Οι καλικάντζαροι και το. δέντρο της Γης.
Διασκευή της κ.Νικολέττας
Στη λαϊκή παράδοση η φαντασία του λαού οργιάζει γι αυτά τα δημοφιλή όντα. Ο λαός πίστευε ότι είναι τερατάκια και έρχονται από τα έγκατα της Γης. Η Γη δεν μπορεί να στέκεται στο κενό. Κάπου πρέπει να στηρίζεται. Και το στήριγμά της δεν μπορεί να είναι άλλο από ένα δέντρο. Τα καλικαντζαράκια κρατούν ένα τεράστιο πριόνι και αγωνίζονται να κόψουν τον τεράστιο ξύλινο στύλο. Ο κορμός του όμως είναι πολύ χοντρός και χρειάζεται μεγάλη και πολύχρονη προσπάθεια για να τον κόψουν. Κόβουν-κόβουν, μέχρι που έχει απομείνει λίγο ακόμα, αλλά πάνω που κοντεύουν να τα καταφέρουν, γεννιέται ο Χριστός, έρχονται τα Χριστούγεννα και, επειδή φοβούνται μην πέσει η γη και τους πλακώσει, λένε «αφήστε το να πάμε πάνω στη γη και θα πέσει μοναχό του». Ανεβαίνουν, λοιπόν, πάνω στη γη για να ενοχλησουν τους ανθρώπους με ζαβολιές, σκανδαλιές και πειράγματα .
Την παραμονή των Χριστουγέννων ήρθαν οι καλικάντζαροι πάνω στη γη και φτάσαν στο σχολείο μας για την Χριστουγεννιάτικη παράσταση — ήταν πολύ ευκίνητοι και κάνανε μεγάλη φασαρία. Κάθε νύχτα του Δωδεκαήμερου επιχειρούσαν να μπουν στα σπίτια και να λερώσουν τα φαγητά και τα γλυκά- ανακάτεψαν ό,τι βρήκαν μπροστά τους και κάνανε το σπίτι αγνώριστο της κυρίας Αναστασίας……… η συνέχεια από κοντά.
ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ ΣΕ ΟΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΤΟΥ 2ου ΤΜΗΜΑΤΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΤΟΥΣ.