Το β’ τμήμα του νηπιαγωγείου μας τίμησε την Εθνική Επέτειο του ΟΧΙ με τους εκπαιδευτικούς του τμήματος να διηγούνται στους μικρούς μας μαθητές όλα όσα συνέβησαν το 1940 στη χώρα και το βροντερό ΟΧΙ που δώσαμε ως απάντηση…
Μέσα απο εκπαιδευτικά βίντεο, παραμύθια, ιστορικά ντοκουμέντα και πλούσιο εποπτικό υλικό οι μικροί μας μαθητές έμαθαν τόσο για την εποχή του 1940 αλλά και για τα δεινά που μπορεί να φέρει ένας πόλεμος…και τις όμορφες στιγμές που φέρνει η Ειρήνη…
Αφού μπήκαμε στο κλίμα της εποχής αρχίσαμε τις κατασκευές μας και τις ετοιμασίες για το στολισμό της τάξης μας….
Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε μια μεγάλη σημαία σε ομαδική κατασκευή για το φόντο της γιορτής μας!!
Έπειτα μιλήσαμε για τα συναισθήματα που μας προκάλεσαν όλα όσα μάθαμε για το πόλεμο και την ειρήνη…και ταξινομήσαμε εικόνες με συναισθήματα ανθρώπων σε αυτά που νιώθουμε σε κατάσταση πολέμου και σε αυτά που νιώθουμε όταν έχουμε ειρήνη!!!
Φτιάχνοντας τα δικά μας παζλ του Πολέμου και της Ειρήνης!
Μάθαμε τα γράμματα του ΟΧΙ και προσπαθήσαμε να τα βάλουμε στη σειρά…
Στη συνέχεια και υπο τη μουσική τραγουδιών του 1940 ξεκινήσαμε τις ατομικές μας κατασκευές….
Φτιάξαμε το περιστέρι της ειρήνης με την παλάμη μας και γράψαμε το όχι για να ολοκληρώσουμε την κατασκευή μας
Στις ετοιμασίες μας βοήθησε και το διευρυμένο τμήμα του νηπιαγωγείου μας…
Για να τιμήσουμε τους ήρωες του 40… που πολέμησαν για να είμαστε εμείς ελεύθεροι σήμερα….πέσαμε και εμείς με τα αλεξίπτωτα μας…στις κορυφές της Πίνδου…από τα πολεμικά μας αεροπλάνα…τραγουδήσαμε και βροντοφωνάξαμε το ΟΧΙ…αφού το γράψαμε στα πανό των αεροπλάνων…Ο ουρανός της τάξης μας γέμισε με την γαλανόλευκη σημαία μας…
Στη γιορτή μας φορέσαμε τα καλά μας….είπαμε με δυνατή και καθαρή φωνή τα ποιήματα μας και τραγουδήσαμε τον Εθνικό μας Ύμνο για να τιμήσουμε τους ήρωες του 1940!!
Τη φετινή μας χρονιά στο Α τμήμα του νηπιαγωγείου μας με αφορμή την Εθνική Επέτειο της 28ης Οκτωβρίου αποφασίσαμε να μάθουμε για δυο αντίθετες έννοιες, τον Πόλεμο και την Ειρήνη. Τόσο οι συζητήσεις μας, οι κατασκευές μας, τα κολάζ μας όσο και η γιορτή μας είχαν ως κεντρικό θέμα τις δύο παραπάνω έννοιες και το τι μπορεί να φέρουν στο κόσμο και στους ανθρώπους η καθεμία.
Αρχικά τις πρώτες μέρες μέσα απο ιστορικά ντοκουμέντα, εκπαιδευτικά βίντεο και πλούσιο εποπτικό υλικό μάθαμε την ιστορία της επετείου…. όλα τα σημαντικά γεγονότα της εποχής εκείνης και πως ακριβώς η Ελλάδα μας βροντοφώναξε το ΟΧΙ
και ξεκίνησε ο πόλεμος…
Μέσα απο το εποπτικό υλικό και τα βίντεο που παρακολουθήσαμε… γεννήθηκαν όμως πολλές απορίες στους μικρούς μας μαθητές….
