Σήμερα 21 Μαρτίου, η ημέρα της εαρινής ισημερίας είναι ταυτόχρονα και ημέρα αφιερωμένη στην ποίηση. Σαν σήμερα πριν από 100 χρόνια ήρθε στον κόσμο μια από τις λαμπρότερες μορφές της ποίησης, ο Οδυσσέας Ελύτης.

Με αφορμή λοιπόν αυτό, αρκετοί από τους μαθητές και καθηγητές του σχολείου μας που φάνηκαν ιδιαίτερα ευαισθητοποιημένοι σχετικά με την παγκόσμια ημέρα ποίησης, φρόντισαν να προσφέρουν σε όλη τη σχολική κοινότητα μια διαφορετική μέρα.

Η αλλαγή ξεκίνησε από την ώρα της προσευχής. Έναντι του κλασσικού θρησκευτικού ύμνου, δυο μαθητές της Β΄ τάξης ανέλαβαν να μας απαγγείλουν ένα απόσπασμα από το ποίημα του Ελύτη, «Τρεις Φορές η Αλήθεια». Συγκεκριμένα ακούστηκαν οι παρακάτω στίχοι:

Πάτερ ημών ο εν τοις ουρανοίς

εγώ που αγάπησα εγώ που τήρησα το κορίτσι μου σαν όρκο

που ‘φτασα να πιάνω τον ήλιο απ’ τα φτερά σαν πεταλούδα

Πάτερ ημών

Μ’ ένα τίποτα έζησα.

Οι αλλαγές όμως συνεχίστηκαν και ήταν φανερές σε όλο το σχολείο. Μπαίνοντας στο σχολικό κτίριο, αντικρίσαμε τους τοίχους να έχουν  «ανθίσει» από ποίηση.  Ας γίνω όμως περισσότερο κατανοητή. Μια ομάδα μαθητών σε συνεργασία με καθηγήτρια τους ανέλαβαν και έγραψαν σε μεγάλα χαρτόνια  στίχους από ποιήματα του Ελύτη και τα κόλλησαν σε όλους τους χώρους του σχολείου. Από το γραφείο του διευθυντή, μέχρι τις σκάλες και από την κάθε τάξη μέχρι και τη σχολική εξώπορτα.  Έτσι αρκετοί μαθητές δέχθηκαν να μπουν σε ένα αυτοσχέδιο και πνευματικό «κυνήγι θησαυρού». Έκαναν βόλτες στο σχολικό συγκρότημα αναζητώντας όσο το δυνατό περισσότερους στίχους και έψαχναν το δίστιχο ή το τετράστιχο που τους εκφράζει. Οι στίχοι που προσωπικά κατάφερα να ξεχωρίσω και θεωρώ πως εκφράζουν τη μεγαλύτερη μερίδα νέων είναι οι εξής:

Αν δεν στηρίξεις
……το ένα σου πόδι
……έξω απ’ τη Γη,
…ποτέ σου
…..δεν θα μπορέσεις
να σταθείς επάνω της.

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

“Θεέ μου, τι μπλε ξοδεύεις

για να μην σε βλέπουμε!”

(απόσπασμα από το Μαρία Νεφέλη)

Η μέρα όμως επιφύλαξε και άλλες εκπλήξεις για κάποια τμήματα στο μάθημα της λογοτεχνίας, οπού μαθητές και καθηγητές αντάλλαξαν για λίγο ρόλους και προχώρησαν στην απαγγελία και διδασκαλία ποιημάτων. Εγχείρημα που στέφθηκε με επιτυχία, αφού η συμμετοχή και το ενδιαφέρον των μαθητών εκδηλώθηκαν στο μέγιστο.

Ήταν μια ευχάριστη και δροσερή αλλαγή με αφορμή την επικαιρότητα και είναι ενδιαφέρον να λαμβάνονται τέτοιες πρωτοβουλίες. Ολοκληρώνω λοιπόν το άρθρο μου με μια φράση του Ελύτη για τη δύναμη της ποίησης και της δυνατότητας που μας δίνει να «ταξιδεύουμε»:

Η ΠΟΙΗΣΗ ΑΡΧΙΖΕΙ ΑΠΟ ΚΕΙ ΠΟΥ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΞΗ

ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΧΕΙ Ο ΘΑΝΑΤΟΣ

Κωνσταντίνα Γ.