Ηλιάνα Παντολέων, Κλινική Ψυχολόγος, MSc
Τα παραμύθια, διαφορετικά από οποιαδήποτε μορφή λογοτεχνίας, καθοδηγούν το παιδί να ανακαλύψει την ταυτότητα του και τις κλίσεις του και υποδεικνύουν τι εμπειρίες χρειάζονται για να αναπτυχτεί παραπέρα ο χαρακτήρας του. Τα παραμύθια υποδηλώνουν ότι μια καλή, ικανοποιητική ζωή είναι στις δυνατότητες μας παρά τις αντιξοότητες, αλλά μονάχα αν δεν δειλιάσουμε μπροστά στους ριψοκίνδυνους αγώνες χωρίς τους οποίους δεν μπορούμε να πετύχουμε την αληθινή ταυτότητα μας. Αυτές οι ιστορίες υπόσχονται πως αν το παιδί τολμήσει και αναλάβει αυτήν την κοπιώδη αναζήτηση , καλοπροαίρετες δυνάμεις θα έρθουν σε βοήθειά του και θα πετύχει.
Στο παραμύθι οι εσωτερικές διαδικασίες εξωτερικεύονται και γίνονται κατανοητές καθώς τις αναπαριστάνουν τα πρόσωπα και τα γεγονότα της ιστορίας. Αυτός είναι ο λόγος που στην παραδοσιακή ινδική ιατρική έδιναν στο ψυχικά αποπροσανατολισμένο άτομο για τη θεραπεία του ένα παραμύθι που μορφοποιούσε το ιδιαίτερο πρόβλημά του. Περίμεναν ότι το ψυχικά διαταραγμένο άτομο, αναλογιζόμενο την ιστορία του, θα οδηγούνταν να αντιληφτεί τόσο τη φύση του αδιεξόδου στο οποίο βρισκόταν και από το οποίο υπέφερε, όσο και τη δυνατότητα της λύσης του. Από αυτά που έλεγε η ιστορία για την απελπισία του ανθρώπου, τις ελπίδες του και τις μεθόδους να ξεπεράσει τα βάσανα του, ο ασθενής θα μπορούσε να ανακαλύψει όχι μόνο έναν τρόπο να βγει από τη δύσκολη κατάστασή του, αλλά επίσης να βρει τον εαυτό του, όπως γινόταν με τον ήρωα της ιστορίας.
