Πως λέγεται; – Tι είναι;
Το κοινό όνομα λεβάντα αναφέρεται κυρίως στο αυτοφυές αλλά και καλλιεργούμενο είδος λεβάντα η στενόφυλλος. Στον ελληνικό χώρο καλλιεργείται πιο πολύ το είδος λεβάντα η στοιχάς. Αυτή είναι γνωστή και με τα ονόματα: αγριολεβάντα, λαβαντή, χαμολίβανο, μυροφόρα, καραμπάσι, αβαγιανός.
Πού βρίσκεται γεωγραφικά;
Σήμερα καλλιεργείται στην Ισπανία, τη Γαλλία, τη Βουλγαρία και σε αρκετές χώρες της Βόρειας Αφρικής. Στην Ελλάδα καλλιεργείται στην Αρκαδία, την Κεφαλληνία, τις Σέρρες, την Κομοτηνή και τη Σαμοθράκη.
Πώς καλλιεργείται γενικά και ειδικά;
Η λεβάντα καλλιεργείται σε εδάφη πλούσια σε ασβέστιο, καθώς αυτό βελτιώνει την ποιότητα του αιθέριου ελαίου της και βοηθά την ανάπτυξη του φυτού. Το έδαφος καλλιέργειας πρέπει να είναι ελαφρύ και χαλκώδες, γι’ αυτό και το φυτό προσφέρεται για καλλιέργεια σε εκτάσεις ακατάλληλες για άλλου τύπου καλλιέργειες.
Πως σπέρνεται και απαιτήσεις;
Πολλαπλασιάζεται με σπόρους, με μοσχεύματα και με παραφυάδες. Η συγκομιδή γίνεται κατά το στάδιο πλήρους ανθοφορίας, οπότε και μπορεί να ληφθεί η μέγιστη ποσότητα αιθέριου ελαίου. Δεν αγαπά ιδιαίτερα την υγρασία αλλά ούτε και την ολοσχερή ξηρασία.
Πώς – Πού χρησιμοποιείται;
Το αιθέριο έλαιο που περιέχουν τα φύλλα της, χρησιμοποιείται στην αρωματοποιία και για τη θεραπεία νευρασθενειών. Έχει επίσης αντισηπτικές ιδιότητες και χρησιμοποιείται στην επούλωση τραυμάτων. Σε μεγάλες δόσεις δρα ως υπνωτικό και ναρκωτικό.
Ποικιλίες, αν υπάρχουν:
Μερικά από τα πιο γνωστά είδη λεβάντας είναι τα ακόλουθα: στενόφυλλος, πλατύφυλλος. εριώδης, οδοντωτή, πολυσχιδής, στοιχός, στρογγυλόφυλλος, θαλερή, πτερωτή, κανάριος.
