Στη Μελέτη Περιβάλλοντος μελετήσαμε ένα από τα φυτά του τόπου μας, την ελιά και εξετάσαμε τον ρόλο και τη σημασία των καρπών της στη μεσογειακή διατροφή και στην προαγωγή της καλής μας υγείας. Αφήσαμε στην άκρη τις αγριελιές και τις ελιές που χρησιμοποιούνται κυρίως για την παραγωγή λαδιού και επικεντρωθήκαμε στις βρώσιμες ελιές. Ακολουθήσαμε στην πράξη όλη τη διαδικασία από το κλαδί μέχρι το πιάτο μας.
Στο τέλος ακούστηκε μια φωνούλα από ένα μισομπουκωμένο στοματάκι:”Ζωάρα!” ή αλλιώς, όπως το είχε γράψει ο Οδυσσέας Ελύτης “Πολλά δεν θέλει ο άνθρωπος“
Τα παιδιά έφεραν στην τάξη κλαδιά με ελιές
Μαζέψαμε τις ελιές…
…τις χαράξαμε με ξυράφι…
…τις βάλαμε σ΄ένα βάζο με νερό…
…αλλάζαμε καθημερινά σχεδόν το νερό τους
Έπειτα από δεκατρείς μέρες τις στραγγίσαμε και τις αλατίσαμε
Τη δέκατη τέταρτη μέρα στρώσαμε τραπέζι
Φέραμε ζεστό ψωμί από τον ξυλόφουρνοφουρνο της γειτονιάς και ντομάτες από τον κήπο μας
Είχαμε και ντόπιο λαδάκι, παλιότερο και νιόβγαλτο (“νιο λάδι”, όπως το λένε στη Ζάκυνθο)
Γεμίσαμε τα πιάτα μας…
… και τα αδειάσαμε με μεγάλη ευχαρίστηση
“Ζωάρα!”