Μήνας: Φεβρουάριος 2022

Γιάννης Ρίτσος – Ειρήνη

Τ’ όνειρο του παιδιού είναι η ειρήνη
Τ’ όνειρο της μάνας είναι η ειρήνη
Τα λόγια της αγάπης κάτω απ’ τα δέντρα
είναι η ειρήνη

Ειρήνη είναι η μυρουδιά του φαγητού το βράδυ,
τότε που το σταμάτημα του αυτοκινήτου στο δρόμο δεν είναι φόβος,
τότε που το χτύπημα στην πόρτα σημαίνει φίλος,
και το άνοιγμα του παραθύρου κάθε ώρα σημαίνει ουρανός,
γιορτάζοντας τα μάτια μας με τις μακρινές καμπάνες των χρωμάτων του,
είναι ειρήνη.

Ειρήνη είναι ένα ποτήρι ζεστό γάλα κι ένα βιβλίο μπροστά στο
παιδί που ξυπνάει.
Τότε που τα στάχυα γέρνουν το ‘να στ’ άλλο λέγοντας: το φως, το φως
και ξεχειλάει η στεφάνη του ορίζοντα φως,
είναι η ειρήνη.

Αδέρφια,
μες στην ειρήνη διάπλατα ανασαίνει όλος ο κόσμος με όλα τα όνειρά μας
Δώστε τα χέρια αδέρφια μου,
αυτό ‘ ναι η ειρήνη.

Τίποτ’ άλλο. Ειρήνη

Η Παγκόσμια Ημέρα Ελληνικής Γλώσσας γιορτάζεται κάθε χρόνο  στις 9 Φεβρουαρίου, ημέρα θανάτου του εθνικού μας  ποιητή , Διονυσίου Σολωμού.

“Η ελληνική γλώσσα αποτελεί άυλη πολιτιστική κληρονομιά της ανθρωπότητας και  η αξία της  ανεκτίμητη!”

Η αξία της ελληνικής γλώσσας αποτυπώνεται στην ιστορικότητα και τη διαχρονικότητά της. Όπως τονίζει ο καθηγητής Γλωσσολογίας Γ. Μπαμπινιώτης, η ελληνική γλώσσα είναι μια γλώσσα «που μιλιέται αδιάλειπτα εδώ και 40 αιώνες. Ενώ επί 28 αιώνες γράφεται με την ίδια γραφή και το ίδιο ελληνικό αλφάβητο και επί 24 αιώνες γράφεται με την ίδια ορθογραφία». Είναι η γλώσσα στην οποία μας άφησαν το έργο τους σπουδαίοι φιλόσοφοι, ποιητές και συγγραφείς. Όμηρος, Πλάτων, Θουκυδίδης, Αισχύλος, Αριστοφάνης, Ιπποκράτης, Ευαγγελιστές, Πατέρες της Εκκλησίας και τόσοι άλλοι.

«Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία γλώσσα η Ελληνική.

Το να λέει ο Έλληνας ποιητής ακόμη σήμερα “ουρανός”, “ήλιος”, “θάλασσα”, “άνεμος”, “σελήνη,

όπως το έλεγαν η Σαπφώ, ο Αρχίλοχος, ο Σωκράτης, ο Σοφοκλής, δεν είναι μικρό πράγμα.

Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες μας.

Τις ρίζες μας που βρίσκονται εκεί… στα Αρχαία» 

                                                                                                                                                                                                                          Οδ. Ελύτης.

Η ελληνική γλώσσα αποτελεί μια από τις μακροβιότερες ζωντανές γλώσσες παγκοσμίως , ΔΕΙΤΕ ΕΔΩ την ιστορία της σε ένα βίντεο .

Ας δούμε μια πολύ ενδιαφέρουσα εφαρμογή του Μουσείου Θηβών http://games.mthv.gr/mth-names/  και να δούμε πώς γραφόταν το όνομά μας  στην αρχαιότητα από την Μυκηναϊκή Εποχή μέχρι και το Βυζάντιο!

Τέλος ας διαβάσουμε το υπέροχο ποίημα του Οδυσσέα Ελύτη

Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική

Τη γλώσσα μού έδωσαν ελληνική·
το σπίτι φτωχικό στις αμμουδιές του Ομήρου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου στις αμμουδιές του Ομήρου.
Εκεί σπάροι και πέρκες
ανεμόδαρτα ρήματα
ρεύματα πράσινα μες στα γαλάζια
όσα είδα στα σπλάχνα μου ν’ ανάβουνε
σφουγγάρια, μέδουσες
με τα πρώτα λόγια των Σειρήνων
όστρακα ρόδινα με τα πρώτα μαύρα ρίγη.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα μαύρα ρίγη.
Εκεί ρόδια, κυδώνια
θεοί μελαχρινοί, θείοι κι εξάδελφοι
το λάδι αδειάζοντας μες στα πελώρια κιούπια·
και πνοές από τη ρεματιά ευωδιάζοντας
λυγαριά και σχίνο
σπάρτο και πιπερόριζα
με τα πρώτα πιπίσματα των σπίνων
ψαλμωδίες γλυκές με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα πρώτα Δόξα Σοι!
Εκεί δάφνες και βάγια
θυμιατό και λιβάνισμα
τις πάλες ευλογώντας και τα καριοφίλια.
Στο χώμα το στρωμένο με τ’ αμπελομάντιλα
κνίσες, τσουγκρίσματα
και Χριστός Ανέστη
με τα πρώτα σμπάρα των Ελλήνων.
Αγάπες μυστικές με τα πρώτα λόγια του Ύμνου.
Μονάχη έγνοια η γλώσσα μου, με τα πρώτα λόγια του Ύμνου!

Οδυσσέας Ελύτης. [1959] 2011. ΤΟ ΑΞΙΟΝ ΕΣΤΙ. 21η έκδ. Αθήνα: Ίκαρος.

 

Διαβάστε ένα άρθρο της μαθήτριας Ουλεμάνη Εβελίνας , της ΣΤ΄1 τάξης για τον εμβληματικό ζωγράφο Αλέκο Φασιανό, που έφυγε πρόσφατα από τη ζωή . Η ζωγραφιά είναι ομαδική εργασία από μαθητές και μαθήτριες της τάξη μου , εμπνευσμένη από το έργο του Αλ. Φασιανού “τα πουλιά”

 

Ο Αλέκος Φασιανός (Αθήνα 1935- Αθήνα 2022) είναι Έλληνας ζωγράφος. Σπούδασε βιολί στο Ωδείο Αθηνών και ζωγραφική στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών το διάστημα 1956-1960 στο εργαστήριο του Γιάννη Μόραλη. Μελέτησε την αρχαία ελληνική αγγειογραφία και τη Βυζαντινή εικονογραφία. Παρακολούθησε μαθήματα λιθογραφίας στην Ecole des beaux-arts με υποτροφία της γαλλικής κυβέρνησης (1962-1964), κοντά στους Clairin και Dayez. Το 1966 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι, ενώ από το 1974 ζει και εργάζεται στο Παρίσι και την Αθήνα. Από το 1959, χρονιά της πρώτης ατομικής του παρουσίασης στην Αθήνα, έχει πραγματοποιήσει περισσότερες από εβδομήντα ατομικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Παρίσι, Μόναχο, Τόκιο, Αμβούργο, Ζυρίχη, Μιλάνο, Βηρυτό, Στοκχόλμη, Λονδίνο και αλλού. Στα θέματά του κυριαρχεί η ανθρώπινη φιγούρα, η οποία αποδίδεται με μια απλοϊκότητα, αλλά με τον καιρό αποκτά μια κυρίαρχη παρουσία στο χώρο. Τα μοτίβα του , που  εμφανίζονται στη ζωγραφική του είναι ανθρωποκεντρικά – ποδηλάτες, ερωτικά ζευγάρια-  και  αντικείμενα που προέρχονται από την  καθημερινότητα Έχει ασχοληθεί με την εικονογράφηση βιβλίων γνωστών ποιητών και συγγραφέων στην Ελλάδα και τη Γαλλία (των Ελύτη, Καβάφη, Aragon, Apollinaire κ.ά.). Έχει επίσης σχεδιάσει αφίσες και γραμματόσημα. Ως σκηνογράφος και ενδυματολόγος συνεργάστηκε με το Εθνικό Θέατρο, το Θέατρο Τέχνης του Καρόλου Κουν και άλλους θιάσους, σε παραστάσεις αρχαίου δράματος και σύγχρονων έργων. Επίσης έχει εκδώσει δικά του κείμενα, πεζά και ποιητικά.  Έφυγε από τη ζωή, στις 16 Ιανουαρίου 2022, σε ηλικία 87 ετών.

Δείτε μερικά από τα έργα του : 

ΟΥΛΕΜΑΝΗ ΕΒΕΛΙΝΑ