Κυρία γιατί είπαμε το ΟΧΙ και έγινε πόλεμος;
Γιατί κυρία κάναμε Πόλεμο αφού δεν είναι καλός;
Αφού τώρα έχουμε Ειρήνη γιατί ο κόσμος δεν είναι χαρούμενος;
Δείξαμε λοιπόν τι μπορεί να προκαλέσει ένας πόλεμος και τι μπορεί να φέρει η Ειρήνη στο κόσμο…
Μέσα λοιπόν απο αυτές τις ερωτήσεις αυτές….βγήκε και στήθηκε η γιορτούλα μας για την Εθνική μας Επέτειο…
“ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΕΦΕΡΑΝ ΠΙΣΩ ΤΗΝ ΕΙΡΗΝΗ”
Ετοιμάσαμε τις κατασκευές για το σκηνικό μας
και αρχίσαμε να το στήνουμε….
Ας δούμε με λίγα λόγια και πολλές εικόνες η γιορτή μας….
Όλα τα παιδιά χαρούμενα με την Ειρήνη παίζουν ανέμελα, χωρίς φόβο τραγουδώντας …
Ο Πόλεμος όμως που έβλεπε τα χαρούμενα πρόσωπα των παιδιών ζήλεψε και έστειλε το τρομερό στρατό του να αρπάξει και να φυλακίσει την Ειρήνη, να σκορπίσει το φόβο και τη δυστυχία σε όλους τους ανθρώπους…
και έτσι σκηνές πείνας και φοβισμένων ανθρώπων απλώθηκαν τριγύρω παντού…
Και τα παιδιά τότε συλλογίστηκαν..
Πρέπει κάτι να κάνουμε….πρέπει να αντισταθούμε
και την Ειρήνη τη γλυκιά όλοι να αισθανθούμε….
πάμε λοιπόν παιδιά το ΟΧΙ να φωνάξουμε …
Ειρήνη κάνε υπομονή παιδιά με δύναμη πολλή …
το Πόλεμο θα διώξουμε και σένα θα σε σώσουμε…
Ήρθε η ώρα το κόσμο να αλλάξουμε….
Όλοι μαζί τα καταφέρνουμε και την Ειρήνη πίσω φέρνουμε πίσω …
Πόλεμε φύγε μακριά …εμείς δε σε φοβόμαστε άλλο πια…
Όλες μας οι μέρες κύλησαν δημιουργικά γεμάτες πρόβες και κατασκευές…
Σαν μικροί ζωγράφοι μιμηθήκαμε την τεχνική του κυβισμού του Paul Klee
Με φωτεινά χρώματα απεικονίσαμε την Ειρήνη και με σκούρα και μουντά τον Πόλεμο...
Φτιάξαμε τους Αλεξιπτωτιστές και τους φαντάρους μας που πολεμάνε για την Ειρήνη … και στολίσαμε όλη τη τάξη μας!!!
Στη συνέχεια φτιάξαμε κολάζ με τους φαντάρους μας πάνω στα βουνά της Πίνδου να διώχνουν τους Ιταλούς απο τη χώρα μας…
και τραγουδήσαμε όλοι μαζί…
Στο τέλος φτιάξαμε βραχιόλια που συμβολίζουν την Ειρήνη… Η δημιουργία μας στηρίχθηκε στο έργο του μεγάλου ζωγράφου Πικάσο ” Το Περιστέρι του Πικάσο”
Την εβδομάδα που μας πέρασε το πρωινό πρόγραμμα του β΄ τμήματος του σχολείου μας ασχοληθήκαμε με ένα απο τα πιο αγαπημένα θέματα των μικρών μας μαθητών ….
ταχρώματα!!!!
