Όμορφων δημιουργιών συνέχεια απο τα παιδιά του 3ου Νηπιαγωγείου Λάρισας.
Μήνας: Νοέμβριος 2017
Ως γονείς, θέλουμε συνεχώς να εκφράζουμε την αγάπη και την τρυφερότητά μας στα παιδιά. Τα αγκαλιάζουμε, τα γαργαλάμε, τα πειράζουμε και τα φιλάμε. Με λίγα λόγια, αισθανόμαστε ελεύθεροι να εκδηλώσουμε τα συναισθήματά μας με τρόπο διαφορετικό απ’ ότι θα τα εκφράζαμε σε κάποιον συνομήλικο ή τον σύντροφό μας. Έτσι, ενώ ένα φιλί στο μάγουλο είναι η πιο συνηθισμένη κίνηση αγάπης, κάποιοι γονείς επιλέγουν να φιλάνε τα παιδιά τους στόμα. Υπάρχει άραγε σωστή απάντηση για το αν είναι καλό ή κακό να εκφράζουμε την αγάπη μας μ’ αυτόν τον τρόπο;
Το φιλί, όπως το χάδι και η αγκαλιά, είναι ο τρόπος να εκφράσει ο γονιός την τρυφερότητά του. Η συναισθηματική ασφάλεια που δημιουργείται εκείνη την ώρα στο παιδί είναι πολύ σημαντική για τη μετέπειτα ανάπτυξη, αλλά και για το δέσιμο που νιώθει με το γονιό. Το φιλί, σε κάθε του μορφή, πετυχαίνει αυτόν ακριβώς το σκοπό, και είναι ίσως ο πιο άμεσος και ιδιαίτερος τρόπος εκδήλωσης της μεταξύ τους αγάπης.
Μπορεί να επηρεάσει το παιδί αρνητικά
Σύγχυση
Η θεωρία της Πολλαπλής Νοημοσύνης αποτελεί μια κριτική θέση απέναντι στην άποψη σύμφωνα με την οποία γεννιόμαστε με μια μόνο νοημοσύνη, την οποία δεν έχουμε τη δυνατότητα να αλλάξουμε και την οποία οι ψυχολόγοι μπορούν να μετρήσουν.
Σύμφωνα µε τη θεωρία αυτή, που βασίζεται σε ένα ευρύ φάσμα επιστημονικών ερευνών (ψυχολογικών, ανθρωπολογικών, βιολογικών), η νοημοσύνη µας χωρίζεται σε εννιά τομείς οι οποίοι έχουν την έδρα τους σε διαφορετικά σημεία του εγκεφάλου µας. Είναι εξίσου σημαντικοί, όχι όμως και το ίδιο αναπτυγμένοι σε κάθε άτομο. Υποστηρίζεται, λοιπόν, ότι η νοημοσύνη είναι προϊόν μιας μακράς και συμμετοχικής αλληλεπίδρασης μεταξύ της φύσης (βιολογικές δυνάμεις και κληρονομικές προδιαθέσεις) και της ανατροφής (περιβαλλοντικές δυνάμεις και εμπειρίες της ζωής). Ο Howard Gardner, λοιπόν, τονίζει το ρόλο του πολιτισμού στην ανάπτυξη κάθε είδους νοημοσύνης. Κύριος «ένοχος» βέβαια για την άνιση μεταξύ τους ανάπτυξη θεωρείται το σχολείο, το οποίο επικεντρώνεται στην καλλιέργεια δύο µόνο ευφυϊών – γλωσσικής και λογικοµαθηµατικής – αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα τις υπόλοιπες (μουσική ευφυΐα, ευφυΐα του χώρου, ενδοπροσωπική ευφυΐα, διαπροσωπική ευφυΐα, φυσιογνωστική ευφυΐα, σωµατική – κιναισθητική ευφυΐα και υπαρξιακή ευφυΐα).
Συχνά μιλάμε για τη σχολική ετοιμότητα και για τις αρθρωτικές και μαθησιακές δυσκολίες που μπορεί ένα παιδί να εμφανίζει περίπου στο νηπιαγωγείο. Αναφερόμαστε σε ορισμένες περιπτώσεις στην επανάληψη τάξης, στις δυσκολίες που μπορεί κάποιο παιδάκι να παρουσιάσει σε εκείνη την ηλικία και που αντιμετωπίζονται με λογοθεραπεία, εργοθεραπεία και ειδική αγωγή.
Αυτήν τη φορά, καταγράφουμε και παρουσιάζουμε τι πρέπει να γνωρίζει ένα παιδί λίγο πριν το νηπιαγωγείο, αλλά και τι θα πρέπει να μάθει κατά τη φοίτησή του εκεί, ώστε να έχει όσα περισσότερα εφόδια γίνεται για το μεγαλύτερο σχολείο (το δημοτικό), αλλά και για τη ζωή του και τις σχέσεις του γενικά.
Οι περισσότεροι γονείς, ξεκινώντας το παιδί τους το Νηπιαγωγείο, επιθυμούν να του προσφέρουν τα καλύτερα, ενώ έχουν αγωνία για το αν το παιδί τους θα καταφέρει να ανταποκριθεί σε όλα όσα θα του ζητηθούν σε αυτό τον νέο χώρο. Στο πλαίσιο της ολόπλευρης ανάπτυξης του παιδιού, ένας από τους ρόλους του Νηπιαγωγείου είναι η σταδιακή προετοιμασία και η προσαρμογή των παιδιών στις μελλοντικές απαιτήσεις που θα συναντήσουν στο Δημοτικό.
Σε τι, όμως, έγκειται η σωστή προετοιμασία; Ένα από τα θέματα που συζητείται αρκετά είναι το θέμα της Γραφής και της Ανάγνωσης.
