Το 1857 ο γάλλος Φραγκίσκος Φεράλδι (Francois Theophile Feraldi) αναλαμβάνει το έργο του φωτισμού της Αθήνας με φωταέριο. Ο δήμος Αθηναίων παραχωρεί στο γάλλο επιχειρηματία το προνόμιο της εκμετάλλευσης του φωταερίου για 50 χρόνια. Έκτοτε, το φωταέριο θα φωτίσει τους αθηναϊκούς δρόμους για περίπου 60 χρόνια. Μια περίοδος ακμής αρχίζει για τη μικρή μονάδα φωταερίου της Αθήνας. Αεριοφυλάκια, ατμολέβητες, ατμομηχανές, μονάδες καθαρισμού και άλλα κτίρια ξεπηδούν σταδιακά μέσα στο οικόπεδο έκτασης περίπου 30 στρεμμάτων.
Η ανάπτυξη αυτή συνδέεται με την επέκταση της χρήσης του φωταερίου ως μορφής ενέργειας στα σπίτια και στα εργοστάσια. Το 1938 η επιχείρηση περιέρχεται στο δήμο Αθηναίων. Το 1952 ιδρύεται η Δημοτική Επιχείρηση Φωταερίου Αθηνών (Δ.Ε.Φ.Α). Μεταπολεμικά το φωταέριο χάνει συνεχώς έδαφος σε σχέση με τον ηλεκτρισμό και τις νέες μορφές ενέργειας. Οι φούρνοι του εργοστασίου φωταερίου έσβησαν οριστικά το 1984.
Το Μουσείο άνοιξε για το κοινό το 2013 με στόχο την ανάδειξη και προστασία του παλαιού εργοστασίου φωταερίου της Αθήνας, ενός μνημείου βιομηχανικής κληρονομιάς που παρείχε ενέργεια και φωτισμό στην πρωτεύουσα για περίπου 130 χρόνια.
Η επίσκεψη διενεργήθηκε την Τετάρτη 1.2.2017 με τους μαθητές της Α΄ τάξης του σχολείου.
Στα πλαίσια της εκπαιδευτικής επίσκεψης του σχολείου μας στο Βιομηχανικό Μουσείο Φωταερίου, οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να ενημερωθούν απο εξειδικευμένη ξεναγό, για την ιστορία του εργοστασίου φωταερίου και για τη λειτουργία του Μουσείου, που σκοπό έχει την ανάδειξη και προστασία του παλαιού εργοστασίου φωταερίου.
Αρχηγός της εκπαιδευτικής επίσκεψης ήταν ο υποδιευθυντής του σχολείου μας κος Α. Γιώτης και συνοδοί καθηγητές, ο κος Π. Καλογεράκος, η κα Α. Σκαρή και η κα Π. Καρούζου.
Η ξενάγηση στο Μουσείο είχε τους παρακάτω βασικούς άξονες:
• Τον τρόπο φωτισμού της Αθήνας με φωταέριο.
• Τον τρόπο παραγωγής φωταερίου απο λιθάνθρακα
• Την παρουσίαση των συσκευών και των φούρνων που σχετίζονται με το φωταέριο
• Την ενημέρωση για τις συνθήκες εργασίας στο εργοστάσιο που θύμιζαν στρατόπεδα συγκέντρωσης. Οι εργαζόμενοι δούλευαν χωρίς μάσκες προστασίας και φόρμες εργασίας (τα μέτρα προστασίας στα εργοστάσια καθιερώθηκαν γύρω στη δεκαετία του 1930). Εμφάνιζαν αναπνευστικά προβλήματα αλλά και την ασθένεια του καρκίνου, με τις πιο δύσκολες συνθήκες που επικρατούσαν στους φούρνους, όπου γινόταν ο καθαρισμός του φωταερίου από την πίσσα, την αμμωνία, τη ναφθαλίνη και το υδρόθειο, υλικά ανθυγιεινά για τον ανθρώπινο οργανισμό.Οι μαθητές έγινα μάρτυρες της χαρακτηριστικής μυρωδιάς του υδροθείου ακόμη και στις μέρες μας.
Π.Κ.
