Τα δικαιώματα του παιδιού

«‘Ελλάδας παίδευσιν», σύμφωνα με τα λόγια του Θουκυδίδη χαρακτηρίζονταν η Αθήνα στα χρόνια του Περικλή. Μια Ελλάδα όπου βοηθούσε και διαμόρφωνε τον έφηβο στη διανοητική και αισθητική του ανάπτυξη.

  Παρείχε κάθε δυνατότητα στους νέους να αναπτύξουν όλες τους τις ικανότητες και να διευρύνουν τους πνευματικούς τους ορίζοντες. Πόσο ευτυχισμένα, δημιουργικά και γεμάτα αυτοπεποίθηση θα ήταν τα παιδία τότε….; Σε αντίθεση με σήμερα όπου τα δικαιώματα των παιδίων καταπατούνται όλο και περισσότερο.

  Την ανισότητα όμως και το σκληρότερο πρόσωπο της κοινωνίας το βλέπουμε στα πρόσωπα των παιδιών ενός  «Κατώτερου   Θεού», τα παιδιά με κάποια ιδιαιτερότητα και όχι τα παιδιά, όπως όλοι συχνά αποκαλούν. Πολίτες με ταμπέλες , παχύσαρκοι, αυτιστικοί. Σωματικά ανάπηροι, με διανοητική στέρηση καθώς και οι διακρίσεις ανάμεσα στα δύο φύλλα και την εθνική καταγωγή είναι αυτές που στιγματίζουν και πληγώνουν το ατσαλάκωτο πρόσωπο της κοινωνίας που δεν θα ήθελε να βγάλει τη μάσκα της υποκρισίας για να μην ταράξει τα ήσυχα νερά της συνείδησής μας.

  Ο ρατσισμός και το στίγμα που βιώνουν από την ηλικία του δημοτικού- σύμφωνα με μελέτες- τα παχύσαρκα παιδιά και μάλιστα από τους συνομηλίκους τους που είναι αδύνατοι και πιο «αποδεκτοί» από την κοινωνία.

  Σύμφωνα με τους επιστήμονες οι περισσότεροι από τους μαθητές που απάντησαν σε ερωτηματολόγια κατέταξαν το παχύσαρκο παιδί βαθμολογικά στην τελευταία ή προτελευταία θέση των προτιμήσεών τους! ΄ Το παχύσαρκο παιδί στο τελευταίο θρανίο”…    

  Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι μπορούν να προκληθούν σοβαρά ψυχοκοινωνικά προβλήματα , καθώς και δυσκολίες στην κοινωνικοποίηση τους! Ένα ακόμη αποτέλεσμα της απόρριψης που αισθάνονται αυτά τα παιδία είναι η χαμηλή αυτοπεποίθηση και η έλλειψη αυτοεκτίμησης , σύμφωνα με έρευνες ψυχολόγων .

   Συστηματικά παραβιάζονται ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες όπως τα παιδία με αναπηρίες , καθώς και τα παιδία του αυτιστικού φάσματος . Καταπατείται το δικαίωμα του σεβασμού της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής . Το δικαίωμα για μόρφωση , ελεύθερο χρόνο και πρόσβαση στις τέχνες και τον πολιτισμό ,  καθώς και το δικαίωμα για προσωπική ανάπτυξη . Πολλές φορές ξεχνάμε πως και τα παιδιά αυτά έχουν δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης και πρόσβαση σε πληροφορίες που τους αφορούν .

   Ας αναρωτηθούμε , λοιπόν , πως ζουν και τις καταστάσεις που βιώνουν κάθε μέρα αυτά τα παιδιά….

    Ας προσπαθήσουμε να τα καταλάβουμε και να τα βοηθήσουμε . Δεν είναι λίγες οι οργανώσεις ( http://ddp.org.gr) που έχουν δημιουργηθεί και δρουν με μεγάλη ευαισθησία , με σκοπό την ίση αντιμετώπιση των παιδιών με κάποια ιδιαιτερότητα , από την  κοινωνία στην οποία μεγαλώνουν .

   Φτάνει μόνο να πιστέψουμε στη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητα . Γιατί δεν πρέπει να ξεχνάμε πως μια κοινωνία χρειάζεται διαφορετικές προσωπικότητες με διαφορετικές ιδέες και οράματα για να προοδέψει .

    Μαρία Μαριάνθη Μαρία – Χαϊδή  Γ1 5ου Γυμνασίου Ιωαννίνων