Άρθρα κατηγορίας ΓΙΑ ΓΟΝΕΙΣ

Για γονείς.

Πότε είναι όλα “μέλι-γάλα”;

Πολλές φορές το πρόβλημα, είναι ότι οι άνθρωποι δε σε δέχονται όπως είσαι.
Όταν πας με τα νερά τους, με τα θέλω τους, όταν ευθυγραμμίζεσαι στην κοσμοθεωρία τους, όλα είναι καλά. 

Όλα “μέλι-γάλα”.

Όταν όμως τολμήσεις να έχεις μια άποψη διαφορετική, όταν δεν συμμορφωθείς με αυτό που έχουν στο μυαλό τους, εκεί είναι που χαλάει η δουλειά. 

Εκεί είναι που τα σπάτε…
Και δώστου τα μούτρα, δώστου οι ενοχές, δώστου τα παράπονα και οι παρατηρήσεις.

Αυτό είναι πολλές φορές το πρόβλημα…
Οι ατελείωτες προσδοκίες που έχουν οι άλλοι από σένα.

Γονείς, αφήστε τα κινητά και ασχοληθείτε με το παιδί σας

Αν είστε κοντά στο παιδί μόνο ως φυσική παρουσία, αλλά το μυαλό σας είναι επικεντρωμένο στο τσεκάρισμα της οθόνης του κινητού σας, το παιδί δυσφορεί και σίγουρα κάτι δεν πάει πολύ καλά.

Τις περισσότερες φορές όταν ένα παιδί βρίσκεται κολλημένο μπροστά σε μια οθόνη κινητού, το πρώτο πράγμα που κάνουμε είναι να το επιπλήξουμε με φράσεις του στυλ: 

«Έλεος πια! Δεν μπορείς να κάνεις κάτι άλλο πιο εποικοδομητικό;». 
Έχουμε ωστόσο παρατηρήσει τον εαυτό μας πόσες φορές την ημέρα είμαστε κολλημένοι στην οθόνη του κινητού μας; 
Έχουμε μετρήσει πόσα μηνύματα στέλνουμε, πόσες αναρτήσεις «τσεκάρουμε» και πόση… απόγνωση εκπέμπουμε κάθε φορά που το ψάχνουμε απεγνωσμένα σε τσάντες και τραπέζια, λέγοντας: 
«Το κινητό μου… Που είναι το κινητό μου;». 
Αν όχι, καιρός να το πράξουμε αναθεωρώντας τις επιπλήξεις μας απέναντι στα παιδιά. Διότι όπως επισημαίνει η έμπειρη ψυχοθεραπεύτρια Philippa Perry 

«Μεταξύ άλλων, μπορεί εσείς να δημιουργείτε όλες τις προϋποθέσεις ώστε να εθιστεί και το παιδί σας σε μια οθόνη, υποκαθιστώντας την ανθρώπινη επαφή…»

Αν είστε σωματικά κοντά στο παιδί σας, αλλά δεν παρατηρείτε τα μηνύματα που σας στέλνει επειδή, ας πούμε, διαβάζετε κάτι στο τηλέφωνο ή στον υπολογιστή σας, το παιδί θα νιώσει δυσφορία. 

Σκεφτείτε πώς θα νιώθατε αν βγαίνατε με έναν φίλο και εκείνος περνούσε περισσότερο χρόνο με το τηλέφωνό του παρά με εσάς. 
Επειδή έχετε σχηματίσει ήδη την προσωπικότητά σας, κάτι τέτοιο δεν μπορεί να σας βλάψει συναισθηματικά, αν και δεν θα βοηθήσει τη φιλία σας. 

Το παιδί σας ωστόσο βρίσκεται στη διαδικασία σχηματισμού της προσωπικότητας και των συνηθειών του σε σχέση με εσάς.»

Γνωρίζουμε ότι οι αλκοολικοί και οι τοξικομανείς δεν γίνονται οι καλύτεροι γονείς, επειδή προτεραιότητά τους είναι πάντα η ουσία στην οποία είναι εθισμένοι, έτσι τα παιδιά τους στερούνται την προσοχή που χρειάζονται. 

Θα έλεγα ότι οι γονείς που παρουσιάζουν εθισμό με το κινητό τους δεν είναι και τόσο διαφορετικοί. 

Δεν συνιστώ να παίζετε ή να ελέγχετε τα μηνύματα στο τηλέφωνό σας μπροστά σε ένα μικρό παιδί για πολλή ώρα κάθε φορά. Όχι μόνο θα τους στερήσετε την ανθρώπινη επαφή, αλλά θα δημιουργήσετε έναν κενό χώρο μέσα τους. 

Και χωρίς να θέλω να γίνω υπερβολική, αυτό είναι το είδος του κενού χώρου που μπορεί να τα οδηγήσει και αυτά στον εθισμό αργότερα στη ζωή, όταν θα προσπαθούν να τον γεμίσουν με εθιστικές ουσίες ή ψυχαναγκαστικές δραστηριότητες για να απαλλαγούν από το αίσθημα αποσύνδεσης –την αίσθηση του κενού– που τα στοιχειώνει.

Μπορεί επίσης να δημιουργείτε όλες τις προϋποθέσεις ώστε να εθιστεί και το παιδί σας σε μια οθόνη, υποκαθιστώντας την ανθρώπινη επαφή. Το παιδί νιώθει πιο άμεση σύνδεση με την οθόνη από ό,τι με μια ουσιαστική ανθρώπινη επαφή – αλλά η οθόνη δεν είναι ένα βιώσιμο υποκατάστατο.

Ίσως είστε εθισμένοι στο κινητό σας ακριβώς επειδή και εσείς έχετε ανάγκη από επαφή, ανάγκη σύνδεσης με κάτι ή κάποιον. Το παιδί σας έχει την ίδια ανάγκη για επαφή, αλλά η δική του είναι πολύ πιο σημαντική και έντονη, γιατί είναι αυτή η σύνδεση που θα το βοηθήσει να συγκροτήσει τον εγκέφαλό του. 

Οι άνθρωποι δεν αναπτύσσονται κανονικά στην απομόνωση. Οι άνθρωποι χρειάζονται ανθρώπους.

Όποιος ασχολείται με το μωρό ή το παιδί σας πρέπει να γνωρίζει τα συγκεκριμένα ευρήματα σε ό,τι αφορά τη χρήση οθόνης, είτε πρόκειται για νταντά, μπέιμπι σίτερ, για έναν φίλο ή συγγενή. 

Εάν εσείς ή ο άνθρωπος που φροντίζει το παιδί είναι κολλημένος σε μια οθόνη, το ίδιο ακριβώς θα νιώσει την ανάγκη να κάνει και το παιδί σας.

Αν διαβάζοντας αυτές τις γραμμές ξαφνικά συνειδητοποιήσατε ότι όντως συχνά αγνοείτε το παιδί σας, μη σκεφτείτε «έχω καταστρέψει το παιδί μου για μια ζωή», γιατί δεν είναι έτσι. Απλώς σταματώντας και δίνοντάς του χώρο στη ζωή σας, μπορείτε να αποκαταστήσετε τη σχέση σας.

Τους ανθρώπους που βρίσκουν πάντα χρόνο για σένα…

… να τους κρατάς κοντά σου. 

Πάντα υπάρχει χρόνος. Πάντα!
Για μια καλημέρα, για ένα «τι κάνεις;», για ένα γρήγορο καφέ.

Οι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη από μηνύματα στα social media.
Έχουν ανάγκη από επαφή, ακόμα και από ένα απλό γλυκό άκουσμα της φωνής κάποιου που αγαπάνε.

Οι άνθρωποι δεν θέλουν πολλά. Θέλουν λίγα, αλλά ουσιαστικά.
Θέλουν ενδιαφέρον, αγάπη, φροντίδα.

Να βρίσκεις χρόνο για τους ανθρώπους σου. Μέσα στη μέρα σου αρκεί ένα λεπτό για να πεις καλημέρα. Ένα λεπτό αρκεί για να αλλάξεις την ημέρα κάποιου που αγαπάς.

Να δίνεις σημασία.
Οι άνθρωποι είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε στη ζωή μας.

Η οικογένεια, οι φίλοι μας, είναι η ευλογία της ζωής.

Να τους το δείχνεις! Είναι τσάμπα και συνάμα το πιο «ακριβό» δώρο που μπορείς να τους κάνεις.

Για γονείς!!!

Οι άνθρωποι που αγαπούν τη ζωή είναι αξιαγάπητοι!

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που αγαπούν τη ζωή

N’ αγαπάς ανθρώπους που κρύβουν μέσα τους το φως, ανθρώπους με ζεστό βλέμμα, που σε κάνει να αισθάνεσαι οικειότητα, με διεισδυτική ματιά, που μπορεί να διαβάσει κατευθείαν μέσα σου, με αληθινό χαμόγελο και παιχνιδιάρικο παιδικό βλέμμα, που δε ξέρεις ποτέ τι σκαρφίζεται.

N’ αγαπάς ανθρώπους ονειροπόλους, με εκείνη τη συνεχή αίσθηση του ανικανοποίητου στο βλέμμα τους σαν να ψάχνουν διαρκώς κάτι, ανθρώπους που συνεχίζουν να ονειρεύονται με τα μάτια ανοιχτά παρά τα εμπόδια, γιατί έχουν καταλάβει ότι τα εμπόδια συνήθως τα κατασκευάζουμε εμείς, που δημιουργούν, που τολμούν, που δε φοβούνται να τσαλακωθούν ή να χαθούν και που προσπαθούν να βρουν κομμάτια του εαυτού τους μέσα στην τέχνη.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που σε καταλαβαίνουν, χωρίς να χρειάζεται πάντα να μιλήσεις, που επικοινωνείτε με χαμόγελα, βλέμματα και σιωπές που βρίσκεις κομμάτια του εαυτού σου σε εκείνους, που αποτελούν ένα σταθερό σημείο αναφοράς και σου υπενθυμίζουν την ταυτότητα και τον προορισμό σου αντίθετα προς τα καθημερινά αποπροσανατολιστικά μηνύματα.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που σε εκτιμούν για αυτό που είσαι-όχι γι’ αυτό που θέλουν να είσαι, όχι γι’ αυτό που θα έπρεπε να είσαι, όχι γι’ αυτό που ήσουν, ανθρώπους που σε αντιμετωπίζουν ως προτεραιότητα στη ζωή τους και όχι απλά ως μια δεύτερη επιλογή, «που σε κοιτάνε λες και είσαι κάτι μαγικό»* που αγαπούν τις ατέλειές σου ,δεν τις ανέχονται απλώς.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που εκφράζουν την αγάπη τους ή αν δεν το έχουν πολύ με το «σ’ αγαπώ», δε χάνουν ευκαιρία να αποδεικνύουν το ενδιαφέρον τους με πράξεις, ανθρώπους που δεν υπολογίζουν χιλιόμετρα για να είναι κοντά σου, που μπορείς να τους πάρεις τηλέφωνο ό,τι ώρα χρειαστείς γιατί «καμία» ώρα δε θεωρείται ακατάλληλη, που είναι ανοιχτοί σε ξαφνικές προτάσεις.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που καταλαβαίνουν την πολυπλοκότητα και τη σχετικότητα των πραγμάτων και δεν σε γεμίζουν με αφορισμούς, «τους σιωπηλούς ανθρώπους με το θορυβώδες μυαλό».

Ν’ αγαπάς ανθρώπους που ζουν αληθινά, που βιώνουν έντονα και τις χαρές και τις λύπες, που κλαίνε είτε από συγκίνηση και χαρά είτε από στενοχώρια, που στα δίνουν όλα ή στα παίρνουν όλα, όμως, δεν υπάρχει συμβιβασμός ή μέση λύση, που μπορεί να πάθεις χίλια δύο μαζί τους, αλλά σίγουρα δε θα βαρεθείς.

Ν’ αγαπάς ανθρώπους αισιόδοξους, που βλέπουν ευκαιρίες, όχι εμπόδια που πιστεύουν σε σένα πριν από σένα και σε βοηθούν να πραγματοποιήσεις τα όνειρά σου, που δε σταματούν να πιστεύουν στο καλό και το όμορφο που υπάρχει στον κόσμο, παρόλο που συχνά έρχονται αντιμέτωποι με το αντίθετο.

Με λίγα λόγια ν’ αγαπάς εκείνους που αγαπούν τη ζωή και η λύπη τους είναι η δύναμη τους. 

Που κοιτάζουν με μάτια άδολα και αθώα, ακόμα κι αν πέρασε ο χρόνος αδυσώπητος από πάνω τους. Που γνωρίζουν ότι δεν τα ξέρουν όλα, γιατί δεν μαθαίνονται όλα.

Που στύβουν το λίγο και βγάζουν το πολύ. Για τους εαυτούς τους και για όσους αγαπούν. Και δεν κουράζονται να αναζητούν την ομορφιά στην κάθε μέρα, στα χαμόγελα των ανθρώπων, στα χάδια των ζώων, σε μια ασπρόμαυρη φωτογραφία, σε μια πολύχρωμη μπουγάδα».

Αν έχεις δίπλα σου τέτοιους ανθρώπους να τους αγαπάς και το κυριότερο να τους το λες και να τους το δείχνεις, επειδή έχουν περάσει πολλά ως μειονότητα και συνήθως δεν έχουν καταλάβει πόσο ξεχωριστοί είναι. Aν είσαι ένας από αυτούς, τότε καταλαβαίνεις τι εννοώ.

Για γονείς…

Λάθη που κάνουν οι γονείς με τα νήπια!

Τα νήπια είναι γεμάτα ενέργεια και πρόθυμα να δοκιμάσουν τα όριά σας γι’ αυτό και αυτή η περίοδος (νηπιακή) μπορεί να είναι μια ιδιαίτερη πρόκληση για όλους τους γονείς.

Όμως, παρόλο που τα παιδιά δεν συνοδεύονται με κάποιο εγχειρίδιο, η περιπέτεια μαζί τους μπορεί να είναι πιο διασκεδαστική, αν γνωρίζετε μερικά κοινά λάθη που κάνουν οι γονείς και πώς να τα αποφύγετε.
1ο λάθος: Δεν είστε ασυνεπείς
Τα νήπια τα καταφέρνουν καλύτερα όταν ξέρουν τι να περιμένουν, είτε είναι η ώρα που κάνουν μπάνιο και πέφτουν για ύπνο είτε ποιες συνέπειες θα αντιμετωπίσουν για την κακή συμπεριφορά τους. Όσο πιο συνεπή και προβλέψιμα είναι τα πράγματα, τόσο πιο ανθεκτικό και ευχάριστο είναι ένα μικρό παιδί.
    Διορθώστε το: Όσο μπορείτε, κρατήστε τακτικές ρουτίνες για το παιδί σας. Η συνέπεια μπορεί να είναι μια πρόκληση για τους γονείς.
Εάν δεν είστε σίγουροι πώς να αντιδράσετε καλύτερα όταν το παιδί σας πετάει φαγητό στο πάτωμα ή αγνοεί την ώρα του ύπνου, καθίστε με τον σύντροφό σας για να αποφασίσετε εκ των προτέρων πώς θα ανταποκριθείτε και οι δύο και μετά μείνετε στην κοινή σας απόφαση.
«Δεν θέλετε να στέλνετε ανάμεικτα μηνύματα», λέει η παιδίατρος Tanya Remer Altmann, «θέλετε πραγματικά να είστε συνεπείς».

