Με μεγάλη χαρά το νηπιαγωγείο μας συμμετέχει στην δράση φιλαναγνωσίας “Η Φαντασία…πάει σχολείο” .

Και τη  φετινή χρονιά περάσαμε υπέροχα αφού είχαμε την τύχη να φιλοξενήσουμε τη συγγραφέα Εύα Κασιάρου,μια ταλαντούχο,επικοινωνική,δημιουργική και ακούραστη συγγραφέα .

Το παραμύθι που μας παρουσίασε με τη βιωματική συμμετοχή των παιδιών είναι “Ο Λαχαπού από τη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού”(εικονογράφηση :Νίκος Γιαννόπουλος,Εκδόσεις:Κόκκινη κλωστή δεμένη).

Πρόκειται για ένα εξαιρετικό παραμύθι που κράτησε αμείωτο το ενδιαφέρον των παιδιών.

Η δράση συνεχίστηκε με συζήτηση πάνω σε θέματα που αφορούσαν στο παραμύθι καθώς και τις συνδέσεις του με την πραγματικότητα .

Ακολούθησε συνέντευξη όπου τα παιδιά έθεσαν ερωτήσεις στην καλεσμένη μας συγγραφέα για την δουλειά της και την συγγραφή  παραμυθιών.

Ευχαριστούμε πάρα πολύ την συγγραφέα Εύα Κασιάρου και της ευχόμαστε ολόψυχα να συνεχίσει το δημιουργικό και αξιοθαύμαστο έργο της!!!

Περάσαμε υπέροχα!!!

Πολλά Συγχαρητήρια στους διοργανωτές και σε όσους στηρίζουν αυτή την αξιόλογη δράση!!!

H ιστορία του Λαχαπού είναι η ιστορία ενός συνηθισμένου μικρού λιονταριού που βρέθηκε μέσα στη δίνη ασυνήθιστα δύσκολων καταστάσεων. Η ζωή του στη ζούγκλα της χώρας Καμαμπού δεν διέφερε και πολύ από τη δική μας ζωή, την ευλογημένη ρουτίνα της αδιατάρακτης καθημερινότητάς μας. Μέχρι που όλα άλλαξαν από τη μια στιγμή στην άλλη και αναγκάστηκε να βιώσει την περιπέτεια του ξεριζωμού. Η περιπέτειά του, δοσμένη με την τόσο προσιτή και γοητευτική γραφή της Εύας Κασιάρου, αναδεικνύει με τον πιο παραστατικό τρόπο την ανθρώπινη πλευρά πίσω από το διαχρονικό προσφυγικό φαινόμενο, που μένει απαράλλαχτο όπου υπάρχουν άνθρωποι. Σχεδόν 60 εκατομμύρια άνθρωποι σε όλο τον κόσμο, το υψηλότερο επίπεδο που έχει καταγραφεί ποτέ, αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν το σπίτι τους εξαιτίας του πολέμου ή παραβιάσεων ανθρωπίνων δικαιωμάτων τη χρονιά που μας πέρασε. Ταυτόχρονα, πάνω από τους μισούς πρόσφυγες στον κόσμο είναι παιδιά. Παιδιά που φέρουν συναισθηματικά, όπως ο μικρός Λαχαπού, το βάρος όσων έχουν χάσει: πατρίδα, συγγενείς, φίλους, σχολείο, το γνώριμο κοινωνικό περιβάλλον τους. Πόσο έτοιμη είναι η εκάστοτε κοινωνία υποδοχής να εντάξει αυτά τα παιδιά και να μην τους γυρίσει την πλάτη “από φόβο και χωρίς κανένα λόγο”, όπως έκαναν οι κάτοικοι της χώρας Τακαμά; Δεν είναι τυχαίο ότι για το μικρό Λαχαπού η μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει είναι η ένταξή του στο σχολικό περιβάλλον ενώ η καμπή στην ιστορία του έρχεται από ένα περιστατικό στην αυλή του σχολείου. Για τα εκατομμύρια ξεριζωμένα παιδιά, το σχολείο είναι πολύ συχνά παράγοντας επιβίωσης αλλά και το μόνο ασφαλές καταφύγιό τους, ο χώρος όπου μπορούν να ανακτήσουν την εμπιστοσύνη στον εαυτό τους και την ελπίδα για το μέλλον.(Από την περιγραφή του βιβλίου σε ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία)