3ο Γυμνάσιο Γλυφάδας

Όταν μεγαλώσουν, τα παιδιά που υπακούν στις εντολές των μεγάλων, και μπορούν να αντισταθούν σε πειρασμούς, έχουν αυξημένη πιθανότητα να αμείβονται καλύτερα, να μείνουν υγιή και να αποφύγουν τα προβλήματα με το νόμο, επιβεβαιώνει διεθνής ομάδα ερευνητών.

Τα παιδιά που είχαν λιγότερο αυτοέλεγχο στην ηλικία των πέντε ετών αντιμετώπιζαν διπλάσιες πιθανότητες ασθένειας όταν έφτασαν τα 32, έδειξε η μελέτη. Η λίστα περιλαμβάνει την υπέρταση, την παχυσαρκία, τις πνευμονοπάθειες, τους εθισμούς και τα σεξουαλικά μεταδιδόμενα νοσήματα.

Επιπλέον, όμως, οι ενήλικες αυτοί αμείβονταν 20% λιγότερο κατά μέσο όρο.

Η μελέτη δημοσιεύεται στο Proceedings of the National Academy of Sciences, με επικεφαλής τον Τέρι Μόφιτ του Πανεπιστημίου Duke στη Βόρειο Καρολίνα.

Η σχέση της αυτοπειθαρχίας στην παιδική ηλικία με τις επιτυχίες στην ενήλικη ζωή ήταν εξάλλου γνωστή από παλαιότερα:

Όπως επισημαίνει ο δικτυακός τόπος του Science, ένα ιστορικό πείραμα για το ίδιο θέμα είχε πραγματοποιηθεί τη δεκαετία του 1960 από τον ψυχολόγο Ουόλτερ Μίσελ του Πανεπιστημίου Κολούμπια.

Ο Μίσελ άφηνε μόνα τους στο δωμάτιο νήπια τεσσάρων ετών με την οδηγία να μην ακουμπήσουν τα κουλουράκια που είχε τοποθετήσει στο τραπέζι. Φυσικά, πολλά παιδιά δεν μπορούσαν να αντισταθούν στον πειρασμό.

Όσα όμως μπορούσαν, έγιναν τελικά καλύτεροι μαθητές στο σχολείο όταν μεγάλωσαν, σύμφωνα με τυποποιημένα τεστ που μετρούν τις σχολικές επιδόσεις.

Η νέα μελέτη εξέτασε 1.000 παιδιά στη Νέα Ζηλανδία που γεννήθηκαν τη διετία 1972-73, και τα παρακολούθησε μέχρι την τρίτη δεκαετία της ζωής τους. Εξέτασε επίσης 500 ετεροζυγωτικούς δίδυμους από τη Βρετανία, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν από την ηλικία των 4 ετών μέχρι τα 12.

Όλα τα παιδιά υποβλήθηκαν σε τεστ που εξετάζουν διάφορες παραμέτρους του αυτοελέγχου, όπως τον παρορμητισμό, την επιμονή στην εκτέλεση εργασιών, την υπερκινητικότητα και την υπομονή τους όταν περίμεναν στην ουρά.

Συγκριτικά με τα τους πιο πειθαρχημένους συνομηλίκους τους, τα παιδιά με μειωμένο αυτοέλεγχο ήταν πιθανότερο να έχουν αρχίσει το κάπνισμα, να έχουν κακές επιδόσεις στο σχολείο και να προκαλούν καβγάδες στην ηλικία των 12 ετών.

Το πρόβλημα δεν ήταν παροδικό: όταν έφτασαν στα 32 τους χρόνια, τα παιδιά με μειωμένο αυτοέλεγχο είχαν υπερδιπλάσιες πιθανότητες να εμφανίζουν προβλήματα υγείας και κατά μέσο όρο αμείβονταν 20% λιγότερο. Αντιμετώπιζαν επίσης τριπλάσιες πιθανότητες να έχουν εθιστεί στον καπνό ή σε ναρκωτικά, ή να έχουν καταδικαστεί για παρανομίες.

Είναι όμως καταδικασμένα τα απειθάρχητα παιδιά;

Το κατά πόσο ο αυτοέλεγχος είναι μια επίκτητη ιδιότητα, η οποία βελτιώνεται με την άσκηση, παραμένει εν πολλοίς άγνωστο.

Το ευχάριστο πάντως είναι ότι ορισμένα παιδιά της μελέτης έδειξαν με τον καιρό βελτίωση του αυτοελέγχου τους.

Οι επικεφαλής της μελέτης τονίζουν επίσης ότι τα παιδιά δεν χωρίζονται σε δύο μόνο κατηγορίες, πειθαρχημένα και απειθάρχητα. Αντίθετα, κατανέμονται σε ένα συνεχές φάσμα, με τα περισσότερα να βρίσκονται κάπου στη μέση.