημοσύνης. Η αρχαία έννοια της λέξης παραπέμπει στο ναό που είναι αφιερωμένος στις Μούσες.

ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΕΣ ΤΩΝ ΠΑΙΔΙΩΝ ΤΗΣ Γ΄ΤΑΞΗΣ ΕΜΠΝΕΥΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΥΚΛΑΔΙΚΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟ !

 

ΔΕΙΤΕ ΜΙΑ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΜΟΥΣΕΙΑ !

Οι Μινωίτες ήταν άνθρωποι χαρούμενοι. Χαίρονταν τη ζωή και αγαπούσαν τη φύση και τις διασκεδάσεις. Ζούσαν σε καλοφτιαγμένα πέτρινα σπίτια, που είχαν έναν ή δύο ορόφους, μεγάλα παράθυρα και αποθήκες.
Πολλοί από τους άνδρες ήταν έµποροι και ναυτικοί. Όλοι οι άνδρες ντύνονταν απλά. Φορούσαν ένα μόνο μικρό ύφασµα τυλιγµένο γύρω από τη µέση τους, που λέγεται ζώμα.
Αντίθετα τα ρούχα των γυναικών ήταν κομψά και πολυτελή. 

Τα παιδιά των Μινωιτών γυµνάζονταν από µικρά. Έπαιζαν, όπως και τα σηµερινά παιδιά, κυνηγητό και πάλη αλλά και παιχνίδια επιτραπέζια, όπως το ζατρίκιο, που µοιάζει µε το σηµερινό σκάκι, πεσσούς και αστραγάλους.

Στη µινωική Κρήτη οι άνθρωποι λάτρευαν τη Μεγάλη Θεά. Την έλεγαν και Στη µινωική και ήταν η θεά της φύσης. Αυτή έκανε τη γη να βλαστάνει κι έδινε τη ζωή στα φυτά, στα ζώα και στους ανθρώπους. Αυτή πίστευαν ότι έφερνε τη βροχή, τον αέρα, το φως και το σκοτάδι.

Τη λάτρευαν σε μικρά ιερά µέσα στα ανάκτορα αλλά και σε σπήλαια και σε κορφές βουνών ή λόφων. Της πρόσφεραν μικρά αγαλματάκια ανθρώπων ή ζώων, διπλούς πελέκεις και καρπούς της γης, για να την ευχαριστήσουν που έκανε τη γη να καρπίσει.
Την παρίσταναν σαν γυναίκα να κρατά στα χέρια της φίδια, στους ώµους της περιστέρια και να κάθεται ανάµεσα σε ζώα.
Για χάρη της έκαναν γιορτές όπου χόρευαν κι έκαναν αθλήµατα. Την άνοιξη γιόρταζαν τη µεγαλύτερη γιορτή τους, τα ταυροκαθάψια. Σ’ αυτή τη γιορτή νέοι και νέες έκαναν ακροβατικές ασκήσεις πάνω σε αγριεµένους ταύρους. Οι Μινωίτες λάτρευαν τους ταύρους, γιατί συµβόλιζαν την ορµή και τη δύναµη της ζωής.

Σύµβολα της θρησκείας τους ήταν τα ιερά κέρατα του ταύρου και ο διπλός πέλεκυς.

Οι Μινωίτες ήταν οι πρώτοι από τους κατοίκους της Ελλάδας που χρησιµοποίησαν τη γραφή. Για να γράψουν µια λέξη σχεδίαζαν εικόνες ζώων, φυτών, πλοίων, αγγείων κλπ. Η πρώτη αυτή γραφή λέγεται ιερογλυφική. Στη Φαιστό οι αρχαιολόγοι ανακάλυψαν ένα δίσκο γραµµένο µε ιερογλυφική γραφή.

 Κανείς µέχρι τώρα δεν κατάφερε να τον διαβάσει. Λένε ότι πάνω του είναι γραµµένος ένας θρησκευτικός ύµνος. Στο δίσκο της Φαιστού τα σχήµατα έχουν γραφτεί µε σφραγίδες. Είναι το πιο παλιό δείγµα τυπογραφίας.
Αργότερα οι Μινωίτες ανακάλυψαν µια πιο απλή γραφή, που ονοµάστηκε Γραµµική Α΄.

ΔΕΙΤΕ ΚΙ ΕΝΑ ΒΙΝΤΕΟ ΓΙΑ ΤΑ ΤΑΥΡΟΚΑΘΑΨΙΑ 

Την εποχή που ο Κυκλαδικός πολιτισμός βρισκόταν σε µεγάλη ανάπτυξη, ένας άλλος λαµπρότερος πολιτισμός γεννήθηκε στην Κρήτη. Ονομάστηκε Μινωικός από το µυθικό βασιλιά Μίνωα, το γιο της Ευρώπης και του Δία. Στην πραγματικότητα Μίνωες λέγονταν όλοι οι βασιλιάδες της Κρήτης για πολλούς αιώνες. Η Κρήτη που βρίσκεται στη µέση της Μεσογείου, λόγω της θέσης της, έγινε γρήγορα µεγάλη ναυτική και εµπορική δύναµη.