2ο λάθος: Το παρακάνετε με τον οικογενειακό χρόνο
Είναι διασκεδαστικό να περνάει χρόνο όλη η οικογένεια μαζί. Αλλά κάποιοι γονείς το παρακάνουν με τον οικογενειακό χρόνο.
Ο κλινικός ψυχολόγος Thomas Phelan, συγγραφέας του 1-2-3 Magic, λέει, «Τα παιδιά αγαπούν τον χρόνο που περνούν μόνα τους με τον έναν γονιό».
    Διορθώστε το: Είναι εύκολο να περάσετε χρόνο με ένα μικρό παιδί. Ο Phelan συνιστά απλώς να κάτσετε στο πάτωμα μαζί και να παίξετε. Την ώρα του ύπνου, διαβάστε ένα βιβλίο μαζί ή πείτε ιστορίες στο παιδί σας.
3ο λάθος: Προσφέρετε πολλή βοήθεια
Μερικοί γονείς βοηθούν ένα νήπιο που δυσκολεύεται να κάνει κάτι. Πριν το κάνετε, σκεφτείτε το ενδεχόμενο ότι το να βοηθήσετε το παιδί σας να ολοκληρώσει ένα παζλ ή να φορέσει ένα πουκάμισο μπορεί να του στείλει το μήνυμα ότι δεν μπορεί να το κάνει μόνο του.
«Οι γονείς που προσφέρουν υπερβολική βοήθεια μπορεί να σαμποτάρουν την ικανότητα των μικρών παιδιών τους να γίνουν αυτοδύναμα», λέει η Betsy Brown Braun, συγγραφέας του You’re Not the Boss of Me.
    Διορθώστε το: «Πρέπει να μάθουμε στα παιδιά να να διαχειρίζονται τις δυσκολίες», λέει η Braun. Αντί να το βοηθήσετε εσείς να κάνει κάτι ενθαρρύνετέ το. Πείτε του “Μπράβο”, “Μπορείς να το κάνεις”.
4ο λάθος: Μιλάτε πολύ
Το να μιλάτε με ένα νήπιο είναι συνήθως μια καταπληκτική ιδέα, αλλά όχι όταν είναι ώρα να χαλιναγωγήσετε τη λανθασμένη συμπεριφορά.
Τα νήπια δεν είναι ενήλικες για να καταλάβουν την λανθασμένη τους συμπεριφορά.
    Διορθώστε το: Μόλις πείτε στο μικρό σας να κάνει κάτι, λέει η Phelan, μην το συζητάτε και μην κάνετε οπτική επαφή. Εάν το παιδί δεν υπακούει, δώστε μια σύντομη προφορική προειδοποίηση ή μετρήστε ως το τρία. Εάν το παιδί αρνείται να κάνει αυτό που του ζητάτε, δώστε τάιμ άουτ ή άλλη άμεση συνέπεια. Χωρίς καμία άλλη εξήγηση και χωρίς πολλές συζητήσεις.
5ο λάθος: Σερβίρετε μόνο παιδικό φαγητό
Φαίνεται ότι το παιδί σας δεν τρώει τίποτα άλλο κοτομπουκιές και τηγανητές πατάτες; Όπως μερικοί γονείς συνειδητοποιούν πολύ αργά, τα νήπια που τρέφονται με συγκεκριμένα φαγητά, μπορεί να τα κάνει να αντισταθούν στο να φάνε οτιδήποτε άλλο.
    Διορθώστε το: Ενθαρρύνετε το παιδί σας να δοκιμάσει διάφορα τρόφιμα. Τοποθετήστε τα στο πιάτο τους, δίπλα από το αγαπημένο τους φαγητό. Μερικά παιδιά πρέπει να δοκιμάσουν μερικές τροφές δώδεκα ή περισσότερες φορές καταλήξουν αν τους αρέσει τελικά ή όχι.
6ο λάθος: Ξεφορτώνεστε την κούνια
Οι κούνιες εκτός από το να προστατεύουν τα μικρά παιδιά από κάποια πιθανή πτώση κατά τη διάρκεια του ύπνου, προωθούν και τις καλές συνήθειες ύπνου.
