Οι μαθητές της Α΄ τάξης του σχολείου μας στο διάστημα 30 Μαρτίου έως 2 Απριλίου 2019 πραγματοποίησαν εκπαιδευτική εκδρομή στην Πελοπόννησο, όπου επισκέφθηκαν τόπους με μεγάλο ιστορικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον, αλλά και φυσική ομορφιά.
Την πρώτη μέρα επισκεφθήκαμε τον αρχαιολογικό χώρο της αρχαίας Μεσσήνης, έναν χώρο με σπουδαία αρχαιολογικά ευρήματα σε μια πανέμορφη πλαγιά. Η Μεσσήνη είναι μια από τις πιο σημαντικές σε μέγεθος και διατήρηση πόλεις της αρχαιότητας. Δεν διαθέτει μόνον ιερά και δημόσια οικοδομήματα, αλλά και επιβλητικές οχυρώσεις και ταφικά μνημεία, εντυπωσιακά μέχρι και σήμερα.
Το πρώτο μνημείο που συναντά κανείς κατηφορίζοντας στον αρχαιολογικό χώρο είναι το θέατρο. Ανάμεσα στο Θέατρο και την Αγορά υπάρχει μεγάλη κρήνη, η οποία, όπως μας πληροφορεί ο περιηγητής Παυσανίας, είχε το όνομα της Αρσινόης, κόρης του μυθικού βασιλιά της Μεσσηνίας Λεύκιππου και μητέρας του Ασκληπιού και δεχόταν νερό από την πηγή Κλεψύδρα. Ο Παυσανίας επίσης παρουσιάζει το Ασκληπιείο ως μουσείο έργων τέχνης, κυρίως αγαλμάτων και όχι ως συνηθισμένο τέμενος θεραπείας ασθενών. Ήταν ο επιφανέστερος χώρος της Μεσσήνης, κέντρο της δημόσιας ζωής της πόλης, που λειτουργούσε παράλληλα με την παρακείμενη αγορά. Άλλα σημαντικά οικοδομήματα ήταν το Βουλευτήριο, το Πρόπυλο, το Εκκλησιαστήριο, το Στάδιο και το Γυμνάσιο.
Στη συνέχεια καταλύσαμε στο ξενοδοχείο, στην Μπούκα, δυτικά της Καλαμάτας.
Τη δεύτερη μέρα ταξιδέψαμε βόρεια, στον ναό του Επικούριου Απόλλωνα. Στο γυμνό, βραχώδες τοπίο των Βασσών βρίσκεται ένας από τους σημαντικότερους και επιβλητικότερους ναούς της αρχαιότητας, αφιερωμένος στον Επικούριο Απόλλωνα. Χαρακτηρίζεται από πλήθος πρωτοτυπιών τόσο στο εξωτερικό όσο και στο εσωτερικό του, που τον καθιστούν μοναδικό μνημείο στην ιστορία της αρχαίας ελληνικής αρχιτεκτονικής. Η ανέγερσή του τοποθετείται στο 420-400 π.Χ. και αρχιτέκτονάς του θεωρείται ο Ικτίνος, που σε αυτό το δημιούργημά του κατόρθωσε να συνδυάσει πολλά αρχαϊκά χαρακτηριστικά, που επέβαλε η συντηρητική θρησκευτική παράδοση των Αρκάδων, με τα νέα γνωρίσματα της κλασικής εποχής.
Ο ναός έχει θεμελιωθεί πάνω στο φυσικό βράχο, σε ειδικά διαμορφωμένο πλάτωμα. Δεν έχει τον συνήθη προσανατολισμό Α-Δ, αλλά Β-Ν, ίσως για λατρευτικούς λόγους, που συνδέονται με την αρκαδική θρησκευτική παράδοση, δεδομένου ότι και άλλοι ναοί στην περιοχή παρουσιάζουν τον ίδιο προσανατολισμό. Ο ναός είναι ο μοναδικός που συνδυάζει στοιχεία των τριών αρχιτεκτονικών ρυθμών της αρχαιότητας.
Από το 1987 ο ναός προστατεύεται από τις αντίξοες καιρικές συνθήκες με ειδικό στέγαστρο, που θα απομακρυνθεί μετά την ολοκλήρωση των απαραίτητων εργασιών. Φεύγοντας από τον χώρο και κατεβαίνοντας τον φιδωτό δρόμο, θαυμάσαμε την όμορφη Ανδρίτσαινα και τελικά σταματήσαμε για φαγητό και βόλτα στην πόλη της Καλαμάτας.
Την τρίτη μέρα, με κατεύθυνση νότια και μετά από μια μικρή στάση στην Κορώνη, επισκεφθήκαμε τη Μεθώνη και το υπέροχο κάστρο της. Το κάστρο της Μεθώνης αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά σύνολα του ελληνικού χώρου. Χαρακτηριστικό παράδειγμα καστροπολιτείας καταλαμβάνει ολόκληρη την έκταση στα ΝΔ παράλια της Πελοποννήσου, με ένα εξαιρετικό φυσικό λιμάνι, το οποίο κατά τους μεσαιωνικούς χρόνους αποτελούσε σταθμό στο δρόμο των προσκυνητών για τους Αγίους Τόπους και των εμπορικών πλοίων από τη Δύση στην Ανατολή. Η περίοδος ακμής του κάστρου τοποθετείται στην περίοδο της Α΄ Ενετοκρατίας (13ο – 15οαι).
Στη συνέχεια μεταβήκαμε στην Πύλο, όπου επισκεφθήκαμε το κάστρο της, τα μικρά μουσεία που υπάρχουν μέσα σε αυτό καθώς και το τζαμί που είχε μετατραπεί σε βυζαντινό ναό. Στην πόλη – λιμάνι της Πύλου μείναμε για μεσημεριανό φαγητό, καφέ και βόλτα κάτω από έναν λαμπερό ήλιο.
Την τέταρτη και τελευταία μέρα ξεκινήσαμε νωρίς το πρωϊ για την επιστροφή, μέσω της αρχαίας Ολυμπίας. Εκεί σταματήσαμε για να επισκεφθούμε πρώτα το μουσείο και μετά τον αρχαιολογικό χώρο, με τη συνοδεία ξεναγού. Η ξενάγηση ξεκίνησε από το μουσείο της Ολυμπίας. Σημαντικότερη σε αυτό είναι η έκθεση των γλυπτών, για την οποία είναι κυρίως γνωστό το μουσείο, καθώς και η συλλογή χάλκινων αντικειμένων, που είναι η πλουσιότερη στον κόσμο και απαρτίζεται από όπλα, ειδώλια και άλλα αντικείμενα. Εξέχουσα θέση κατέχει ο γλυπτός διάκοσμος του ναού του Δία, τα αετώματα και οι μετόπες, που αποτελούν τα σημαντικότερα δείγματα αυστηρού ρυθμού στην ελληνική τέχνη. Από τα πλέον σημαντικά εκθέματα είναι η Νίκη του Παιωνίου καθώς και ο Ερμής του Πραξιτέλη σε περίοπτη θέση.