Ξεκινήσαμε διαβάζοντας Το παραμύθι με τα χρώματα
του Αλέξη Κυριτσόπουλου απο τις εκδόσεις Κέδρος
“Το ουράνιο τόξο έφυγε, γιατί δεν του έδιναν σημασία. Και πήρε κι όλα τα χρώματα μαζί του. Κι όλα έγιναν άσπρα, γκρίζα και μαύρα. Τρία παιδιά ξεκίνησαν να το βρουν και να το φέρουν πίσω. Θα τα καταφέρουν;”
Ταυτιστήκαμε με τους πρωταγωνιστές και ψηφίσαμε για να αναδείξουμε το αγαπημένο χρώμα της ομάδας.
Στη συνέχεια διαβάσαμε το βιβλίο, Η πολύχρωμη σκακιέρα
της Φωτεινής Βασιλείου απο τις εκδόσεις Ελληνοεκδοτική.
“Η Ειρήνη ονειρεύεται έναν κόσμο με περισσότερα χαμόγελα και περισσότερο ελεύθερο χρόνο για εκείνη και τον πατέρα της. Ένας Μαύρος στρατιώτης, πάνω στην ασπρόμαυρη γυαλιστερή σκακιέρα, ονειρεύεται έναν κόσμο πολύχρωμο, χωρίς πόλεμο. «Αχ! Πόσο θα ήθελα να ήμουν ζωγράφος! Να χαρίζω χαμόγελα με το πινέλο μου και στον καμβά μου να ανθίζουν μέσα σε κήπους τα όνειρα.»
Τι θα συμβεί όταν ο Μαύρος στρατιώτης βρεθεί δίπλα στα ξεχασμένα πινέλα και τις νερομπογιές της Ειρήνης;
Ποια θα είναι η επόμενη κίνησή του πάνω στην ασπρόμαυρη σκακιέρα;”
Σκεφτήκαμε και εμείς να χρησιμοποιήσουμε τέμπερες όπως ο ήρωας της ιστορίας. Χρησιμοποιώντας τα βασικά χρώματα κάναμε μίξεις χρωμάτων και τις αποτυπώσαμε με τις παλάμες μας για να θυμόμαστε τα αποτελέσματα.
Μέσα απο ένα μικρό πειραματάκι είδαμε πως γίνονται αναμείξεις χρωμάτων!!
Την επόμενη μέρα λάβαμε ένα ηλεκτρονικό μήνυμα από τον φίλο μας τον ζωγράφο και μας ζήτησε τη βοήθεια μας για να χωρίσει σε δυο κατηγορίες τους πίνακες που έχει ετοιμάσει για την έκθεση ζωγραφικής του.
Αφού παρατηρήσαμε τους πίνακες διαλέξαμε τους αγαπημένους μας και είπαμε τι συναισθήματα μας προκαλεί ο καθένας.
Έπειτα αποφασίσαμε να τους χωρίσουμε με βάση το χρώμα σε θερμούς και ψυχρούς.
Ακολουθήσαμε τη διαδρομή του χρώματος μας είτε ως βατραχάκια είτε με κουτσό ή όπως σκέφτηκε ο καθένας αφήνοντας ελεύθερη τη φαντασία μας.
Χρησιμοποιήσαμε νερομπογιές και οι μικροί μας ζωγράφοι έφτιαξαν τις δικές τους παλέτες χρωμάτων ανάλογα με τα συναισθήματα που τους προκαλεί το κάθε χρώμα.
Στη συνέχεια έφτιαξαν τους δικούς τους πίνακες ζωγραφικής και τους εκθέσαμε στην τάξη μας.
Γνωρίζατε ότι η εκπλήρωση της ευχής ενός παιδιού που νοσεί από σοβαρή ασθένεια, έχει τη δύναμη να το κάνει να πιστέψει ότι όλα μπορούν να συμβούν, ακόμα και το πιο σπουδαίο, να γίνει καλά;
Δεν είναι απλά μια ευχή. Είναι πολλά παραπάνω.
Είναι φως στο σκοτάδι. Είναι δύναμη.
Είναι ελπίδα.Είναι ζωή.
Είκοσι πέντε χρόνια συμπληρώνει φέτος το πρόγραμμα ΜΑΚΕ Α WISH και το νηπιαγωγείο μας για 11η συνεχόμενη χρονιά είναι εδώ παρόν..
Σαν μικροί ιππότες και πριγκίπισσες είμαστε έτοιμοι να πολεμήσουμε τους δράκους που φοβίζουν τους φίλους μας (σοβαρές ασθένειες) και με τα διαστημόπλοια μας ντυμένοι αστροναύτες να τους οδηγήσουμε σε όλο το κόσμο….και να εκπληρώσουν κάθε τους ευχή και όνειρο.
Και φέτος πιστεύοντας στο όνειρο και στη δύναμη της αγάπης, θα προσπαθήσουμε να φτάσουμε το στόχο μας και η ευχή που μόλις υιοθετήσαμε να υλοποιηθεί.
“Εύχομαι να πάω σε αγώνα της Real Μαδρίτης στο γήπεδό της – Μ., 15 ετών…”
Παραλάβαμε τα αστεράκια μας και αναμένουμε τη δική σας συμβολή … το δικό σας λιθαράκι στη προσπάθεια μας…
και εμείς εδώ στο νηπιαγωγείο μας κάναμε ήδη την αρχή….
Κάπου, κάπως, κάποτε… Ένα μικρό κορίτσι δεν ήθελε ούτε να ακούσει για φρούτα… Τι και εάν όλοι της έλεγαν πως κάνουν καλό στην υγεία και την ανάπτυξή της, εκείνη αμετανόητη… Γλυκά και πάλι γλυκά… Μέχρι που κάποιοι αποφάσισαν να πάρουν την κατάσταση στα “χέρια” τους ή πιο συγκεκριμένα στα κοτσάνια τους… Βρήκαν και σύμμαχο για να την επαναφέρουν στον “ίσιο δρόμο”… Θα τα καταφέρουν, άραγε; Ένα βιβλίο για την υγιεινή διατροφή, τους οικογενειακούς δεσμούς και την αγάπη για τη φύση!
(Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Διαβάσαμε παρέα την ιστορία και προσπαθήσαμε να κατανοήσουμε το διδακτικό της μήνυμα…
Μέσα απο την ιστορία μας μιλήσαμε για την Υγιεινή διατροφή.
Μέσω διαδραστικού παιχνιδιού ξεχωρίσαμε τις Υγιεινές τροφές από τις ανθυγιεινές. Μοιράσαμε στην τάξη 5 καρτέλες με υγιεινές τροφές και 5 με ανθυγιεινές και τα παιδιά καλέστηκαν ανά ομάδες να τις ξεχωρίσουν!!!
Μέσω της αφής και της γεύσης ξεχωρίσαμε τα φρούτα.
Φυσικά κάναμε ψηφοφορία για να εκλέξουμε το αγαπημένο μας φρούτο!!
Στο τέλος βγάλαμε την αναμνηστική μας φωτογραφία..
Και όπως είπε και ο αγαπημένος μας συγγραφέας….
Έστω και ένα παιδί αν χαρεί σήμερα που η Μαμά η ο Μπαμπάς έχουν μαγειρέψει όσπρια και σπανακόρυζο Θα τα έχουμε καταφέρει ..
Ευχαριστούμε θερμά τον αγαπημένο μας Παναγιώτη Δημητρόπουλο και αναμένουμε για την επόμενη μας συνάντηση!!
Η μέρα μας σήμερα ξεκίνησε λίγο διαφορετικά… φτάνοντας στο σχολείο παρατηρήσαμε οτι μπροστά σε κάθε είσοδο του υπήρχαν κάτι άσπρες γραμμές χρωματισμένες πάνω στο δρόμο….κάτασπρες….
Τα μεγαλύτερα παιδιά του Δημοτικού περπατούσαν πάνω σε αυτές για να περάσουν το δρόμο και να μπούνε στο σχολείο…
Και η σχολική τροχονόμος ήταν μπροστά σε αυτές τις γραμμές και μας βοηθούσε να περάσουμε απο τη μία μεριά στην άλλη…
Κυρία Ρούλα τι είναι αυτές οι άσπρες γραμμές έξω απο το σχολείο μας;;
Κυρία μοιάζουν σαν γραμμές απο ζέβρα;;
Κυρία ποιος τις ζωγράφισε εδώ έξω;
Αυτές οι γραμμές λέγονται ΔΙΑΒΑΣΕΙΣ και υπάρχουν σε κάθε δρόμο και έξω απο όλα τα σχολεία για να βοηθάνε τους ανθρώπους να περνάνε απο τη μία μεριά του δρόμου στην άλλη. Όταν ένα αυτοκίνητο δει έναν άνθρωπο να περπατάει πάνω στη διάβαση πρέπει να σταματήσει και να περιμένει μέχρι ο άνθρωπος αυτός να ανέβει στο πεζοδρόμιο και μετά να συνεχίσει το δρόμο του.
Έτσι χθες το βράδυ ήρθαν οι υπεύθυνοι του Δήμου μας και έφτιαξαν και τις δικές μας διαβάσεις για να μπορείτε να περνάτε το δρόμο και να έρχεστε στο σχολείο με ασφάλεια.
Θα θέλαμε να ευχαριστήσουμε τις τεχνικές υπηρεσίες του Δήμου για την άμεση ανταπόκριση τους στο αίτημα μας για την αναδημιουργία των διαβάσεων στις εισόδους του σχολικού συγκροτήματος!!
Το φθινόπωρο είναι εδώ και τα χρώματα στη φύση έχουν αλλάξει…
Βλέπουμε στα δέντρα φύλλα καφέ ,πορτοκαλί,κόκκινα και κίτρινα…
Στο μάθημα των Αγγλικών η κυρία μας μίλησε στα παιδιά λοιπόν για τις ονομασίες των χρωμάτων αυτών στην αγγλική γλώσσα…
Ήρθαμε σε επαφή με τα ονόματα τους μέσα απο εποπτικό υλικό αλλά κυρίως μέσα απο τραγούδια και μουσικοκινητικά παιχνίδια!!!
Let’s go Autumn is here…. let’s learn its colours and play with them
Καφέ ……… brown (μπραουν)
Κίτρινο……… yellow ( γέλοου)
Κόκκινο…… red (ρεντ)
Πορτοκαλί ……… orange ( όραντζ)
Χορέψαμε και γίναμε εμείς τα φύλλα που κουνιούνται πάνω στα δέντρα και ο φθινοπωρινός αέρας τα ρίχνει κάτω….
Μαζέψαμε φύλλα απο την αυλή και τα ομαδοποιήσαμε με βάση το χρώμα τους μέσα στα στεφάνια μας
Στο τέλος χρωματίσαμε τα δικά μας φύλλα με το χρώμα που έλεγε κάθε φορά η κυρία αφού πρώτα επαναλάβαμε πολλές φορές τα χρώματα στα αγγλικά και καταφέραμε να τα ξεχωρίζουμε….
Και φυσικά στο τέλος χορέψαμε και τραγουδήσαμε μαζί με τον PETE the cat…
Οι περισσότεροι απο εμάς δε γνωρίζουμε το γεγονός πως η 15η Οκτωβρίου έχει ορισθεί διεθνώς ως η ημέρα εορτασμού του «Λευκού Μπαστουνιού»
Στόχος της ημέρας αλλά και όλων των δράσεων που υλοποιούνται τη μέρα αυτή είναι η διάδοση της σημαντικότητας της χρήσης του Λευκού Μπαστουνιού και η ευαισθητοποίηση του κοινού στην προσπάθεια των ατόμων με προβλήματα όρασης για μια πιο ανεξάρτητη διαβίωση, αλλά και για την αντιμετώπιση των προβλημάτων που συναντούν στην καθημερινή μετακίνησή τους.
Ας μάθουμε την ιστορία του όμως….
Η ιστορία του Λευκού Μπαστουνιού ξεκινάει μετά τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου (1918) από τον οφθαλμίατρο Richard Hoover, ο οποίος χρησιμοποίησε ένα μακρύ καλάμι ώστε να διευκολυνθεί η μετακίνηση των τυφλών βετεράνων του πολέμου. Το 1930, στο Παρίσι, η Guilly d’Herbemont είχε την ιδέα να εξοπλιστούν οι άνθρωποι με αναπηρία όρασης με ένα λευκό μπαστούνι ως σύμβολο προστασίας και αναγνώρισης. Η ιδέα της έγινε πραγματικότητα στις 7 Φεβρουαρίου 1931, όταν και παραδόθηκαν από την ίδια τα πρώτα λευκά μπαστούνια σε οργανώσεις τυφλών. Έτσι καθιερώθηκε το λευκό μπαστούνι ως σύμβολο των τυφλών ατόμων.
Ο πιο εύκολος τρόπος για να εισάγεις τα παιδιά μέσα σε μια δύσκολη κοινωνική κατάσταση/ έννοια είναι μέσα από ένα παραμύθι….
έτσι διαβάσαμε τον Ξουτ της Φωτεινής Τσάμπρα και της Ζωής Σκαλίδη
Πρόκειται για την ιστορία ενός μικρού σκυλάκου που περιπλανήθηκε αρκετά ώσπου στο τέλος έγινε οδηγός ενός τυφλού αγοριού και βρήκε την αγάπη και τη στοργή που λαχταρούσε. Μέσα απο τις εικόνες τις ιστορίας εμφανίστηκε και σε μας το Λευκό Μπαστούνι….
Και μέσα από τη συζήτηση για το τέλος της ιστορίας μας…προέκυψαν πολλές απορίες!!
Κυρία πως κινούνταν το αγόρι χωρίς να βλέπει;
Πως καταλάβαινε τι υπάρχει γύρω του και δε σκοντάφτε επάνω του;
Στο δρόμο πως κυκλοφορούσε χωρίς να τον χτυπήσουν τα αυτοκίνητα;;
Με τη βοήθεια πλούσιου εποπτικού υλικού μάθαμε οτι οι άνθρωποι που δε μπορούν αν δουν μπορεί να χρειαστούν έναν άνθρωπο – συνοδό ή έναν εκπαιδευμένο σκύλο ή το άσπρο μπαστούνι που είδαμε στην ιστορία μας να κρατάει το αγόρι για να ξεπεράσουν τα εμπόδια στο δρόμο τους. Επίσης είδαμε πως κάποια πεζοδρόμια έχουν σχεδιαστεί έτσι ώστε να μπορούν να περπατήσουν, χάρη στις ανάγλυφες γραμμές και πως στα φανάρια υπάρχουν ειδικά κουμπάκια για να σταματάει η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και να μπορούν να διασχίσουν το δρόμο.
Προσπαθήσαμε και εμείς να μπούμε στη θέση αυτών των ανθρώπων μέσα απο κινητικά και βιωματικά παιχνίδια…
Φτιάξαμε λοιπόν μια ομαδική αφίσα για αυτή τη μέρα με όλες τις πληροφορίες και τις εικόνες που θα βοηθήσουν και τον υπόλοιπο κόσμο που θα επισκεφθεί τη τάξη μας να κατανοήσει τη σημαντικότητα της χρήσης του Λευκού Μπαστουνιού!!!
Φτιάξαμε και τα ατομικά μας βιβλιαράκι που θα πάρουμε στο σπίτι για να δείξουμε στους δικούς μας τι μάθαμε σήμερα και πως μπορούμε να νοιαζόμαστε για τους συνανθρώπους μας!!
