2 Απριλίου: Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού

Στις 1 Νοεμβρίου 2007 ο Ο.Η.Ε. Καθιέρωσε την 2 Απριλίου ως Παγκόσμια Ημέρα Αυτισμού. Στόχος της ενέργειας αυτής η ενημέρωση της κοινής γνώμης για τον αυτισμό και η προσπάθεια ένταξης των ατόμων με αυτισμό στην κοινωνία.

Ο αυτισμός αποτελεί νεύρο-ψυχολογική διαταραχή. Έρευνες αναφέρουν ότι ο αυτισμός παρουσιάζεται συχνότερα σε αγόρια (αναλογία 3-4 αγόρια προς 1 κορίτσι). Από τον αυτισμό πάσχουν παγκοσμίως περίπου 535.000 άνθρωποι.

Πηγή: sansimera.gr

Δύο μεγάλοι ψεύτες: Πινόκιο/Βαρόνος Μινχάουζεν

Δύο γνωστές φιγούρες παραμυθιών που έχουν ταυτιστεί με το ψέμα είναι ο Πινόκιο και ο Βαρόνος Μινχάουζεν.

Ο Πινόκιο (Pinocchio) δημιούργημα του Κάρλο Κολόντι, κάνει την εμφάνισή του το 1881 ως συνεχόμενες ιστορίες σε εβδομαδιαία ιταλική εφημερίδα με τίτλο Le Avventure Di Pinocchio: Storia Di Un Burattino. Η σειρά γνώρισε τεράστια επιτυχία και έτσι ο Κολόντι αποφασίζει το 1883 να την εκδώσει σε βιβλίο με τίτλο ¨Οι περιπέτειες του Πινόκιο¨ (Le Avventure di Pinocchio). Πρόκειται για μια ξύλινη μαριονέτα που φτιάχνει ο ξυλουργός Τζεπέτο και η οποία ζωντανεύει. Χαρακτηριστικό του Πινόκιο τα ψέματα που λέει και που έχουν ως αποτέλεσμα να μεγαλώνει η μύτη του. Ο όρος ¨πινόκιο¨ χρησιμοοιείται για άτομα επιρρεπή στα ψέματα, τη μυθοπλασία και την υπερβολή.

Ως διασημότερος όμως ψεύτης όλων των εποχών θεωρείται ο Βαρόνος Μινχάουζεν. Οι ιστορίες του εκδόθηκαν το 1785 στην Αγγλία από τον Ρούντολφ Έρικ Ράσπε. Ο Βαρόνος Μινχάουζεν υπήρξε υπαρκτό πρόσωπο (1720-1797) που διακρίνονταν για το ταλέντο του να αφηγείται φανταστικές περιπέτειες.

Καλό μήνα…

Τα παραμύθια στην παιδική ψυχολογία….

Ηλιάνα Παντολέων, Κλινική Ψυχολόγος, MSc

Τα παραμύθια, διαφορετικά από οποιαδήποτε μορφή λογοτεχνίας, καθοδηγούν το παιδί να ανακαλύψει την ταυτότητα του  και τις κλίσεις του και υποδεικνύουν τι εμπειρίες χρειάζονται για να αναπτυχτεί παραπέρα ο χαρακτήρας του. Τα παραμύθια υποδηλώνουν ότι μια καλή, ικανοποιητική ζωή είναι στις δυνατότητες μας παρά τις αντιξοότητες, αλλά μονάχα αν δεν δειλιάσουμε μπροστά στους ριψοκίνδυνους αγώνες χωρίς τους οποίους δεν μπορούμε να πετύχουμε την αληθινή ταυτότητα μας. Αυτές οι ιστορίες υπόσχονται πως αν το παιδί τολμήσει και αναλάβει αυτήν την κοπιώδη αναζήτηση , καλοπροαίρετες δυνάμεις θα έρθουν σε βοήθειά του και θα πετύχει.

Στο παραμύθι οι εσωτερικές διαδικασίες εξωτερικεύονται και γίνονται κατανοητές καθώς τις αναπαριστάνουν τα πρόσωπα και τα γεγονότα της ιστορίας. Αυτός είναι ο λόγος που στην παραδοσιακή ινδική ιατρική έδιναν στο ψυχικά αποπροσανατολισμένο άτομο για τη θεραπεία του ένα παραμύθι που μορφοποιούσε το ιδιαίτερο πρόβλημά του. Περίμεναν ότι το ψυχικά διαταραγμένο άτομο, αναλογιζόμενο την ιστορία του, θα οδηγούνταν να αντιληφτεί τόσο τη φύση του αδιεξόδου στο οποίο βρισκόταν και από το οποίο υπέφερε, όσο και τη δυνατότητα της λύσης του. Από αυτά που έλεγε η ιστορία για την απελπισία του ανθρώπου, τις ελπίδες του και τις μεθόδους να ξεπεράσει τα βάσανα του, ο ασθενής θα μπορούσε να ανακαλύψει όχι μόνο έναν τρόπο να βγει από τη δύσκολη κατάστασή του, αλλά επίσης να βρει τον εαυτό του, όπως γινόταν με τον ήρωα της ιστορίας.

Το αληθινό παραμύθι της βίας/Ευγένιος Τριβιζάς

Του  Ευγένιου  Τριβιζά

Η σχολική βία ξεκινάει από κοροϊδευτικές παρατηρήσεις, προσβλητικές εκφράσεις, διασπορά ψιθύρων με στόχο τον στιγματισμό και αποκλεισμό του θύματος από σχολικές παρέες, κλιμακώνεται με την καταστροφή ή κλοπή αντικειμένων ιδιοκτησίας του, συχνά εκτρέπεται σε σωματική βία.