Ένα μικρό παιδί που μετακόμισε πολύ νωρίς σε ένα «πραγματικό» κρεβάτι μπορεί να έχει πρόβλημα είτε να μείνει στο κρεβάτι του, είτε να κοιμηθεί. Αυτός είναι και ο λόγος που τις περισσότερες φορές βρίσκεται στο κρεβάτι της μαμάς και του μπαμπά.
    Διορθώστε το: Η κατάλληλη στιγμή για να αποχωριστεί ένα νήπιο την κούνια του είναι όταν το ζητάει το ίδιο, είτε όταν σκαρφαλώνει για να βγει έξω. Για τα περισσότερα παιδιά, αυτό συμβαίνει μεταξύ 2 και 3 ετών ή όταν ένα παιδί φτάνει σε ύψος περίπου 88 εκατοστά.
7ο λάθος: Αρχίζετε την εκπαίδευση από την πάνα στο γιογιό νωρίς
Μερικοί γονείς βιάζονται τα παιδιά τους να βγάλουν την πάνα και όταν δεν τα καταφέρνουν τα επικρίνουν και δεν τα βοηθούν.
    Διορθώστε το: «Τα παιδιά μαθαίνουν να χρησιμοποιούν την τουαλέτα όταν είναι έτοιμα», λέει ο Altmann. «Η διαδικασία δεν πρέπει να γίνει βιαστικά».
Δείξτε στο μικρό σας την τουαλέτα. Εξηγήστε τη χρήση της. Αφήστε το να σας παρακολουθεί όταν βρίσκεστε και εσείς μέσα, μιας και τα παιδιά μιμούνται τους ενήλικες.
Τι γίνεται αν το παιδί σας είναι 4 ετών και φοράει ακόμη πάνα; «Μην ανησυχείτε», λέει ο Άλτμαν. «Κανένα παιδί δεν πρόκειται να πάει στο κολέγιο με πάνες».
8ο λάθος: Επιτρέπετε πολύ χρόνο στις οθόνες
Τα νήπια που παρακολουθούν πολλή τηλεόραση συχνά δυσκολεύονται να μάθουν αργότερα.
    Διορθώστε το: Κρατήστε το παιδί σας απασχολημένο με το διάβασμα και άλλες δημιουργικές ασχολίες. Κάντε συνομιλίες και ενθαρρύνετε το να μιλάει, να σχολιάζει, να περιγράφει και να ακούει. «Όσο περισσότερο μπορείτε να σταματήσετε την έκθεση του παιδιού στην τηλεόραση, τόσο το καλύτερο», λέει ο Altmann.
9ο λάθος: Προσπαθείτε να σταματήσετε τη γκρίνια (tantrum)
Μερικοί γονείς ανησυχούν ότι ένα παιδί εκτός ελέγχου τους κάνει να φαίνονται ότι δεν μπορούν να καταφέρουν και πολλά σαν γονείς. Αλλά όλα τα νήπια έχουν εκρήξεις. Όταν το κάνουν, είναι άσκοπο να προσπαθήσουμε να τα αποτρέψουμε — ακόμα κι αν το δράμα εκτυλίσσεται μπροστά σε παρέα ή σε κάποιο δημόσιο χώρο.

«Όταν είμαστε σε δημόσιο χώρο και έχουμε να κάνουμε με ένα παιδί που γκρινιάζει, νιώθουμε ότι οι γύρω μας κρίνουν», λέει η Braun. «Αισθανόμαστε σαν να υπάρχει μια πινακίδα νέον πάνω από τα κεφάλια μας που λέει ότι είμαστε ανίκανοι γονείς».

    Διορθώστε το: Η Braun λέει ότι οι γονείς πρέπει να θυμούνται ότι το παιδί έχει μεγαλύτερη σημασία από τις απόψεις άλλων ανθρώπων – ειδικά των αγνώστων.
Εάν οι άνθρωποι κοιτάζουν με περιέργεια ή προσφέρουν ανεπιθύμητες συμβουλές, απλώς χαμογελάστε. Στη συνέχεια, σηκώστε το παιδί που κλαίει ή πάρτε το από το χέρι και βρείτε ένα μέρος μακριά από τα αδιάκριτα βλέμματα για να συνεχίσει την οργή του και το κλάμα. Μόλις σταματήσει τη γκρίνια κάντε το μια αγκαλιά, μην το κρίνετε και συνεχίστε τη μέρα σας.

πηγή