Τα φύλλα γίνονται κίτρινα, πορτοκαλί και κόκκινα και σιγά σιγά αποχαιρετούν τα δεντράκια … πέφτοντας στο έδαφος…
Οι εκπαιδευτικοί και τα παιδιά του πρωινού προγράμματος του Β’ τμήματος τη βδομάδα που μας πέρασε ασχοληθήκαμε με τις αλλαγές της φύσης τώρα που φθινοπώριασε..
Βγήκαμε στην αυλή μας και παρατηρήσαμε τα δέντρα, τα φύλλα πάνω τους αλλά και κάτω στο έδαφος….υποθέσαμε γιατί συμβαίνει αυτό…και στο τέλος αποφασίσαμε να γίνουμε εμείς αυτά τα φύλλα….
Με τη μουσική υπόκρουση γίναμε μικρά δεντράκια που μεγαλώνουν σιγά σιγά. Στη συνέχεια ο αέρας και η βροχή του φθινοπώρου τα κάνουν να κινούν τα φύλλα τους άλλοτε γρήγορα και άλλοτε αργά. Αφού γίναμε και φύλλα που στροβιλίζονται στον αέρα πέσαμε στη γη.
Στη συνέχεια μαζέψαμε πολλά φύλλα απο την αυλή και τα μεταφέραμε στη τάξη μας … Με τη βοήθεια τους μιλήσαμε για τις προμαθηματικές έννοιες μικρό, μεσαίο και μεγάλο…
Τα παρατηρήσαμε και στη συνέχεια τα ταξινομήσαμε με βάση το μέγεθός τους.
Με τα φύλλα που μαζέψαμε φτιάξαμε τη φίλη μας τη Φθινοπωρούλα που θα μας κάνει παρέα μέχρι να φύγει το Φθινόπωρο και να μας επισκεφθεί ο κρύος χειμώνας….
Φτιάξαμε κολάζ με τα δικά μας φθινοπωρινά δεντράκια….Το σχήμα του δέντρου έγινε με στένσιλ και τα φύλλα του με μπατονέτες.
Μάθαμε ποια φρούτα μπορούμε να βρούμε στη φύση την εποχή του φθινοπώρου
και κάθε παιδί επέλεξε να φέρει ένα απο τα αγαπημένα του φθινοπωρινά φρούτα στο σχολείο.
Μέσα απο την ενασχόληση μας με τα φθινοπωρινά φρουτάκια ασχοληθήκαμε και με προμαθηματικές έννοιες… οι μικροί μας μαθητές ήρθαν σε επαφή με τις έννοιες μισό και ολόκληρο…
Έχοντας στη τάξη μας τόσα πολλά φρουτάκια παίξαμε μαζί τους….
Κλείσαμε τα μάτια ..τα μυρίσαμε…τα γευτήκαμε….και προσπαθήσαμε να καταλάβουμε ποιο φρουτάκι είχαμε μπροστά μας…
Στο τέλος φτιάξαμε και την φρουτοσαλάτα μας την οποία φάγαμε με πολλή όρεξη!
Τέλος παίξαμε με το γράμμα Φφ του φθινοπώρου και των φύλλων ακολουθώντας τη διαδρομή του με τα αυτοκίνητα μας.
Τα φθινοπωρινά φύλλα που έπεσαν απ’ τα δέντρα μας δείχνουν τα συναισθήματα τους… πως πιστεύετε εσείς παιδιά οτι νιώθουν! Κόψαμε ζωγραφίσαμε και στολίσαμε την τάξη με κόκκινα κίτρινα και πορτοκαλί φύλλα
Μερικά απ’ τον αέρα τρύπωσαν στην ομπρέλα μας…που την βγάλαμε απ’ την ντουλάπα μαζί με τα φθινοπωρινά ρούχα μας…
Στη συνέχεια μιλήσαμε για τα φρούτα που μπορούμε να φάμε τώρα το φθινόπωρο…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
