Έπεα πτερόεντα, … στο χάος του διαδίκτυου

Πως να ταιριάξει η αμορφωσιά του κόσμου με την ανηθικότητα των κρατούντων;
Πολύ δύσκολη απάντηση.

Πως είναι δυνατόν άνθρωποι αμόρφωτοι να διαμορφώσουν νέες δυναμικές και να πάνε τα πράγματα παραπέρα όταν δεν εμπιστεύονται τους κρατούντες, κρύβονται πίσω από την ανώνυμη μάζα και κάθε στιγμή βγάζουν το ραγιά απο μέσα τους που πάει να τη φέρει του κοτζάμπαση.
Δύκολη η κατάσταση.

Τη μοίρα κάθε άνθρωπος , ορίζει μοναχός του,
όσα του κάνει η κεφαλή δεν του τα κάνει οχτρός του.

Μέσα μας είναι η δύναμη να αντιμετωπίσουμε ότι μας συμβαίνει. Είναι ολέθριο να πιστεύουμε ο,τι μα για ό,τι μας συμβαίνει οφείλεται σε παρεμβάσεις άλλων. Υπάρχει πάντα μια αλληλεπίδραση με τους γύρω μας, εμείς όμως και μόνο εμείς αποφασίζουμε και πράττουμε. (Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορούμε και πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε).
Ολέθριο γιατί, αν είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε αντικειμενικά , ματαιοπονούμε και σπαταλιώμαστε ενώ αν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται επέρχονται σημάδια παραίτησης.
Εδώ όμως μπαίνει το ερώτημα πόσο καλά γνωρίζουμε τα δεδομένα , πόσο ενημερωμένοι είμαστε ώστε να έχουμε τη σωστή απόφαση -απάντηση για δράση.
Ο καθένας σκέφτεται , αντιδρά και πράττει με τους δικούς του  κώδικες τις δικές του αρχές , όπως αυτές διαμορφώνονται από την αλληλεπίδραση με το οκογενειακό, κοινωνικό και κάθε είδους περιβάλλον που ζει.
Πολλές φορές είναι και βολικό να πιστεύουμε οτι αυτοί (γενικά κι αόριστα) με τα μεγάλα συμφέροντα μας καθορίζουν την ζωή. Αντιστρέφοντας όμως το “νόμισμα” (από το νομίζω), μπαίνει το ερώτημα ” για τί και μεις δεν κοιτάμε τα συμφέροντα μας;” (πχ. δαιμονοποιούμε τη λέσχη Μπιλντενμπεργκ για πολλά από τα δεινά μας αλλά δεν βλέπουμε οτι είναι μια κάστα ανθρώπων που κοιτώντας το συμφέρον τους συννενοούνται και δρουν για αυτό οργανωμένα και μεθοδικά).
Σαν αντίδραση  έχουμε είτε την παραίτηση, είτε την ψευδαίσθηση οτι ικανοποιώντας το θυμικό (που πρόσκαιρα μοιάζει να είναι και λογικό) αντιστεκόμαστε .
Ενώ στην ουσία δεν έχουμε και καμιά θεαματική βελτίωση, άσε που μας είναι και άλλοθι οτι “κάτι κάναμε”.
Όπως και να το κάνουμε η Ιστορία έχει τον δικό της “ρουν” και ρυθμό.
Το κλειδί και η ουσία είναι οι αντιλήψεις μας, και οι δράσεις που πάνε τα πράγματα “παρα πέρα” και όχι αντίδραση για την αντίδραση και μόνο.

Νάστε καλέ που το διαβάσατε.

Οι νόμοι, οι εγκύκλιοι, οι αποφάσεις κλπ συναφή, σε κάνουν “δάσκαλο”
Δάσκαλος γίνεσαι με το νου, την καρδιά και τη ψυχή σου.

Πως θα ταν τα πράγματα άρα γε, αν υπήρχε εμπιστοσύνη σε όσους κάνουν κουμάντο;
Πολλά από τα δεινά μας θα είχαν μειωθεί και ίσως εκλείψει.
Φοροδιαφυγή: όλοι παραπονιούνται για την υψηλή φορολογία που μπαίνει γιατί προσδοκάται να πληρωθούν ένα μέρος από τους φόρους και που είναι ίσως το απαιτούμενο δημόσιο έσοδο.
Από την άλλη, όλα όσα βγαίνουν στο φως δείχνουν ένα γκουβέρνο που δεν συλλογιέται σαν οποιοσδήποτε νουνεχή απλό νοικοκύρη.
Σπατἀλη και ασυδοσία “και αλεστικά μη δώστε”.
Οπότε ο κάθε ένας νιώθει οτι όλα πάνε στο “κουβά” (οι φόροι)  οπότε γιατί να “πληρώσω”.
Απομεινάρι της τουρκοκρατίας και ραγιαδισμός.

Το μεγάλο πρόβλημα με τις μεγάλες ιδέες είναι πάντα το πως θα γίνουν έργο.

…
Ν’ αγαπάς την ευθύνη
να λες εγώ, εγώ μονάχος μου
θα σώσω τον κόσμο.
Αν χαθεί, εγώ θα φταίω
…

Ν. Καζαντζάκης

Αν ο καθένας δεν κάνει πράξη τα παραπάνω λόγια δύσκολα τα πράματα.
Η χρυσή τομή χρειάζεται στο εγώ και στο εμείς.
Αμόρφωτοι και φοβισμένοι δυσκολεύονται γιατί  όσα κάνουν είτε προκύπτουν από την άγνοια του κοινωνικού γίγνεσθαι είτε από από φοβικά σύνδρομα και πρώτα πρώτα της απόρριψης του εαυτού τους.
Ένας ο στόχος ” το χρέος” της αυτογνωσίας και της συνεχούς διαπάλης του εγώ με το εμείς.

Παιδικό παιχνίδι που όμως μας καταδυναστεύει τη ζωή.
Κάθε γενειά μεταδίδει τη γνώση της με τέτοιο τρόπο που η πηγαία γνώση διαστρεβλώνεται ή χάνεται και τελικά όλα γυρίζουν ανάποδα.
Έτσι κάνουμε τελικά.
Επιπρόσθετα δεν διαβάζουμε παρά μόνο ότι μας σερβίρουν τα περιοδικά ποικίλης ύλης – εδώ θα μπορούσε κάποιος να πεί “μα βγαίνουν και τόσα βιβλία;”- και τώρα τελευταία και το διαδίκτυο. Εκέι να δείς στρέβλωση.
Το άσπρο μαύρο οι φωστήρες της δημοσιογραφίας και οι αυτοκράτορες της μπαρούφας
Τί να πείς;

Μια πολύ ωραία δουλειά από τον κ. Δ. Σιμόπουλο (Αστρονόμο Διευθυντή του Ευγενείου) για το ημερολόγιο
προέλευση-δημιουργία – εξέλιξη-ιστορία   εδώ

Μια πιο εκτεταμένη μελέτη στη δίτομη εργασία των Δανέζη Θεοδοσίου :

“Η Οδύσσεια των ημερολογίων”

Τέλος μια ενημέρωση για τα αστρονομικά γεγονότα του 2014 εδώ

Ποια είναι αυτή η άλλη πολιτική; Ποιος την κατέχει και δεν τη λέει;

Ποια κυβέρνηση θα μας πείσει να εφαρμόζουμε τους νόμους αν θεωρούμε ότι όλοι είναι ίδιοι;

Μήπως τελικά κυριαρχεί το θυμικό πάνω στη λογική;

(Γιατί δεν είμαι και ‘γώ λαμόγιο;
Θα μου πει εμένα ο ΓΑΠ , ο Πάγκαλος , ο Τσίπρας, ο Κωστάκης , ο Γιαννίτσης, ο Μπουτάρης , ο Σκουλάκης κλπ κλπ; )

Πόσο με λυπεί η αντίληψη οτι θα μας σώσουν οι πολιτικοί.

Φοβερό το άρθρο του Πολυχρόνη .
Πάντα με απασχολούσε ποια είναι αυτή η άλλη πολιτική και γιατί δεν την εφαρμόζουμε επιτέλους.
Όταν τα μικρά κομματια της ζωής μας τα ζούμε τότε το ολοκλήρωμα θα είναι θετικό.

Νά στε όλοι καλά.
Ευχαριστώ για τη προσοχή σας.

Πόσο χρόνο ακόμα χρειαζόμαστε να καταλάβουμε ό, τι η απάντηση είναι δουλειά;

Πότε θα καταφέρουμε στην εποχή της πληροφορίας και της ελεύθερης έκφρασης να έχουμε σωστά δεδομένα;