Την εποχή εκείνη λοιπόν δηµιουργήθηκε η «µινωική θαλασσοκρατία» και οι Κρήτες έγιναν «θαλασσοκράτορες». Οι πόλεις της Κρήτης δεν είχαν τείχη. Ήταν τόσο µεγάλη η ναυτική της δύναµη, που κανείς εχθρός δεν τολµούσε να την απειλήσει. Στο νησί βασίλευε ειρήνη.
Ο Άγγλος αρχαιολόγος Έβανς ήταν ο πρώτος που έκανε ανασκαφές και ανακάλυψε την Κνωσό.

Στη µινωική Κρήτη υπήρχαν πολλές πόλεις. Οι µεγαλύτερες ήταν η Κνωσός, η Φαιστός, τα Μάλια και η Ζάκρος. Σε όλες αυτές τις πόλεις υπήρχαν µεγάλα ανάκτορα.

Όµως το µεγαλύτερο και πιο λαµπρό ανάκτορο ήταν της Κνωσού.

Σύµφωνα µε την παράδοση ήταν έργο του µυθικού Αθηναίου αρχιτέκτονα Δαίδαλου. Έµοιαζε µε µικρή πολιτεία. Ήταν τεράστιο και κτισµένο γύρω από µια πολύ µεγάλη αυλή. Είχε πολλά κτίρια µε τέσσερις και πέντε ορόφους και χίλια πεντακόσια δωµάτια. Είχε απέραντους διαδρόµους, σκάλες, µεγάλες αποθήκες κι αµέτρητα εργαστήρια. Ήταν πολύπλοκο, πραγµατικός λαβύρινθος. Στο ανάκτορο υπήρχαν και πολλά ιερά, στολισµένα µε πέτρινα κέρατα ταύρου και διπλούς πελέκεις που ήταν τα σύµβολα της µινωικής Κρήτης. Υπήρχε υδραγωγείο, που έφερνε νερό στα ανάκτορα από µακριά και σύστηµα αποχέτευσης.

Τα δωµάτια είχαν βεράντες και οι τοίχοι τους ήταν στολισµένοι µε θαυµάσιες τοιχογραφίες, που απεικόνιζαν λουλούδια και πουλιά, ψάρια, δελφίνια, πρίγκιπες και αρχόντισσες.

Ένα από τα οµορφότερα δωµάτια του ανακτόρου ήταν η αίθουσα του θρόνου.

 

Στο ανάκτορο ζούσε ο βασιλιάς µε την οικογένειά του κι άλλα πεντακόσια άτοµα: ιερείς, υπηρέτες, αποθηκάριοι, καλλιτέχνες και τεχνίτες.
Στις τεράστιες αποθήκες του ανακτόρου, µέσα σε ψηλά αγγεία, αποθήκευαν δηµητριακά, µέλι, λάδι, κρασί, όσπρια και άλλα γεωργικά προϊόντα.

Στα εργαστήρια αµέτρητοι τεχνίτες εργάζονταν καθηµερινά κι έφτιαχναν αγγεία, κοσµήµατα, υφάσµατα, εργαλεία.
Όλων αυτών αρχηγός ήταν ο βασιλιάς. Αυτός κανόνιζε ποια προϊόντα έπρεπε να πουληθούν και τι θα έφερναν τα εµπορικά καράβια από τις άλλες χώρες.

ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΕΝΤΥΠΩΣΙΑΚΗ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΑΝΑΠΑΡΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΑΝΑΚΤΟΡΟΥ ΤΗΣ ΚΝΩΣΟΥ !

Η τέχνη των Κυκλαδιτών: Ειδώλια από τα παιδιά της Γ΄τάξης 

Οι Κυκλαδίτες ήταν σπουδαίοι τεχνίτες. Κατασκεύαζαν μυτερές λεπίδες και άλλα εργαλεία από οψιανό.

Ο οψιανός είναι µια µαύρη, πολύ σκληρή πέτρα που έβγαινε στη Μήλο. Αργότερα, όταν έµαθαν να χρησιµοποιούν το χαλκό, έφτιαξαν καλύτερα εργαλεία, όπως μαχαίρια και πριόνια, σφυριά και σµίλες.
Μ’ αυτά κατασκεύαζαν αγγεία σε διάφορα σχήματα από λευκό μάρμαρο που έβγαινε στη Νάξο και την Πάρο.

Ήταν όµως και σπουδαίοι καλλιτέχνες. Τα πήλινα αγγεία τους τα διακοσµούσαν απ’ έξω µε πολύ ωραία σχέδια. Πολλά από αυτά είχαν σχήµατα ζώων.

Άλλα είχαν σχήµα τηγανιού και γι αυτό ονοµάζονται τηγανόσχηµα.

Έφτιαχναν επίσης ωραία κοσµήµατα, καρφίτσες, βραχιόλια, δαχτυλίδια από ασήµι και χαλκό και πολύ ωραία περιδέραια από κοχύλια και πολύχρωµες πέτρινες χάντρες.

Τα σπουδαιότερα έργα τους όµως ήταν τα ειδώλια. Αυτά ήταν µικρά αγάλµατα φτιαγµένα από λευκό µάρµαρο.

Τα περισσότερα παρίσταναν γυναίκες, θεές ή νύµφες, µε τα χέρια τους διπλωµένα στο στήθος. Έφτιαχναν και ανδρικά ειδώλια που παρίσταναν κυνηγούς, µουσικούς και ανθρώπους που γλεντούσαν.

Οι Κυκλαδίτες έµποροι πουλούσαν αυτά που έφτιαχναν σε όλο το Αιγαίο και κυρίως στην Κρήτη. Στην Κρήτη γνώρισαν την τέχνη των Μινωιτών και επειδή τους άρεσε πολύ, την έφεραν στα νησιά τους. Έτσι στην πόλη του Ακρωτηρίου της Θήρας, έχτισαν ωραία σπίτια µε θαυµάσιες τοιχογραφίες, που παριστάνουν πουλιά, ζώα, λουλούδια κι ανθρώπους εκείνης της εποχής.

Όλα αυτά τα έργα τέχνης, που έφεραν στο φως οι αρχαιολόγοι, βρίσκονται τώρα σε διάφορα µουσεία.

ΑΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΤΩΡΑ  ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΙΚΗ ΞΕΝΑΓΗΣΗ ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ – ΠΑΤΗΣΕ ΠΑΝΩ ΣΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ! 

 

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΕΛΕΓΞΕ ΑΥΤΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΕΣ !

Οι άνθρωποι από τα παλιά χρόνια μέχρι σήµερα εργάζονται και δημιουργούν. Όλα αυτά τα δημιουργήματα, που κάνουν τη ζωή των ανθρώπων καλύτερη και ομορφότερη, λέγονται με μια λέξη πολιτισμός.
Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια λοιπόν, οι άνθρωποι ανακάλυψαν το χαλκό κι άρχισαν να φτιάχνουν χάλκινα εργαλεία. Ξεκίνησε τότε µια νέα εποχή, που ονοµάστηκε εποχή του χαλκού. 

Την εποχή αυτή στην Ελλάδα δηµιουργήθηκαν τρεις μεγάλοι πολιτισµοί: ο Κυκλαδικός, ο Μινωικός και ο Μυκηναϊκός πολιτισμός. 

 

Ο Κυκλαδικός στις Κυκλάδες. Οι Κυκλάδες είναι τα νησιά του Αιγαίου, που σχηµατίζουν κύκλο γύρω από το ιερό νησί Δήλο.

Πριν από πέντε χιλιάδες χρόνια, ένας σπουδαίος πολιτισµός αναπτύχθηκε στα νησιά του κεντρικού Αιγαίου που λέγονται Κυκλάδες.

ΠΗΓΗ : ΜΟΥΣΕΙΟ ΚΥΚΛΑΔΙΚΗΣ ΤΕΧΝΗΣ  https://cycladic.gr/page/kikladiki-techni#video

Οι κάτοικοι των νησιών αυτών ήταν δεµένοι µε τη θάλασσα, γι’ αυτό έγιναν σπουδαίοι ναυτικοί, έµποροι και ψαράδες.

Με τα µικρά τους πλοία ταξίδευαν στο Αιγαίο, αντάλλασσαν τα προϊόντα τους και γνώριζαν κι άλλους πολιτισµούς.

Ήταν όµως και κτηνοτρόφοι, κυνηγοί και γεωργοί. Καλλιεργούσαν σιτάρι, ελιές και αµπέλια που τους έδιναν πολύ λάδι και κρασί.
Κατοικούσαν σε µικρές πόλεις κοντά στη θάλασσα ή στις πλαγιές µικρών λόφων. Πολλές φορές έκτιζαν γύρω από τις πόλεις τους τείχη, γιατί φοβούνταν τους πειρατές. Τα σπίτια τους, φτιαγµένα από πέτρες και λάσπη, βρίσκονταν πολύ κοντά το ένα στο άλλο. Είχαν ένα ή δυο δωµάτια και το πάτωµα το έστρωναν µε χώµα ή µικρές πλάκες.

Έτρωγαν πολλά ψάρια και θαλασσινά, όσπρια, λαχανικά και κρέας κι έπιναν γάλα και κρασί. Ήταν άνθρωποι χαρούµενοι και ειρηνικοί. Διασκέδαζαν τραγουδώντας, παίζοντας µουσική και κάνοντας αθλήµατα.

Όταν κάποιος πέθαινε, τον έθαβαν έξω από την πόλη και τοποθετούσαν κοντά του διάφορα αντικείµενα, που πίστευαν ότι θα του χρειάζονταν στην άλλη ζωή. Τα αντικείµενα αυτά οι αρχαιολόγοι τα ονοµάζουν κτερίσµατα.

Δεν ήξεραν να γράφουν. Για τη ζωή τους µαθαίνουµε από τα αγγεία, τα όπλα, τα εργαλεία και τα µικρά αγάλµατα, που βρίσκουν οι αρχαιολόγοι στις ανασκαφές που κάνουν σε σπίτια και κυρίως σε τάφους.