Η εκφοβιστική και επιθετική συμπεριφορά παιδιών εναντίον συμμαθητών τους είναι ένα πολύμορφο και πολυδιάστατο φαινόμενο, η έκταση και η σοβαρότητα του οποίου δύσκολα αναγνωρίζονται. Κυρίως επειδή τα θύματα φοβούνται να το εξομολογηθούν, οι δάσκαλοι δυσκολεύονται να το χειριστούν και τα σχολεία διστάζουν να το παραδεχτούν λόγω του αρνητικού αντίκτυπου που θα έχει στην εικόνα και στη φήμη τους.

Η σχολική βία ξεκινάει από κοροϊδευτικές παρατηρήσεις, προσβλητικές εκφράσεις, διασπορά ψιθύρων με στόχο τον στιγματισμό και αποκλεισμό του θύματος από σχολικές παρέες, κλιμακώνεται με την καταστροφή ή κλοπή αντικειμένων ιδιοκτησίας του, συχνά εκτρέπεται σε σωματική βία. Στην αρχή απλά σπρωξίματα και στη συνέχεια ακραίες μορφές επιθετικότητας. Η σύγχρονη τεχνολογία επιτρέπει να γίνεται ο εκφοβισμός διαδικτυακά ή με μηνύματα σε κινητά τηλέφωνα. Σκηνές βίας βιντεοσκοπούνται και διανέμονται ευρύτατα, καθιστώντας την εμπειρία ακόμη πιο επώδυνη για τα θύματα και οδηγώντας τα ακόμη και στην αυτοκτονία. Είναι σφάλμα να πιστεύουμε ότι το φαινόμενο ξεκινάει και σταματάει στα σχολεία. Έχει βαθιές ρίζες και μακροπρόθεσμα καταστρεπτικές για την κοινωνία συνέπειες. Οι συμπεριφορές παγιώνονται και επαναλαμβάνονται στην οικογένεια, στον στρατό, στον εργασιακό χώρο.

Παιδί, Τηλεόραση και Υπολογιστής

Η τηλεόραση, το ίντερνετ και τα διάφορα άλλα ηλεκτρονικά μέσα, βρίσκονται ήδη στην καθημερινότητα των παιδιών.

Τι είναι σημαντικό να γνωρίζουν οι γονείς

Σύμφωνα με το άρθρο του Spiegel, (Ν.20, 14.5.07)  με τίτλο «Πόσο πολύ μπορούν να αντέξουν τα παιδιά την τηλεόραση/ τον ηλεκτρονικό υπολογιστή;» υπάρχουν πολλά στοιχεία τα οποία επιτάσσουν μια προσεκτική και καλά ζυγισμένη επαφή των παιδιών με αυτά τα μέσα.
Η τηλεόραση και ο υπολογιστής είναι αναμφισβήτητα μία εξαιρετική πηγή γνώσεων και μάθησης.

Κατά πόσο όμως οι γονείς τα χρησιμοποιούν για αυτές τους τις ιδιότητες, με επίβλεψη και περιορισμούς; Ποιοί θα έπρεπε να είναι αυτοί οι περιορισμοί και ποιός ο λόγος για να υπάρχουν περιορισμοί στην χρήση τους;
Το Ομοσπονδιακό Κέντρο για την Ενημέρωση της Υγείας της Γερμανίας (BZGA στην Κολονία)
συνιστά τους εξής χρονικούς περιορισμούς για την παρακολούθηση προγραμμάτων στην τηλεόραση και τον υπολογιστή, ανά ημέρα:

• παιδιά 3-5 ετών: μισή ώρα
• παιδιά 6 – 10 ετών: μία ώρα
• παιδιά 10 – 13 ετών: μιάμιση ώρα

Δυστυχώς στο εμπόριο αλλά και στο ίντερνετ κυκλοφορούν παιχνίδια τα οποία δεν διευκρινίζουν πολλές φορές το όριο της ηλικίας των παιδιών στα οποία απευθύνονται.

Αν και το άρθρο της BZGA δεν αποσαφηνίζει τα κριτήρια σύμφωνα με τα οποία τίθενται αυτοί οι χρονικοί περιορισμοί, η πλειοψηφία των μελετών αναδεικνύει τη σημασία του ελέγχου από τη πλευρά των γονέων, όχι μόνο του χρόνου έκθεσης αλλά και της ποιότητας του υλικού, έτσι ώστε να αξιοποιείται ο εκπαιδευτικός χαρακτήρας αυτών των μέσων:
Στόχος είναι μέσω των νέων μέσων (τηλεόραση και υπολογιστής) να προωθείται η περιέργεια και η ανάγκη για μάθηση, αλλά και οι γονείς να λειτουργήσουν ως “φίλτρο” των πληροφοριών, συζητώντας με τα παιδιά τους και απαντώντας σε οποιαδήποτε απορία τους για τι τι βλέπουν.

Το πρόβλημα…

Θεσσαλονίκη: Πόλη των Βαλκανίων (1900-1930)

Η συγκεκριμένη πολυμεσική εφαρμογή αποτελεί έργο του Ελληνικού Ιστορικού και Λογοτεχνικού Αρχείου (ΕΛΙΑ). Παρουσιάζει την ιστορία της Νύφης του Θερμαϊκού κατά τις τρεις πρώτες δεκαετίες μέσα από χάρτες, βίντεο, εικόνες.

Πατήστε εδώ ή στην εικόνα.


Η αρπαγή της Περσεφόνης

Η αρπαγή της Περσεφόνης, ο μύθος που όρισε και ορίζει το παρελθόν μιας ολόκληρης πόλης γίνεται παιχνίδι μνήμης στα χέρια των μαθητριών και των μαθητών της Γ΄τάξης του 5ου Δημοτικού Σχολείου Ελευσίνας (2011-20120).

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση