Τη μοίρα κάθε άνθρωπος , ορίζει μοναχός του,
όσα του κάνει η κεφαλή δεν του τα κάνει οχτρός του.
Μέσα μας είναι η δύναμη να αντιμετωπίσουμε ότι μας συμβαίνει. Είναι ολέθριο να πιστεύουμε ο,τι μα για ό,τι μας συμβαίνει οφείλεται σε παρεμβάσεις άλλων. Υπάρχει πάντα μια αλληλεπίδραση με τους γύρω μας, εμείς όμως και μόνο εμείς αποφασίζουμε και πράττουμε. (Πάντα υπάρχουν πράγματα που μπορούμε και πράγματα που δεν μπορούμε να κάνουμε).
Ολέθριο γιατί, αν είναι κάτι στο οποίο δεν μπορούμε να αντιπαρατεθούμε αντικειμενικά , ματαιοπονούμε και σπαταλιώμαστε ενώ αν είναι κάτι που αντιμετωπίζεται επέρχονται σημάδια παραίτησης.
Εδώ όμως μπαίνει το ερώτημα πόσο καλά γνωρίζουμε τα δεδομένα , πόσο ενημερωμένοι είμαστε ώστε να έχουμε τη σωστή απόφαση -απάντηση για δράση.
Ο καθένας σκέφτεται , αντιδρά και πράττει με τους δικούς του κώδικες τις δικές του αρχές , όπως αυτές διαμορφώνονται από την αλληλεπίδραση με το οκογενειακό, κοινωνικό και κάθε είδους περιβάλλον που ζει.
Πολλές φορές είναι και βολικό να πιστεύουμε οτι αυτοί (γενικά κι αόριστα) με τα μεγάλα συμφέροντα μας καθορίζουν την ζωή. Αντιστρέφοντας όμως το “νόμισμα” (από το νομίζω), μπαίνει το ερώτημα ” για τί και μεις δεν κοιτάμε τα συμφέροντα μας;” (πχ. δαιμονοποιούμε τη λέσχη Μπιλντενμπεργκ για πολλά από τα δεινά μας αλλά δεν βλέπουμε οτι είναι μια κάστα ανθρώπων που κοιτώντας το συμφέρον τους συννενοούνται και δρουν για αυτό οργανωμένα και μεθοδικά).
Σαν αντίδραση έχουμε είτε την παραίτηση, είτε την ψευδαίσθηση οτι ικανοποιώντας το θυμικό (που πρόσκαιρα μοιάζει να είναι και λογικό) αντιστεκόμαστε .
Ενώ στην ουσία δεν έχουμε και καμιά θεαματική βελτίωση, άσε που μας είναι και άλλοθι οτι “κάτι κάναμε”.
Όπως και να το κάνουμε η Ιστορία έχει τον δικό της “ρουν” και ρυθμό.
Το κλειδί και η ουσία είναι οι αντιλήψεις μας, και οι δράσεις που πάνε τα πράγματα “παρα πέρα” και όχι αντίδραση για την αντίδραση και μόνο.
Νάστε καλέ που το διαβάσατε.
Αφήστε μια απάντηση