Μια όμορφη χρονιά έφτασε στο τέλος της και αποχαιρετήσαμε την Γ΄τάξη με μια όμορφη και καλοκαιρινή κατασκευή: καδράκι με βαρκούλα.
…για το όμορφο ταξίδι που κάναμε στη Γ΄τάξη
και για τα ομορφότερα που θα ΄ρθουν…
Συντάκτης: ΤΣΙΡΟΥ ΕΛΕΝΗ Σελίδα 6 από 13
Κατά την επίσκεψή μας στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο στο Καμπί αρπάξαμε την ευκαιρία και οργανώσαμε “πικ-νικ” στους ίσκιους των δέντρων που περιβάλλουν τον αρχαιολογικό χώρο. Στρώσαμε σεντόνια και τραπεζομάντηλα, αραδιάσαμε καλούδια και λιχουδιές, βάλαμε κέφι και διάθεση, δικιμάσαμε από ΄δω, τσιμπολογήσαμε από κει, φάγαμε από παραπέρα…
Ο χώρος ήταν περιποιημένος και καθαρός, το τοπίο αρχέγονο και μυστηριακό, ο αέρας λεπτός και διάφανος, ο ήλιος λαμπρός, ο ουρανός καταγάλανος … Όλα ήταν θεσπέσια! Η ορεινή Ζάκυνθος είναι μια αποκάλυψη!
Μια μεγάλη παρέα!
Λαμπερά χαμόγελα
Αχ, επιτέλους! Χαλάρωση!
Χαριτωμένες πόζες
Αγκαλιές
Στον δρόμο της επιστροφής
Στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων και στην τοπική Ιστορία ασχοληθήκαμε με ένα μνημείο πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας, το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο, που βρίσκεται στο χωριό Καμπί Ζακύνθου.
Το μυκηναϊκό νεκροταφείο στο Καμπί είναι το μόνο εντοπισμένο μέχρι σήμερα οργανωμένο νεκροταφείο αυτής της περιόδου στο νησί, γεγονός που το καθιστά μοναδικό. Περιέχει 14 τάφους που είναι λαξευμένοι στο φυσικό ασβεστολιθικό πέτρωμα και χρονολογείται στα 1.400 π.Χ.-1.200 π.Χ. περίπου.
Ξεκινάμε!
Η πρώτη ομάδα έφτασε κιόλας!
Μπροστά στην πινακίδα που βρίσκεται στη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου
Κατεβαίνουμε προσεκτικά το φυσικό μονοπάτι
Γύρω από έναν αρχαίο τάφο
Το κοίλωμα του τάφου κρατάει νερό προσφέροντας ζωή για τα πουλιά και τα άγρια ζώα της περιοχής
Κι άλλος ένας ακόμη τάφος…
Μπροστά στο πέτρινο στόμιο ενός πηγαδιού
Στο μάθημα της Ιστορίας ήρθαμε σε επαφή με τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και την τέχνη των Κυκλαδιτών και εντυπωσιαστήκαμε από την απλότητα και την απαράμιλλη ομορφιά των κυκλαδικών ειδωλίων και αγγείων που δημιουργήθηκαν πέντε χιλιάδες χρόνια πριν. Μικρά Αγαλματάκια από πέτρα που παριστάνουν εγκυμονούσες γυναικείες μορφές, μουσικούς και γλετζέδες, τηγανόσχημα και βιολόσχημα μυστηριώδη αντικείμενα και πανέμορφα πήλινα αγγεία αποτέλεσαν έμπνευση για μας. Δοκιμάσουμε, λοιπόν, να μιμηθούμε τους αρχαίους εκείνους καλλιτέχνες χρησιμοποιώντας, όχι πέτρα και πηλό όπως εκείνοι, αλλά τις πλαστελίνες μας. Βάλαμε τα δυνατά μας, προσπαθήσαμε, δυσκολευτήκαμε, αποτύχαμε, ξαναδοκιμάσαμε, αλληλοβοηθηθήκαμε και τελικά τα καταφέραμε. Το σίγουρο είναι πως το απολαύσαμε, αλλά ταυτόχρονα, κατανοήσαμε πόσο δύσκολα φτιάχνονται αυτά τα έργα, αν και δείχνουν απλά.
“Ο Μάης με τα στεφάνια, ο αστεφάνωτος” έχει τίτλο ένα υπέροχο κείμενο της Αγγελικής Βαρελά που βρίσκεται στο βιβλίο της Γλώσσας και υμνεί τις χάρες χάρες του τελευταίου μήνα της άνοιξης. Ένα στεφάνι για τον Μάη φτιάξαμε κι εμείς για να τιμήσουμε τον Καλομηνά, τον Κερασάρη, τον Πεντεφά (έτσι τον λένε στην Κύπρο, επειδή οι μέρες του έχουν μεγάλη διάρκεια και οι άνθρωποι πεινάνε και ξαναπεινάνε και τρώνε πέντε φορές την ημέρα πέντε-φας).
Να έχουμε έναν όμορφο, πολύχρωμο και μοσχοβολιστό μήνα!
Τα κάλαντα του Λαζάρου συνηθίζονται σε πολλά μέρη της χώρας μας και το Σάββατο του Λαζάρου οι δρόμοι πολλών χωριών και πόλεων της Ελλάδας γεμίζουν με “λαζαρίνες”, και λαζαρούδια” που κρατώντας το στολισμένο καλαθάκι τους -και, σε ορισμένες περιπτώσεις, κι ένα ομοίωμα Λαζάρου- περνάνε από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν διάφορα “λαζαριάτικα” άσματα που αναφέρονται στην Ανάσταση του φίλου του Χριστού Λαζάρου και στην ιστορία που τη συνοδεύει. Οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες φιλεύουν τα παιδιά καλούδια και χρήματα.
Στην τάξη μας γνωρίσαμε αυτό το έθιμο και μάθαμε διάφορες εκδοχές των καλάντων του Λαζάρου -αν και στον τόπο μας δε συνηθίζονται. Μερικά παιδιά προθυμοποιήθηκαν κι έφτιαξαν το ομοίωμα του Λαζάρου, πήραν το στολισμένο καλαθάκι τους και όλα μαζί τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου σε όλες τις τάξεις του σχολείου μας. Οι μελωδικές φωνούλες τους πλημμύρισαν τον χώρο και το καλαθάκι τους γέμισε με καρύδια,γλυκίσματα και αυγά. ” Καλή Ανάσταση!” και “Καλό Πάσχα!“
“Όποιος Λάζαρο δεν πλάσει ψωμί δε θα χορτάσει.” Αυτή η φράση λέγεται σε κάποια μέρη της Ελλάδας και δείχνει τη μεγάλη σημασία που έχει για τον απλό λαό η γιορτή της Ανάστασης του Λαζάρου. Αυτή τη ρήση και αυτή την παράδοση ακολουθήσαμε κι εμείς και σήμερα, παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου, και φτιάξαμε στην τάξη μας νηστίσιμα, γλυκά, μυρωδάτα, αφράτα, νόστιμα λαζαράκια.
Η τάξη και το σχολείο μοσχοβόλησαν, μοσχοβόλησαν κι οι καρδιές μας. Γιατί τι άλλο είναι οι γιορτές από μοσχοβολιές κι αγάπη;
Χρόνια πολλά!
Στα θεματική ενότητα των Εργαστηρίων Δεξιοτήτων “Δημιουργώ-καινοτομώ” και στην υποενότητα της Αγωγής σταδιοδρομίας-Γνωριμία με τα επαγγέλματα, επιλέξαμε να μελετήσουμε το επάγγελμα του φούρναρη και της φουρνάρισσας. Σε αυτό το πλαίσιο, αλλά και σε συνδυασμό με την ενότητα της Γλώσσας “Του κόσμου το ψωμί“οργανώσαμε και πραγματοποιήσαμε εκπαιδευτική επίσκεψη στον παραδοσιακό φούρνο με ξύλα “Βόσσος” στο Σαρακηνάδο. Εκεί με την πολύτιμη βοήθεια της κυρίας Μαρίας, της φουρνάρισσας, παρακολουθήσαμε όλα τα στάδια της παραγωγής του χωριάτικου ψωμιού και μάθαμε για τις δυσκολίες αλλά και για τα ωραία του σημαντικού αυτού επαγγέλματος. Ευχαριστούμε θερμά την κυρία Μαρία, τον κύριο Σπύρο και τον γιο τους Χρήστο για τις γνώσεις και τις εμπειρίες που μοιράστηκαν μαζί μας καθώς και για την απαράμιλλη φιλοξενία τους.
Στην είσοδο του φούρνου
Παρακολουθούμε το ζύμωμα του ψωμιού στο ζυμωτήριο
Ο Χρήστος ανάβει τον μεγάλο ξυλόφουρνο
Το ζυμάρι πλάθεται σε καρβέλια που τοποθετούνται στην πινακωτή μέχρι να φουσκώσουν
Η κυρία Μαρία καθαρίζει τον φούρνο…
…ετοιμάζει το ψωμί για φούρνισμα…
… και … τζουμ-ταρατζούμ… το ξεφουρνίζει ροδοκόκκινο και μυρωδάτο
Μπροστά από τον γεμάτο πάγκο με τα καλούδια που ετοίμασε για μας η κυρία Μαρία
Τον πολυμήχανο Οδυσσέα μιμήθηκαν τα τριτάκια μας και με τη βοήθεια των γονιών τους κατασκεύασαν με απλά υλικά (κομμένα κλαδιά, ξυλάκια από σουβλάκια, γλωσσοπίεστρα, καλαμάκια κ.α. ) μια σχεδία σε μικρογραφία. Την έφεραν στην τάξη και δοκιμάσαμε σε μια λεκάνη με νερό το αξιόπλοο της κατασκευής. Διαπιστώσαμε ότι η σχεδία, λόγω σχήματος και υλικού, εύκολα επιπλέει και δε βουλιάζει (ακόμα και όταν δημιουργούσαμε ταραχή στο νερό αυτή παρέμενε αβύθιστη).
Στην ενότητα της Γλώσσας “Μικρομαγειρέματα” μαθαίνουμε την Προστακτική Ενεστώτα και Αορίστου ενεργητικής φωνής των ρημάτων και τα χρονικά και τροπικά επιρρήματα μέσα από συνταγές μαγειρικής και ζαχαροπλαστικής. Μία από τις συνταγές του βιβλίου μας ήταν οι τρουφομπαλίτσες και δε αφήσαμε ανεκμετάλλευτη την ευκαιρία. Φέραμε στην τάξη τα υλικά της συνταγής και ακολουθήσαμε πιστά τις οδηγίες εκτέλεσης. Τελικά, ακόμα κι αν δε μάθουμε καλά τα γραμματικά φαινόμενα της ενότητας, τουλάχιστον θα ξέρουμε να φτιάχνουμε τρουφομπαλίτσες!
