Στα πλαίσια του προγράμματος «Αναβιώνοντας την Ιστορία» όσοι συμμετέχουμε στο πρόγραμμα, την Κυριακή 22/12/2013, πραγματοποίησαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στη νότια πλευρά του Βράχου της Ακρόπολης.
Ξεκινήσαμε από τις στήλες του Ολυμπίου Διός και βαδίζοντας πάνω σ’έναν αρχαίο δρόμο που συνέδεε τα ιερά της αρχαίας Αθήνας, φτάσαμε στο χώρο όπου ήταν η οικία του στρατηγού της επανάστασης του ’21 Μακρυγιάννη. Εκεί δίπλα στο άγαλμα του στρατηγού αναρωτηθήκαμε ,μέσα από γόνιμο διάλογο, πώς είναι δυνατόν ένας αμόρφωτος, όπως ο Μακρυγιάννης, να αποκτά βαθιά ιστορική συνείδηση με μόνο κριτήριο την αγάπη προς την πατρίδα. «Είχα δύο αγάλματα περίφημα… φαινόντουσαν οι φλέβες τους, τόσην εντέλειαν είχαν… Αυτά και δέκα χιλιάδες να σας δώσουνε να μη το καταδεχτείτε να βγουν από την πατρίδα μας. Γι’ αυτά πολεμήσαμε.» Ο Μακρυγιάννης μ’ αυτά του τα λόγια γίνεται οδοδείκτης μας σ’ αυτή την προσπάθεια βίωσης της ιστορίας μας που επιχειρούμε στο πλαίσιο του προγράμματος.
Στη συνέχεια ακολουθώντας την Οδό των Τριπόδων, πλαισιωμένοι από τα πλούσια χορηγικά μνημεία, θαυμάζοντας τους γερο- Σειληνούς και τους Σάτυρους, το περίφημο χορηγικό μνημείο του Λυσικράτη, αλλά και καθοδηγούμενοι από τις Ερμαίες Στήλες φτάσαμε στον ιερό χώρο του αρχαίου θεάτρου του Διονύσου. Εκεί είδαμε τα λείψανα του ναού του Διονύσου που δέσποζε παλιά στο χώρο. Επισκεφτήκαμε το χώρο του Ωδείου του Περικλή, όπου γίνονταν οι προάγωνες. Είδαμε και τα άλλα ιερά του χώρου της νότιας πλευράς της Ακρόπολης, όπως το περίφημο Ασκληπιείο που δεσπόζει πάνω από το αρχαίο θέατρο, η θεραπεία του πάσχοντος σώματος μαζί με τη θεραπεία της πάσχουσας ψυχής.
Ο ιερός χώρος του αρχαίου θεάτρου, ο χώρος των παραστάσεων των μεγάλων τραγικών, του Αισχύλου, του Σοφοκλή, του Ευριπίδη μας υποδέχτηκε. Ένα ηλιόλουστο χειμερινό μεσημέρι με τη χαρακτηριστική Αττική ευδία μας καλοδέχτηκε σαν το απαραίτητο συμπλήρωμα του θεατρικού σκηνικού.
Μετά από τη σύντομη αλλά απαραίτητη παρουσίαση των μερών του αρχαίου θεάτρου από τον υπεύθυνο καθηγητή κ. Φεύγα Παναγιώτη, τα παιδιά έπιασαν θέσεις στα εδώλια του θεάτρου του Λυκούργου. Ως ενεργοί θεατές μιας παράστασης, μιας τραγωδίας, αισθάνθηκαν την έκσταση , τον έλεο, τον φόβο και τη φυσιολογικά επερχόμενη κάθαρση. Αναζήτησαν μέσα από τον ηδυσμένο λόγο του αρχαίου θεάτρου την προσφορά του στον πολιτισμό και στον κόσμο. Συζήτησαν για τις αξίες του και το πώς το σπουδαιότερο λογοτεχνικό είδος που δημιουργήθηκε ποτέ, πέτυχε τόσα πολλά. Γεννήθηκε κάτω από τον Αττικό ουρανό, μέσα στην αγκαλιά της Αττικής δημοκρατίας και έγινε το φως που έλαμψε στον κόσμο.
Στο δρόμο της επιστροφής περάσαμε από τα σοκάκια της Πλάκας τα παραδοσιακά Αναφιώτικα σπίτια που μας μετέφεραν εικόνες της παλαιάς αλλά γεμάτης αρχοντιάς Αθήνας. Οι δρόμοι με τα φανάρια με τα δύο μπρούτζινα φτερά τα σταυρωμένα πρόσφεραν ξεκούραση, τα σπίτια με τις γρίλιες στα πορτοπαράθυρα, με τις αυλές με τις περικοκλάδες τις βαθουλές, με τα ανώφλια και τους μαιάνδρους στις αγκώνες τους μας χάρισαν όμορφες εικόνες γεμάτες ζεστασιά.
Τέλος καταλήξαμε στην Οδό Μητροπόλεως στο παλαιό Υπουργείο Παιδείας, όπου είδαμε και σχολιάσαμε πώς ο σύγχρονος αστικός τρόπος οικοδόμησης πνίγει τα μνημεία. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το άψυχο και κρύο ογκώδες κτίριο του Υπουργείου που κατάπιε το όμορφο Εκκλησάκι της Παναγίας του 16ου αιώνα, μνημείο σημαντικό της μεταβυζαντινής Αθήνας.
Σ’ αυτό το σημείο έκλεισε η πρώτη επίσκεψη σε χώρους ιστορικού ενδιαφέροντος, που συγκινούν έως σήμερα.
Ο υπεύθυνος καθηγητής
Παναγιώτης Φεύγας
