Κατηγορία: Γ’ τάξη Σελίδα 1 από 6

ΩΡΟΛΟΓΙΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ  Γ΄ 2   ΤΜΗΜΑΤΟΣ

Σχολικό έτος 2024-2025

Μηνιαία συγκέντρωση γονέων και κηδεμόνων  κάθε 1^η Δευτέρα και ώρα: 13:30 – 14:00 στην  αίθουσα του τμήματος. 

            Η ΥΠΕΎΘΥΝΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΣ

                 Καλλιόπη Ζιάκα

Μια όμορφη χρονιά έφτασε στο τέλος της και αποχαιρετήσαμε την Γ΄τάξη με μια όμορφη και καλοκαιρινή κατασκευή: καδράκι με βαρκούλα.

…για το όμορφο ταξίδι που κάναμε στη Γ΄τάξη

και για τα ομορφότερα που θα ΄ρθουν…

Κατά την επίσκεψή μας στο Μυκηναϊκό Νεκροταφείο στο Καμπί αρπάξαμε την ευκαιρία και οργανώσαμε “πικ-νικ” στους ίσκιους των δέντρων που περιβάλλουν τον αρχαιολογικό χώρο.  Στρώσαμε σεντόνια και τραπεζομάντηλα, αραδιάσαμε καλούδια και λιχουδιές, βάλαμε κέφι και διάθεση, δικιμάσαμε από ΄δω, τσιμπολογήσαμε από κει, φάγαμε από παραπέρα…

Ο χώρος ήταν περιποιημένος και καθαρός, το τοπίο αρχέγονο και μυστηριακό, ο αέρας λεπτός και διάφανος, ο ήλιος λαμπρός, ο ουρανός καταγάλανος … Όλα ήταν θεσπέσια! Η ορεινή Ζάκυνθος είναι μια αποκάλυψη!

Μια μεγάλη παρέα!

Λαμπερά χαμόγελα

Αχ, επιτέλους! Χαλάρωση!

Χαριτωμένες πόζες

Αγκαλιές

Στον δρόμο της επιστροφής

   Στα Εργαστήρια Δεξιοτήτων και στην τοπική Ιστορία ασχοληθήκαμε με ένα μνημείο  πολιτιστικής κληρονομιάς του νησιού μας, το Μυκηναϊκό Νεκροταφείο, που βρίσκεται στο χωριό Καμπί Ζακύνθου.

   Το μυκηναϊκό νεκροταφείο στο Καμπί είναι το μόνο εντοπισμένο μέχρι σήμερα οργανωμένο νεκροταφείο αυτής της περιόδου στο νησί, γεγονός που το καθιστά μοναδικό. Περιέχει 14 τάφους που είναι λαξευμένοι στο φυσικό ασβεστολιθικό πέτρωμα και χρονολογείται στα 1.400 π.Χ.-1.200 π.Χ. περίπου.

Ξεκινάμε!

Η πρώτη ομάδα έφτασε κιόλας!

Μπροστά στην πινακίδα που βρίσκεται στη είσοδο του αρχαιολογικού χώρου

Κατεβαίνουμε προσεκτικά το φυσικό μονοπάτι

Γύρω από έναν αρχαίο τάφο

Το κοίλωμα του τάφου κρατάει νερό προσφέροντας ζωή για τα πουλιά και τα άγρια ζώα της περιοχής

Κι άλλος ένας ακόμη τάφος…

Μπροστά στο πέτρινο στόμιο ενός πηγαδιού

Στο μάθημα της Ιστορίας ήρθαμε σε επαφή με τον Κυκλαδικό Πολιτισμό και την τέχνη των Κυκλαδιτών και εντυπωσιαστήκαμε από την απλότητα και την απαράμιλλη ομορφιά των κυκλαδικών ειδωλίων και αγγείων που δημιουργήθηκαν πέντε χιλιάδες χρόνια πριν.  Μικρά Αγαλματάκια από πέτρα που παριστάνουν εγκυμονούσες γυναικείες μορφές, μουσικούς και γλετζέδες, τηγανόσχημα και βιολόσχημα μυστηριώδη αντικείμενα και πανέμορφα πήλινα αγγεία αποτέλεσαν έμπνευση για μας. Δοκιμάσουμε, λοιπόν, να μιμηθούμε τους αρχαίους εκείνους καλλιτέχνες χρησιμοποιώντας, όχι πέτρα και πηλό όπως εκείνοι, αλλά τις πλαστελίνες μας. Βάλαμε τα δυνατά μας, προσπαθήσαμε, δυσκολευτήκαμε, αποτύχαμε, ξαναδοκιμάσαμε, αλληλοβοηθηθήκαμε και τελικά τα καταφέραμε. Το σίγουρο είναι πως το απολαύσαμε, αλλά ταυτόχρονα, κατανοήσαμε πόσο δύσκολα φτιάχνονται αυτά τα έργα, αν και δείχνουν απλά.

“Ο Μάης με τα στεφάνια, ο αστεφάνωτος” έχει τίτλο ένα υπέροχο κείμενο της Αγγελικής Βαρελά που βρίσκεται στο βιβλίο της Γλώσσας και υμνεί τις χάρες χάρες του τελευταίου μήνα της άνοιξης. Ένα στεφάνι για τον Μάη φτιάξαμε κι εμείς για να τιμήσουμε τον Καλομηνά, τον Κερασάρη, τον Πεντεφά (έτσι τον λένε στην Κύπρο, επειδή οι μέρες του έχουν μεγάλη διάρκεια και οι άνθρωποι πεινάνε και ξαναπεινάνε και τρώνε πέντε φορές την ημέρα πέντε-φας). 

Να έχουμε έναν όμορφο, πολύχρωμο και μοσχοβολιστό μήνα!

Τα κάλαντα του Λαζάρου συνηθίζονται σε πολλά μέρη της χώρας μας και το Σάββατο του Λαζάρου οι δρόμοι πολλών χωριών και πόλεων της Ελλάδας γεμίζουν με “λαζαρίνες”, και λαζαρούδια” που κρατώντας το στολισμένο καλαθάκι τους -και, σε ορισμένες περιπτώσεις, κι ένα ομοίωμα Λαζάρου- περνάνε από πόρτα σε πόρτα και τραγουδούν διάφορα “λαζαριάτικα” άσματα που αναφέρονται στην Ανάσταση του φίλου του Χριστού Λαζάρου και στην ιστορία που τη συνοδεύει. Οι νοικοκυρές και οι νοικοκύρηδες φιλεύουν τα παιδιά καλούδια και χρήματα.

Στην τάξη μας γνωρίσαμε αυτό το έθιμο και μάθαμε διάφορες εκδοχές των καλάντων του Λαζάρου -αν και στον τόπο μας δε συνηθίζονται. Μερικά παιδιά προθυμοποιήθηκαν κι έφτιαξαν το  ομοίωμα του Λαζάρου, πήραν το στολισμένο καλαθάκι τους και όλα μαζί  τραγούδησαν τα κάλαντα του Λαζάρου σε όλες τις τάξεις του σχολείου μας. Οι μελωδικές φωνούλες τους πλημμύρισαν τον χώρο και το καλαθάκι τους γέμισε με καρύδια,γλυκίσματα και αυγά.  ” Καλή Ανάσταση!” και “Καλό Πάσχα!“

“Όποιος Λάζαρο δεν πλάσει  ψωμί δε θα χορτάσει.” Αυτή η φράση λέγεται σε κάποια μέρη της Ελλάδας και δείχνει τη μεγάλη σημασία που έχει για τον απλό λαό η γιορτή της Ανάστασης  του Λαζάρου. Αυτή τη ρήση και αυτή την παράδοση ακολουθήσαμε κι εμείς και σήμερα, παραμονή του Σαββάτου του Λαζάρου, και φτιάξαμε στην τάξη μας νηστίσιμα, γλυκά, μυρωδάτα, αφράτα, νόστιμα λαζαράκια.

Η τάξη και το σχολείο μοσχοβόλησαν, μοσχοβόλησαν κι οι καρδιές μας. Γιατί τι άλλο είναι οι γιορτές από μοσχοβολιές κι αγάπη; 

Χρόνια πολλά!