Φεβ 11 17
>
ΦΩΣ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ ΜΟΥ
Η λάμψη των ματιών σου χάθηκε για πάντα
δεν θα την ξαναντικρίσω πια
δεν θα σε ξανακρατήσω στα χέρια μου
ούτε θα σου ψυθιρίσω στ’ αυτί πως σ’ αγαπώ
μονάχα η ανάμνησή σου θα μείνει, μια σκιά
που πάντα θα μ’ ακολουθεί.
Που να βρίσκεσαι τώρα, σε ποια καινούρια γη
να’ σαι καλά όπου και να’ σαι, αγαπημένε.
Ήσουν είσαι και θα είσαι της καρδιάς μου
το άλλο μισό.
Το μυαλό μου και η σκέψη μου γεμάτη
από σένα, φως της ψυχής μου.
Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από την ερωτική επιστολή που έγραψε η Μαρία Πολυδούρη μετά τον θάνατο του Καρυωτάκη. Η εργασία αυτή πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο του μαθήματος των Νεοελληνικών κειμένων της Καθηγήτριας Κατερίνας Αθανασίου.
20 Φεβρουαρίου th, 2011 στις 21:34
>e3eretiko!!!
24 Φεβρουαρίου th, 2011 στις 22:46
>bravo andriana!!!!wraio…;)