Άνθη ανάκατα και χιόνι. Τις αμυγδαλιές φορτώνει..
Κούτσα κούτσα κατεβαίνει, όλη η πλάση τον προσμένει!!
Μήνυμα πως δεν αργεί, φτάνει η Άνοιξη στη Γη..
Στο γαλάζιο το στεφάνι, του ήλιου κάποια αχτίδα εφάνη..
Το ‘παν και το λένε τόσοι, άνθρωποι με τόση γνώση:
«Ο Φλεβάρης και αν φλεβίσει. Καλοκαίρι θα μυρίσει!!
Ρένα Καρθαίου
Με αυτό το ποίημα ξεκίνησε η κουβέντα μας για τον Φλεβάρη, γνωρίσαμε τις χάρες του, τις γιορτές του, είπαμε παροιμίες για αυτόν και φυσικά συζητήσαμε για τις ονομασίες του και γιατί λέγεται έτσι. Κουτσοφλέβαρος, Λειψομηνάς, Μικρός και Κουτσός.
Διαβάσαμε το καταπληκτικό βιβλίο της Γιολάντα Τσορώνη – Γεωργιάδη, “Ο Γλετζοφλέβαρος”
Ο Φλεβάρης είναι πολύ στενοχωρημένος. Οι άνθρωποι χάρισαν στα έντεκα αδέρφια του από τριάντα ή τριάντα μία μέρες, ενώ σε εκείνον μονάχα είκοσι οκτώ! Αισθάνεται μειονεκτικά έτσι κουτσός ανάμεσά τους και αποφασίζει να… φύγει! Και τώρα τι θα γίνει; Δε θα ανθίσουν μυγδαλιές; Δε θα χαρούμε αλκυονίδες μέρες; Δε θα ’ρθει το καρναβάλι να χαρούν μικροί μεγάλοι;
Ακολούθησε μία πολύ μεγάλη συζήτηση. Γιατί είναι στενοχωρημένος ο Φλεβάρης; Επειδή είναι κουτσός, γιατί έχει λιγότερες μέρες. Τελικά όμως οι άλλοι μήνες τον κάνουν να καταλάβει ότι είναι μοναδικός και απαραίτητος στον τροχό του χρόνου. Και πρέπει να είναι υπερήφανος γιατί στη διάρκειά του συμβαίνουν τόσα πολλά και ωραία γεγονότα….
Το βιβλίο θέλει να αναδείξει (όπως γράφει η ίδια στο τέλος του βιβλίου) την εκφρασμένη χαμηλή αυτοεκτίμηση που νιώθουν πολλές φορές τα παιδιά όταν μειονεκτούν σε κάποιους τομείς έναντι των αδελφών τους ή των φίλων τους. Από την άλλη θέλει να προβάλλει τρόπους με τους οποίους ο περίγυρος του παιδιού μπορεί να τονώσει την αυτοπεποίθηση του “πάσχοντος”, κάνοντάς το μέσω της αποδοχής να συνειδητοποιήσει ότι έχει κάθε δικαίωμα να θεωρεί τον εαυτό του ισότιμο μέλος της παρέας.
Ζωγραφίσαμε λοιπόν τις χάρες του Γλετζοφλέβαρου και αν είμασταν εμείς ο Φλεβάρης γιατί θα είμασταν υπερήφανοι;
Στη συνέχεια είπαμε ότι και εμείς είμαστε μοναδικοί και διαφορετικοί και αγαπάμε και τον εαυτό μας και τους άλλους όπως είναι.
Κάναμε λοιπόν ένα παζλ, όπου γράψαμε και ζωγραφίσαμε για τι πράγμα είναι ο καθένας υπερήφανος για τον εαυτό του. Αλλά σίγουροι ενωμένοι όλοι μαζί είμαστε πιο δυνατοί.
