Στις Εκκλησίες διαβάζεται, σήμερα κατά την πρωινή Θεία Λειτουργία, η περικοπή του Ευαγγελίου του Ματθαίου, που αναφέρεται στην αξία της συγχώρεσης και της νηστείας. Αργά το απόγευμα της ίδιας ημέρας ψάλλεται ο κατανυκτικός εσπερινός της συγγνώμης, κατά τον οποίο ιερείς και πιστοί αλληλοασπάζονται, ζητώντας συγχώρεση ο ένας από τον άλλο, εν όψει της επερχόμενης Μεγάλης Τεσσαρακοστής.

Η συγγνώμη αποτελεί έκφραση μετάνοιας ή ένδειξη μεταμέλειας του ατόμου για μια πράξη του. Με άλλα λόγια, αποτελεί «ανάγκη» του ανθρώπου να αντιμετωπιστεί με ανοχή και επιείκεια, καθώς αναγνωρίζει πως κάποια πράξη του ή μια συμπεριφορά του ήταν άστοχη, απρεπής και  είχε αρνητικό ψυχολογικό αντίκτυπο για το άλλο άτομο. Συνεπώς, είναι πολλά παραπάνω από μια λέξη.

Εν κατακλείδι, η αξία της συγγνώμης δεν έγκειται αποκλειστικά και μόνο στην  έκφραση της. Κρύβεται στη συμπεριφορά μας αφού την ζητήσουμε. Άλλωστε, ποιο είναι το νόημα αν ξανά κάνουμε τα ίδια λάθη;

Η συγγνώμη και η συγχώρεση είναι δυο διαφορετικές αλλά αλληλένδετες έννοιες. Η συγχώρεση αποτελεί μια εξίσου σημαντική αλλά δύσκολη διαδικασία. Μπορεί να οριστεί ως «η διαδικασία μέσω της οποίας επιτρέπουμε σε κάποιον να ξανα μπεί στην καρδιά μας». Με άλλα λόγια, είναι μια ακόμα προσπάθεια να επενδύσουμε συναισθηματικά σε κάποιο άτομο που μας πλήγωσε. 

Όλοι οι άνθρωποι κάνουμε λάθη. Το σημαντικό είναι να υπάρχει η καλή πρόθεση να συγχωρέσουμε αλλά και να ζητήσουμε συγγνώμη. Βασική προϋπόθεση και στις δυο πλευρές είναι η επιθυμία να δείξουμε ότι εκτιμάμε τους ανθρώπους που μας πλήγωσαν και που πληγώσαμε. Η συγγνώμη μπορεί να κάνει λίγο καλύτερο το άτομο που τη ζητάει και να γιατρέψει το άτομο που τη δέχεται.

Αποτελεί δείγμα δύναμης από όποια σκοπιά και να το δεις. Πόσα περισσότερα ευχάριστα συναισθήματα θα νιώθουμε αν αφήσουμε στο παρελθόν εγωισμό, πικρία και εικασίες ότι δεν θα μας συγχωρέσουν; Εφόσον η ζωή μας ανήκει, ας κάνουμε χώρο μέσα μας για να βιώσουμε περισσότερη αγάπη, χαρά και ικανοποίηση.