ΔΙΔΑΚΤΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΗ

Του Κωνστάνταρου Μανόλη, υποδιευθυντή του σχολείου

Πρόκειται για ανοιχτή, πολυδιάστατη και ανακαλυπτική διαδικασία και όχι για συγκεκριμένη στρατηγική ή μέθοδο. Στηρίζεται στην αρχή, ότι τα παιδιά είναι διαφορετικά και επομένως έχουν διαφορετικές ικανότητες και ανάγκες.

Σαν έννοια συνδέεται με την αποδοτική διδασκαλία και την ικανότητα του εκπαιδευτικού να συνδέσει τη διδασκαλία με τη μάθηση (Visser, 1993).

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού είναι διπλός. Πρέπει πρώτα να ανιχνεύσει τις στρατηγικές που χρησιμοποιούν οι μαθητές για να μάθουν και ύστερα να επιλέξει τις κατάλληλες διδακτικές μεθόδους που ανταποκρίνονται στις στρατηγικές μάθησης που χρησιμοποιεί ο κάθε μαθητής και που τον βοηθούν να βελτιώσει τις επιδόσεις του (Dickinson and Wright, 1993).

 Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει η Tomlinson (2001), σε μια τάξη που υπάρχει διαφοροποίηση της διδασκαλίας, προσφέρονται διαφορετικοί τρόποι

•  στην απόκτηση του περιεχομένου της μάθησης,
•  στη διαδικασία της διδασκαλίας,
•  και το μαθησιακό αποτέλεσμα,

έτσι ώστε ο μαθητής να μάθει πιο αποδοτικά.

Αυτοί οι διαφορετικοί τρόποι θα επιλεγούν με βάση:

•  τη μαθησιακή ετοιμότητα
•  τα ενδιαφέροντα
• το μαθησιακό στυλ¹

Διαφοροποιημένο εκπαιδευτικό πρόγραμμα μπορεί να περιλαμβάνει και προσαρμογές σε:

• μαθησιακό περιβάλλον και μαθητικό δυναμικό
• μαθησιακές δραστηριότητες και διδακτικό υλικό²

Διαφοροποίηση δεν είναι

• εξατομικευμένη διδασκαλία
• να έχω πάντα τις ίδιες ομάδες εργασίας
• να δίνω εύκολες δραστηριότητες στους αδύναμους και δύσκολες στους προχωρημένους³

Η διαφοροποίηση δίνει τη δυνατότητα στο μαθητή τόσο του γενικού όσο και του ειδικού σχολείου να συμμετέχει σε πρόγραμμα σπουδών που είναι κατάλληλο και αντίστοιχο των δυνατοτήτων του, των ενδιαφερόντων του, της πολιτισμικής του ταυτότητας, του μαθησιακού του στυλ.

Προϋποθέσεις:

Καλή γνώση του αναλυτικού προγράμματος, προσαρμογή μαθησιακών στόχων και υλικού, ευελιξία διδ/κών προσεγγίσεων και αναθεώρηση του υπάρχοντος μοντέλου υποστηρικτικής βοήθειας.

Αρχές:

Ο εκπ/κός γνωρίζει τα ουσιώδη σημεία του γνωστικού αντικειμένου, κατανοεί, σέβεται και χτίζει πάνω στις διαφορές των μαθητών, η αξιολόγηση και η διδ/λία συνδέονται δυναμικά, ο εκπ/κός προσαρμόζει  με ευελιξία το περιεχόμενο, τη διαδικασία και το αποτέλεσμα της διδ/λίας στην ετοιμότητα, τα ενδιαφέροντα και το μαθησιακό προφίλ των μαθητών.

______________________________________________________________

1. Στρογγυλός, Β.(2006). «Διαφοροποίηση» (Σημειώσεις Μαρασλείου Τμήμα Ειδικής Αγωγής).

2. Παπαδόπουλος, Α. (2006). Σημειώσεις μαθήματος «Παιδαγωγική και Διδακτική της ένταξης».                 Μ.Δ.Δ.Ε. Τμήμα Ειδικής Αγωγής. Αθήνα.

3. Στρογγυλός, Β.(2006). «Διαφοροποίηση» (Σημειώσεις Μαρασλείου Τμήμα Ειδικής Αγωγής).