Ζούμε σ’ έναν κόσμο κρίσης κι όταν λέω κρίση δεν εννοώ μόνο την οικονομική, μα κυρίως την ηθική και την κρίση των αξιών. Τα πάντα γύρω μας δείχνουν να καταρρέουν και στο μυαλό μου εδώ κι ώρα έχει ξυπνήσει μια σκέψη.
Σε μια εποχή που η γνώση της σωστής συμπεριφοράς τείνει να χαθεί, το να έχεις καλούς τρόπους αποτελεί μεγάλη αρετή και η ευγένεια ένα μεγάλο προσόν. Η γνήσια ευγένεια, αυτή που πηγάζει μέσα από την καρδιά μας είναι δύσκολο να βρεθεί, μιας και οι περισσότεροι έχουν μια ευγένεια ψεύτικη, απλά και μόνο για τα μάτια του κόσμου.
Ο πραγματικά ευγενής, «φωνάζει» από μακριά. Είναι άτομο δοτικό, που δε ζητάει αποδείξεις και ανταλλάγματα. Δίνει ευκαιρίες, δεν προσβάλλει και δεν υποτιμά το συνάνθρωπό του, αρκεί να μην παραβιαστούν οι αξίες και τα όρια του.
Η ευγένεια είναι αρετή και όχι ντροπή, σίγουρα όμως χρειάζεται προσοχή στη διαχείρισή της από τους κατόχους της. Εκείνοι, που την προσφέρουν απλόχερα χωρίς να προστατεύουν τον εαυτό τους, μπορούν εύκολα να καταπατηθούν από τους γύρω τους, μιας κι επιτήδειοι γύρω μας υπάρχουν πολλοί. Η ευγένεια είναι δύναμη κι αποτελεί το πιο όμορφο δώρο που μπορούμε να κάνουμε στους ανθρώπους γύρω μας, ώστε να γίνουμε παράδειγμα προς μίμηση για τους νεότερους.
Εμείς θα φερόμαστε σε όλους με ευγένεια,
ακόμα και σε αυτούς που μας φέρθηκαν άσχημα…
όχι επειδή είναι ωραίοι αυτοί,
αλλά επειδή είμαστε εμείς..!